Ha vrijdag, plaatjesdag 
Ik lees net dat KAYAK gitarist Johan Slager een paar dagen geleden is overleden 
19 likes
Die heeft nog bij ons in het Dorp gewoond en is hier in 2003 overleden. Lokale bekendheid dus 
3 likes
Goedemorgen,
In tegenstelling tot wat de titel van deze 4lp box doet vermoeden, staat er nauwelijks rock & roll op. Wat er wel op staat is doowop. Wat? Doowop! Doowop is een muziekgenre uit voornamelijk de 50er jaren. Het was een vorm van rhythm & blues, en kan gezien worden als voorloper van de 60er jaren soul. Doowop is een onomatopee voor de kenmerkende a-capella achtergrondkoortjes die nietszeggende teksten zongen als sho-be-doo-wop of pap-sho-wady-wady-wap, enz. De bandjes bestonden meestal uit een achtergrondkoortje en een solist, en waren heel vaak van Afro-amerikaanse of Italiaanse afkomst.
Het is heerlijke muziek waar ik uren naar kan luisteren. Een paar aanraders: “Shout” (1959) van de Isley Brothers, een up-tempo nummer waarbij de achtergrondzang nog in de doowop traditie is, maar de solist al bij de soul is aanbeland; “Valarie” (1960) van de Starlites met een zanger die helemaal in tranen is (notabene gecoverd door de Mothers of Invention); en “In the still of the night” (1956) van The Five Satins, één van de bekendste, en naar mijn mening het ultieme doowop nummer dat alle kenmerken in zich verenigt, en waarvan ook gezegd wordt dat het één van de twee naamgevers van het genre is (de andere is “When you dance” van de Turbans).
Fijne dag.
15 likes
Erg leuke muziek, Paul Simon heeft veel met Ladysmith Black Mambazo samengewerkt.
Dit album is ook door hem geproduceerd.
Alvast een goed weekend.
18 likes
Rock + roll is wél een héél ruim begrip hé.
In mijn beleving viel in de jaren 50 van de vorige eeuw doowop echt wel onder de noemer rock+roll.
Zouden we tegenwoordig Elvis nog rock+roll noemen?
Toen was hij de koning van.
2 likes
Haha, heerlijk. Naam van het genre maakt geen ruk uit, toch? Wat het wel doet is een gevel van anemoia oproepen, een soort verlangen of heimwee naar een tijd en plek die je zelf nooit hebt meegemaakt. Ook lekker dat dit soort muziek vaak in series en films wordt gebruikt om dat jaren 50 gevoel op te roepen.
1 like
Terry Parsons, een Londense buschauffeur, was al jaren aan de weg aan het timmeren als zanger, en zijn talent werd wel erkend door leidende musici, maar een doorbraak liet lang op zich wachten. Totdat hij onder de hoede kwam van ene George Martin en vanaf 1961 ging het crescendo. Met een nieuwe naam, Matt Monro, had hij hit na hit in Engeland (en zong hij de Bond-tune From Russia with Love), en hij was een van de weinige Britse zangers vóór de Beatles die door wisten te breken in de VS. Een ontzettend goede zanger, zowel technisch als emotioneel, werd zijn carrière helaas al vroeg beëindig door kanker en overleed hij veel te vroeg in 1985.
11 likes
Wel grappig dat je uitgerekend deze noemt.
Net met veel plezier het clipje zitten kijken.
Dit was een van de twee Engelstalige singeltjes die mijn ouders hadden tussen al het Heintje, Wilma,Gert en Hermien en Heikrekels geweld.
De zin , ongeveer in het midden " now wait a minute" gaf aan dat het einde van side 1 bereikt was.
Het plaatje omdraaien en op kant 2 ging het nummer vrolijk verder.
Jeugdsentiment in optima forma. Dank hiervoor.
2 likes
Ja, klopt, ik heb het originele singletje ook.
Volgens mij één van de eerste singletjes met een part 1 op de a-kant en een part 2 op de b-kant.
Ik vind het ook zo knap dat die twee Isley Brothers op de achtergrond elkaar nooit raken tijdens hun wilde dansjes.
1 like
Oops, dagje te laat. Maar, deze gisteren ook al gedraaid. Nu dus even nog een keer: The Pretenders (1979). Fijn weekend, muziekgekkies!
18 likes
Haha maakt toch niets uit.
Wel een lekker album, ook maar weer eens draaien 
1 like