Optie 1 zonder twijfel als de keuze aan mij was.
Ik heb een drietal horloges ‘gekregen’ nadat mijn opa was overleden en ook al draag ik ze niet vaak, het zijn de 3 speciaalste die ik heb.
Zoals bovenstaand al werd aangehaald, een prachtig cadeau voor je kind(eren)!
Gelukkig wel.
Het gaat om iets ervoor terug kopen dat tastbaar en duurzaam is.
Jaartje wegsteken , mis je 'm niet, verkopen dan,
Want denk er aan, soms mis je iets wanneer het weg is.
Van mijn vader zaliger, draag 'm niet veel maar doet verdomd goed er effe naar te kijken.
Ik had n poll verwacht, maar ik ga voor optie 1. Ik heb bv een Darth Vader lightsaber welke ik ook niet over straat draag.
Sommige dingen moeten imho gewoon in n vitrine kast blijven. Zo ook dit onvervangbaar horloge v je Vader, ik bedoel vader.
https://eu1.dh-cdn.net/uploads/db9961/original/3X/3/8/3850b83ee7a75bda4a88d4c3d10204516ba20df7.JPG
Het is een persoonlijke keuze. Zelf zou ik het horloge nooit weg kunnen doen maar dat is niet van belang. Het gaat erom wat je zelf wilt, hoe goed bedoeld alle adviezen ook zijn. Alleen zou ik bij twijfel (En de vraag stellen is volgens mij al twijfel) niet verkopen leg hem weg en neem in de toekomst een besluit.
Ik zou het zonde vinden om zoiets in de kast te laten liggen. Als ik door de verkoop iets zou kunnen kopen wat ik wel zou dragen, vind ik dat een goed idee. Je praat toch wel over een paar tientjes, en je kunt er dan iemand anders (die dit type horloge aan het zoeken is) blij mee maken.
Gelet op de twijfel in jouw eigen verhaal, zou ik zeggen dat je hem nog niet van de hand moet doen. Als je het bewaart en daar later spijt van krijgt, kun je dat nog veranderen. Als je het nu verkoopt en er later spijt van krijgt, is het te laat en waarschijnlijk onomkeerbaar (tenzij je het aan een bekende verkoopt en/of daar afspraken over maakt). Uiteindelijk moet zoiets natuurlijk een eigen keuze zijn. Mijn advies: maak bij twijfel die keuze met (ogenschijnlijk) de minst blijvende schade.
Succes, sterkte en veel wijsheid toegewenst!
Overigens, ik vind het een mooi exemplaar.
Ik zou het dragen. Ook al is het kleiner dan gewenst: hij was van pa!
Maar, als de maat je stoort en hem daarom niet draagt, doet het horloge je ook niet zoveel denk ik. Als je hem daarom al in de kast laat liggen, heeft het ‘van mn pa’ gevoel op jou kennelijk weinig effect, wat prima is. Verkopen dan, hengeltje kopen!
Succes!
Veel sterkte met je verlies. Nooit wegdoen!!!
Ik spreek helaas uit ervaring. Ik had een 18 krt Tissot visodate gekregen van mijn vader die gelukkig nog leeft. Alvast in vooruit. Het horloge vond ik net iets te klein 10 jaar geleden. En ik wou iets moderner, dacht ik. Goed verkocht en er een mooie Baume mercier chrono voor gekocht. Ook deze moest weer wijken voor iets nieuws en steeds verder gefippert. En nu is mij smaak in horloges volledige anders dan vroeger. Vintage staat mij veel beter door mijn kleine pols. Dit wist ik niet voor ik op dit forum zat. Een paar jaar geleden stierf mijn moeder en toen kwam de spijt.
Ik kon het niet meer terug draaien en iedere keer als ik 1 Tissot zie word ik er weer mee geconfronteerd. Mijn vader had maar 1 goed horloge en dat heb ik helaas verspeeld. Ook al is er een andere in de plaats, is echt niet hetzelfde.
Lastig maar mooi dilemma. Ik zou zoiets houden (die hengel komt er vast ook wel;-), om de genoemde en nog een reden: de mode. Op dit moment zijn grote horloges cq complete polswekkers in de mode. Gezien de vintage hype die je ook op andere terreinen ziet, gok ik dat ‘kleiner’ weer terugkomt. En dan wil je 'm niet verkocht hebben. Veel wijsheid!
Mode of niet, ik zou het sowieso als aandenken willen houden. Maar ik ben wellicht een sentimenteel type.
Weet je, ik geil op kleinere GS horloges en ben dus bevooroordeeld. Toch zou ik het weg doen. Los van de hier al gestelde vraag wat het gevoel is als je 'm omhebt zou ik je twee dingen mee willen geven:
Ik heb een paar dingen van m’n vader die ik nooit gebruik. Één daarvan was een jas die me paste, maar die niet bij me paste. Tien jaar heeft ie in m’n kast gehangen. Toen ik hem weg deed voelde ik eigenlijk net zoveel als wanneer ik 'm zag: bar weinig.
Mijn vader leeft voort in mijn hoofd en is een set van gedragingen, ervaringen en uitspraken. Hij heeft me leren schaken, en ik ging 's zomers dagelijks met hem zwemmen.
Een voorwerp doet daar echt weinig aan af of toe. Wel heb ik het schaak-en dambord nog waar hij, mijn overleden oom, mijn broer en ik oeverloos mee speelden. Daar zit zoveel geschiedenis achter dat dat blijft.
Kortom: het kan variëren hoe je een aandenken beleeft, en als je twijfelt of het het juiste aandenken is weet je het eigenlijk al lang.
In jouw situatie kan ik me goed voorstellen dat je voor optie 2 kiest. Als je dan iets weer koopt dat je ‘voor altijd’ houdt, is dat je aandenken.
Echter realiseer je wel wat @Drees schrijft. Bij mij is het vergelijkbaar gegaan. Mijn opa overleed en hij had een wat we nu vintage horloge noemen. Ik meen me zelfs te herinneren dat het een Seiko was, maar dat weet ik niet zeker. Ik had toen niets met horloges en al helemaal niets met vintage. Mij is bij zijn overlijden als enige kleinzoon gevraagd of ik het horloge wilde hebben en zei nee. Wellicht overbodig te zeggen dat ik nu een andere keuze gemaakt zou hebben.
Wat ik hiermee wil zeggen: Denk er nog even rustig over na. Als je dan nog steeds denkt dat je er geen spijt van gaat krijgen, kies dan voor optie 2.
Ik zou voor optie 2 gaan. Een horloge als stofhapper in de kast leggen is eeuwig zonde. Ook al is het een GS.
Past ook wel bij wat je zegt: leef nu. Kortom, verkoop hem en koop er iets voor wat je wel draagt of gebruikt.
Als je er geen band mee hebt: wegdoen.
Ik heb een band met de horloge van mijn grootvader langs vader’s kant, maar niet bij de horloge van de grootvader langs moeder’s kant. In mijn herinnering heb ik hem die horloge nooit zien dragen.
Misschien kun je hem verpatsen voor die moneys G. En van de winst een boek over lidwoorden kopen .
o jee , we hebben een taalpurist
Nee hoor, maar een uitdrukking als “die horloge” laat je op HF zo dom als een stoeptegel overkomen. En dat wil je niet als nieuw lid.
Graag gedaan!
Je kan natuurlijk ook gewoon de wrist presence verhogen met een zorgvuldig uitgekozen band. Dikke stalen band is echt wat anders dan een dun bandje. Eventueel een bund strap, ofzo. Polsgevoel is tenslotte ook maar een gevoel.
Zelf draag ik het oude horloge van mijn opa altijd als ik bijv. bij mijn ouders op bezoek ga - het is een onboeiend ding, maar ‘het blijft familie’.