Hoi medeforummers
Met enige verbazing zie ik regelmatig de horloges van enkele k’s die hier op het forum passeren. Ik stel me dan ook vaak de vraag hoe komt het toch dat mensen zoveel geld aan onze hobby kunnen spenderen. Met mijn inkomsten blijft het eerder verlekkerend kijken naar de high-end juweeltjes die ik ook wel om de pols zou willen doen. Als gewone verdienende vader van in de dertig die zijn gezin moet onderhouden is het niet mogelijk instant enkele duizenden euro op tafel te leggen voor een nieuwe horloge.
Desalniettemin moet men blijven dromen in het leven. Dat is voor mij tegelijk het mooie aan onze hobby. Het uitkijken, prospectie doen, dromen, inlezen, zoeken naar plaatjes, kortom het hele proces van beslissen welke horloge de volgende wordt, is voor mij ook juist datgene wat voldoening geeft. De aanschaf is vaak minder verblijdend dan de weg naar de aanschaf. Eens het horloge is gekocht, is de beurs leeg en duurt het weer een hele poos voor ik iets nieuws kan kopen. Een andere optie is natuurlijk meer klokjes kopen van lagere bedragen maar die spreken mij persoonlijk minder aan.
Daarom heb ik enige tijd geleden beslist om toch systematisch te sparen voor de aanschaf van nieuwe high-end horloges. Ik geef bvb al enige tijd geen munten en briefjes van 5 euro meer uit maar steek die in de “horlogepot”. Op die manier groeit het budget gestaag (niet te snel) en blijft het onder de radar van de vrouw .
Flipperen is natuurlijk ook een optie. Zo werd een Hamilton een Breitling SO die op zijn beurt een Omega PO werd. De combinatie van rustig flipperen (inruil met geld erbovenop) met kleinschalig sparen opent de weg naar nieuwe mogelijkheden. In mijn geval is de ultieme grail een Rolex Submariner die in de verre toekomst (hoop ik toch) nog een Datejust II “sparringpartner” voor polstijd moet krijgen.
Hoe sparen jullie voor horloges? Direct klats een dikke uitgave en dan een hele tijd niets, flipperen met creatie van meerwaarde of combinatie van beide?
Brengt het constante flipperen veel meerwaarde of is dat eerder ook om telkens nieuwe ervaringen met horloges op te doen? Ben benieuwd naar meningen van mede-verslaafden…
Sparen is de enige optie inderdaad. Ik heb ook een gezin en een modaal ambtenarensalaris.
Ik flipper regelmatig omdat ik veel wil proberen. Zolang je in je achterhoofd houd dat flipperen alleen maar geld kost, en alleen de ervaring van een “nieuw” horloge oplevert, dan kan dat ook een optie zijn.
Sparen inderdaad, maar belangrijker is voor mij wat dat sparen mogelijk maakt: prioriteiten stellen en geen geld weggooien aan dingen die wel lollig zijn maar, voor mij persoonlijk, eigenlijk niet echt belangrijk.
Ik geef bijvoorbeeld weinig om merkkleding: voor iets zakelijks ga ik naar de outlet, en in m’n vrije tijd draag ik liever een trui van de Zeeman dan dat ik honderden euro’s betaal om reclame te mogen lopen voor een hip merk. Een iPhone gaat gemakkelijk 3 à 4 jaar mee, en ook hoef ik niet elk jaar de nieuwste console (ik ben nog láng niet door de Xbox 360 titels heen). Op de hoogte zijn van (en actie ondernemen m.b.t.) m’n verzekeringen, spaarrentes en hypotheek levert ook veel op. En mensen geloven het vaak niet, maar alléén al van mijn switch van de AH naar de Lidl kan ik elke 4 jaar een Rolex kopen als ik zou willen.
Nou wil ik ook weer niet zeggen dat iedereen dit kan. Ik weet hoeveel moeite sommige mensen - die verder helemaal geen rare dingen doen - ermee hebben om elke maand rond te komen. Mijn punt is eerder dat het kan als je een gemiddelde baan hebt en het graag genoeg wilt. Ik zou verder niet willen zeggen dat ik heel sober leef. Ik ga regelmatig uit eten en reis graag. En ja, ik koop horloges die sommige vrienden niet bij mijn inkomen vinden passen. Ik zeg: het draait om keuzes.
Ik probeer mezelf zo veel mogelijk te beheersen om impuls aankopen te doen. Dat lukt gelukkig aardig. Daarnaast focus ik me op wat ik daadwerkelijk wil gaan kopen. De ene keer kan dat een bepaald type (Sinn U1) zijn en de andere keer kunnen het criteria (een dress watch met een lichte wijzerplaat voor max €500) zijn.
En sparen natuurlijk. Het sparen maakt het alleen maar leuker. De voorpret wil ik niet missen.
Het totaal aantal horloges dat ik heb wil ik beperken. Dus in bepaalde gevallen moet er een wijken om plaats te maken voor een nog mooiere.
Ik zeg dat ook. En die keuzes zijn heel persoonlijk. Ik heb er wel voordeel bij dat wij thuis de bankrekening gescheiden houden. Zo heb ik altijd wat voor mezelf, ik zou geen Rolex kunnen/willen kopen van gezamenlijk geld, dat zou mij tegenhouden.
Het draait inderdaad om keuzes maken. Bij mij is het precies andersom. Ik verdien prima en heb geen kinderen, maar mijn levensstijl weerhoudt mij ervan om veel geld over te hebben voor horloges.
Ik geef vrij veel uit aan kleding, schoenen, uit eten en alleen mijn baard laten onderhouden kost me al 80 euro euro per maand. Daar komt bij dat elk weekend ook behoorlijk duur is. Ik zou het niet anders willen
Daarom heb ik een datum aan de horologische spaarpot gehangen, en tik ik die pas in 06-2019 kapot!
Keuzes inderdaad. Ik heb ook een gezin, substantiële hypotheek en exorbitante kinderopvang. Dus even een paar duizend neerleggen is ook geen hobby van mij. Maar om een voorbeeld te geven van zo’n keuze: ik ben gestopt met roken. Dat geld gaat nu naar een aparte spaarrekening. Dat kan ik nu met een gerust hart stuk slaan op horloges:
Ik koop veel vintage en dan is sparen lastig. Vintage kopen betekent vaak toehappen op het moment dat het juiste horloge langskomt voor de juiste prijs.
Sparen gebeurt vervolgens een beetje achteraf. Als ik (te) veel heb uitgegeven aan horloges, gaat de rem er weer een poosje op.
En inderdaad keuzes maken; ik hoef bijvoorbeeld niet elke twee jaar een nieuwe auto, en om merkkleding geef ik ook niet veel. Overigens heb ik wel het voordeel dat we geen kinderen hebben, volgens mij scheelt dat ook flink op de begroting.
Niet voor niets zit ik met mijn horloge-aanschaf in de budgethoek.
Ik doe het van pensioen en AOW maar ik wíl er niet al teveel geld aan uitgeven, er zijn ook nog andere leuke dingen in het leven.
Gelukkig liggen mijn ambities niet hoog. Nieuwe horloges spreken me sowieso weinig aan, een zekere verwering en doorleefdheid trekken me meer dan een gloednieuw horloge van een duur merk. Nadeel is wel dat aan een in mijn ogen fraai, doorleefd horloge, vaak het nodige moet gebeuren voordat het probleemloos aan de pols kan. Reparaties en servicekosten kosten geld helaas, altijd nog jammer dat ik dat zelf niet kan.
Spaar hier ook, verdien niet slecht maar voor mezelf en gezin vind ik het niet verantwoord om ineens paar honderden €€ ineens te spenderen aan een horloge. Leg hier telkens 100€ opzij per maand en zo mijn collectie beetje bij beetje uit te breiden of wat meer high end te gaan. Ben begonnen bij vostok en zit nu aan oris, dus gaan in stijgende lijn
Volgende doel is een breitling of omega
Voor mij kost het kostbaarste horloge 2,5x mijn maandsalaris.
Maar waar een wil is, is een weg. Maar ik zou ook nooit meer dan 10.000 aan een horloge uitgeven tenzij ik de loterij win.
Als iemand weer eens zegt dat hij/zij nooit zoveel zou uitgeven aan een horloge…dan zeg ik dat iedere gek zijn gebrek heeft. En ik niet rook, niet zuip, niet gok, geen drugs gebruik, een lage hypotheek heb(klein huis) en geen kinderen heb.
Meteen einde gesprek.
1061 uit 1988, 114270 of SGBJ001 wil ik graag. Maar wie weet, misschien neem ik wel alles op om met de vrouw van mijn dromen mee de wereld over te gaan.
De moraal van mijn verhaal is een beetje dat de één wat meer op wil geven van zijn leven om een duur horloge te kopen, en de ander wat minder.
Mijn horloges zijn allen onder de 1K. Ik hoef er zelden op toe te leggen. De hobby bedruipt zichzelf, beetje verkopen, beetje ruilen, zo hoeft er meestal niets bij. Als ik wat verkoop gaat het in het horlogepotje dat meestal geen lang leven beschoren is. Het brand namelijk altijd het potje uit.
Denk dat het hetzelfde zal gaan als ik in een hoger segment zou kunnen en willen kopen.
Wel bedenk ik mij wel eens alles te verkopen en één grote klapper te maken. Dat zou kunnen. Maar wie van ons kent dat gevoel niet? Ik ga dan meestal stil in een hoekje zitten van mijn horlogekamer en wacht tot dit gevoel weer over is.
Ik ben vrij nieuw in de horloge mania (beste Horologicos Anonimos leden, ik ben verslaafd aan horloges sinds 2016).
Mijn horloges zitten merendeel rond de 100 euro met een enkele uitschieter naar de 300. Inmiddels is deze week nr 18 toegevoegd en heb me maar eens afgevraagd wat ik nu wil. De smaak blijft enorm divers maar qua aantal wil ik niet meer verder omhoog. Tijd voor wat pijn en maar eens beginnen met een paar te verkopen en met het geld kijken naar 1 andere. Mijn droom is een Navitimer maar al had ik het geld er speciaal voor gespaard dan nog zou ik hem nog niet kopen. Ik weet namelijk 100% zeker dat ik hem nauwelijks nog durf te dragen. En horloges horen draagtijd te hebben…
.
