Kijk nou eens naar oude auto’s. Die zien er toch geweldig uit. Geen grijze massa. Ik heb het idee dat ontwerpers tegenwoordig niet meer durven omdat er juist alleen voor de grijze massa moet worden geproduceerd. En dan wordt het ook nog kapot beredeneerd/gecontroleerd door de financiële afdeling.
En ik vind het ook leuk om oude dingen juist te herstellen in plaats van weg te gooien in deze consumptiemaatschappij. Die afvalbak van jou moet wel serieus uitpuilen ben ik bang.
Mijn +/- 20 jaar oude horloges hebben krasjes en daar geniet ik van. Ik draag ze ook nog wekelijks.
Jongen, wat genoot ik van mijn Alfa Spider. Met behulp van iemand anders gerestaureerd, Elk piepje en kreuntje herkende ik. Dat is ziel en beleving.
Mijn bijna 50 jaar oude kever. Even een aai over het logo voor het starten…
Oude Volvo van mij en mijn voormalige vriendin Ik hou wel van vintage, maar op een gegeven moment wil je wat anders. Nu ben ik al weer een paar maanden vrijgezel. Niks mis mee.
“Vintage” is een mooie term om ouwe zooi nog een beetje economische waarde te geven.
Niet dat ik oudere spullen niet kan waarderen maar er lijkt een modeverschijnsel te zijn van vintage broeken tot tafels, als er maar vintage voor staat lijkt het interessanter.
Ik heb zelf niet zo heel veel met vintage (ben zelf ook nog te jong daarvoor vind ik, met m’n 38 jaar).
Verder heb ik ook niet echt een heel erg goed idee bij welke leeftijd of bij welk jaar “vintage” nou eigenlijk begint, is dat 20 jaar oud, 25 jaar, alles voor 1980?
Aan de andere kant, wat er nu als vintage op de markt te vinden is en wat er in gebruik is, is naast de charme door nostalgie ook een bewijs van kwaliteit, anders zou het materiaal al lang weggegooid zijn.
Dus als je heel veel geduld hebt, begin met hoge kwaliteit zelf nieuw gekocht toekomstig vintage materiaal.
Met horloges volg ik je volledig, auto’s is een ander, daar zou de droom een e36 325i zijn van mn geboortejaar. Waarom? Puurheid, driversfeel, niks wat met je auto knoeit, geen elektronica die zich moeit