Zeker niet representatief, vandaar ook de link met de aanvullende voorbeelden.
De kastvorm moet je idd wel aanspreken…volgens mij is het heel lastig om de losse onderdelen voor de kast te maken én vervolgens in elkaar te zetten. Eenmaal in elkaar denk ik dat het wel snor zit na diverse testen. De Jacob & Co heeft 1 grote koepel van saffier. Omega’s Hour Vision had al stukken saffier verwerkt in de kast. Ik denk zelf niet dat het bijzonder kwetsbaar is…misschien dat de dikte van het saffier ook meespeelt?
Nay
Het oogt heel goedkoop…
Dikte van het gebruikte saffier speelt zeker een rol. Ik heb overigens begrepen dat de moeilijkheid van het freezen e.d. tijdens productie meer zit in trillingen, puntbelasting en verspreiding van hitte. Koeling lijkt me dan essentieel!
Klink logisch…
Laat ik nou net mooi 2 armbandjes om m’n polsen hebben 
Mijn buurmeisje van 4 ook. Doe lekker je ding 
Jouw buurmeisje heeft stijl😎
Opzich is saffier behoorlijk sterk,maar als het breekt dan springt het echt uit elkaar (in tegenstelling tot glas wat scheurt) door de hoge spanning in de structuur.
Als je een saffier horlogekast zo bouwt dat er geen rechte opervlakken zijn,zal het echt niet bij de eerste tik breken …
Kijk maar naar een ei,de schaal is heel dun en breek je makkelijk,maar op een heel ei kan je gaan staan zonder dat het breekt.
Precies mijn gedachte. Bedankt voor je aanvulling.
Dit topic zet me wel aant denken 
Ik weet niet of er hier kijkers zijn, of het misschien toevallig een keer zijn tegengekomen, van het programma “Tanked” op Discovery?? Daar maken ze de meest debiele aquarium voor klanten. Dat doen ze o.a. met plexiglas wat onzichtbaar gelijmd wordt.
Zou het constructief en technisch mogelijk zijn om delen saffiet aan elkaar te lijmen ipv met schroeven?? En daarbij ook de benodigde toleranties voor een kunnen halen? Geen idee of dat nu overigens al gebeurd…
Iemand een idee???
Iemand het laatste filmpje van AvW gezien? AP met saffier glazen wijzerplaat?
Linkje svp
Saffier in wijzerplaten e.d. is heel gebruikelijk. Zie je vaak bij gedetailleerde uurwerken of bij complicaties als wandering hours of satellite constructies.
Zo ik het begrepen heb is het lijmen van plexiglas feitelijk eerder het ‘versmelten’ van plexiglas (volgens mij met middelen op basis van methyleenchloride, waarin acrylaat oplost), waardoor het contactoppervlak ‘verdwijnt’. Daarom is het onzichtbaar. Bij saffier lijkt me dat geen optie, tenzij er een oplosmiddel is voor saffier.
Diamantzuur? 
Weer wat geleerd, dat had ik me nog niet bedacht. Toch lijkt het me dat het mogelijk moet zijn. Er zijn diverse toepassingen geschikt voor het verlijmen van onderdelen waarbij stress en dergelijke een grote rol spelen.
Lotus bouwde zijn Elise/Exige volgens mij met een gelijmd chassis ipv traditioneel lassen om gewicht te besparen. Ander materiaal natuurlijk, maar druk en stress is dus niet onoverkomelijk als je het mij vraagt.
Nay! Dan liever een glaasje van titanium als we dan toch gaan knutselen.

