Is niet schijnt, maar gewoon de realiteit. Net als parallelle import en dergelijke. Of wat men in Turkije gewoon bij de drogist koopt in Nederland slechts via een voorschrift van de huisarts gekocht kan worden. Als er geld aan te verdienen is, zijn er mensen, landen die er graag van mee genieten.
Kan iemand mij eens uitleggen wat de achtergrond/reden is waarom je niet naar een replica mag linken om te waarschuwen dat het nep is? Is dat iets juridische of wat zit daar achter? Stukje historie dat ik duidelijk mis.
Blijft toch wel een pakkend onderwerp voor horlogeliefhebbers, ieder vanuit zijn/haar eigen invalshoek.
Ik ben bijvoorbeeld veel bezig met vintage horloges. Daar is het risico op een nepper klein (veel patina-gerelateerde zaken zijn erg lastig na te maken). Aan de andere kant is het risico op aftermarket-onderdelen op je echte vintage horloge weer veel groter. Met name bezel inlays vind ik echt heel lastig. En ook de vraag; wat is er in het uurwerk vervangen door (vaak kwalitatief goede) onderdelen van algemene merken? Hoe erg is een redial op de originele wijzerplaat? Hoeveel mag er vervangen zijn om het horloge nog ‘authentiek’ te noemen? Blijft interessant voer voor discussies.
Ander puntje: high end replica’s worden hier vaak in verband gebracht met oplichting. Dit komt ongetwijfeld voor. Toch denk ik dat de meeste high end replica’s niet worden gekocht door slimme oplichters, maar vooral door mensen die zelf graag een zo goed mogelijke replica dragen.