Ik koop vrijwel alleen maar defecte horloges, want voor mij zit de lol in het repareren van horloges.
Dus de kosten vallen wel mee.
Laatst had ik een lot van drie projecten aangeschaft en was wat teleurgesteld dat er eentje zo om de pols kon, vond ik zelf ook wel een rare gedachte
Soms loopt het uit de hand als je teveel onderdelen moet kopen t.o.v. de waarde van het eindresultaat.
Maar dat compenseer ik door niet alle horloges te houden, ik verkoop wel eens wat op dit forum of marktplaats.
Ik heb vroeger geleerd dat als ik meer/veel geld wilde uitgeven dan dat ik had ik (veel) meer moet werken / verdienen
tijdens vakanties had ik dan ook 3 baantjes , tijdens school tijd 2 baantjes. Vreemd dat dit gedrag grotendeels schijnt te verdwijnen als men eenmaal ‘werkt’ en het dan bij 1 baan houdt ? Ik heb altijd wel 2 en soms nog meer verschillende manieren gehad om naast mijn volledige baan wat centje ‘bij’ te verdienen , als je het bij 1 inkomen houd heb je (meestal) maar net genoeg om ‘modaal’ van rond te komen zonder geld voor extravagante extra’s. Als je extra(vagante) wil uitgeven zul je dus extra moeten werken
Verder is het grootste ‘geheim’ , goedkoop kopen . Als je eenmaal je centjes bij elkaar gespaart hebt is het makkelijk om de eerste de beste te kopen die er langs komt . Het is veel leuker (en veel spannender) om eerst te sparen , en dan op jacht te gaan naar de allerlaagste prijs. Dit kan weken/maanden/jaren duren maar kan ook enorm veel geld schelen . En dan zit je meteen goed als je hem wilt ‘flipperen’ , dan heb je dus direct ‘extra’ centjes (winst dus , wat voor vele hier onmogelijk gehouden wordt , geld verdienen met flipperen) om aan je volgende aankoop te besteden
Dus , waarom niet een paar weken / maanden een bijbaan ? (weet ik veel, achter de kassa bij de Shell oid) + geduld en goedkoop aanschaffen
Alleen denk de laatste tijd “We leven maar 1 keer dus waarom niet?”.
Of dat altijd goed is dat weet ik niet maar als je veel hebt meegemaakt dan denk je volgens mij anders over bepaalde dingen.
Met vakantiegeld en 13e maand kom ik jaarlijks een heel eind.
Daarnaast maandelijks nog wat opzij leggen voor vakantie en/of om extra bij het de horloge te leggen. Zo wordt de collectie niet groter maar steeds mooier.
Waarom ik zo denk?
Vijf jaar terug overleed mijn schoonmoeder(67 jaar), 16 maanden daarna mijn vader(67 jaar) aan kanker en toen kreeg mijn moeder(67 jaar) kanker. Daardoor was onze laatste vakantie in 2011. Vorig jaar zijn we wel naar Singapore/Thailand geweest maar dat werd voor ons betaald als cadeau.
Gisteren hebben we een samenlevingscontract en twee testamenten laten maken bij een notaris. Voor je het weet ben je weg en dan gaat het pensioen naar de staatskas en je horloges naar een familielid die je normaal ook nooit ziet.
Ik vraag mij weleens af hoeveel of hoe weinig mensen alles tijdig en goed hebben geregeld?
Wow…dat is erg triest en vervelend om te horen! Ik kan mij goed voorstellen dat je dan opeens meer gaat nadenken over het leven en hoe je de tijd hier indeelt en spendeert.
Ps ben het volledig mee eens hoor…als het enigzins kan en ik wil het, dan maak ik er ruimte/tijd voor. Aan de andere kant heb ik wel ergens een mentale blokkade bij het neerleggen van duizenden euro’s voor 1 horloge. Ergens vind ikzelf klopt het niet / is het niet in verhouding. Maar het kan wel. Ach het blijven keuzes. Zolang je er zelf goed over nadenkt en vrede hebt met je eigen keuze…dat moet voldoende zijn.
Da’s natuurlijk wel een zeer populaire, vooral bij diegenen die geen Rolex hebben. Ik koop een Rolex voor mezelf en 90% van de tijd zit hij onder een jas, trui of hemd. Heb er heel mijn leven hard voor gewerkt en ik geef mijn geld uit aan zaken die ik belangrijk vind. En ja, ik vind een mooi horloge belangrijk. Wat de rest van de wereld ervan denkt laat me Siberisch koud. Denk ook niet dat de mensen die hier een duur horloge hebben dat hebben gekocht voor het oog van een ander. Dat geldt niet enkel voor Rolex, maar voor alle luxemerken.
Ik weet niet of het zozeer status is. Ik denk eerder een soort van trots dat je het bij elkaar hebt kunnen ondernemen. Een mooie beloning voor jezelf.
Althans, bij ons en bij vele van mijn bekende mede ondernemers is dat zo.
Mijn jaarcijfers 2016 zijn bijna rond. Als daar goed een centje blijkt verdiend te zijn en het voorschot 2018 is daarvan ook afgehaald/betaald wil ik mijzelf toch graag belonen.
De 1ne keer is dat een horloge, de andere keer iets anders leuks zoals een speel motor voor erbij. Of wie weet wat ik op mijn heupen krijg. Maar mijzelf belonen zal gebeuren omdat ik trots op mijn verdiende absolute winst ben!
Natuurlijk heeft ieder zijn mening maar ik denk dat dit enkel voor een klein deel van de Rolex dragers geldt.
De meeste Rolex dragers die ik ken gaan er niet mee te koop lopen en kopen vaak een model dat een beetje onder de radar is zoals mijn Explorer 16570 Polar en de 114300. Geen hond in mijn omgeving die ze als Rolex zou herkennen behalve de echte liefhebbers.
In de jaren 60 en 70 waren de luxe merken alleen bereikbaar voor de
rijken der aarde en beroemdheden.
Thrill seekers uit die tijd kregen er zelfs een gratis van de fabriek.
Tegenwoordig kan een ieder die een beetje door spaart, een paar
carnavalshits scoort of BNer is zo’n ding aanschaffen.
Dit heeft in mijn beleving de exclusiviteit een beetje ondermijnt.
Dan zie ik weer zo’n rappertje met zo’n ding en denk ik brrrrrrr.
Brammetje met zijn oranje G shock vind ik dan wel weer heel grappig
of heeft hij ondertussen geflipperd?
Je kan er van leven natuurlijk, maar zo met een gezinnetje, autootje en huur (of met pech te dure hypotheek) is dit bedrag toch al een heel eind uitgegeven.
Als je dan ook nog beetje luxe of gek wilt doen is daar niet echt het geld meer voor.
Ik vind het iig knap hoe mensen met een “kleine” beurs een hele hoop kunnen. Als je maar wilt!
