Ik denk dat zo’n beetje ieder goed argument hier al gegeven is. Om mijn persoonlijke sausje er nog eens overheen te gieten; de magie zit in mijn optiek niet in het merk, maar in wat het gevoel is dat jij persoonlijk krijgt bij een horloge. Dat kán getriggerd worden door het merk, maar voor mij is het puur het esthetische, het gevoel dat ik krijg wanneer ik 'm om doe. Dat ligt ook wat mij betreft niet aan het prijskaartje. Ik kan dat gevoel van magie nog steeds hebben bij mijn SKX (zei het met smaak gemod tot wat de SKX had moeten zijn), maar ook bij mijn goedkope Seiko 5 “Orange Baby Monster” met oranje siliconen band (vooral in de zomer een ogentrekker, ondanks de lage prijs). Duurste klokje dat ik heb is 5K en dat vind ik al een vermogen. Maar geniet ik meer van dat klokje dan van die goedkoopste Seiko? Soms wel, maar soms heb ik zin in wat eenvoudigs en kan ik daar net zoveel van genieten, waarbij “ik” het kernwoord is hier. Want ik koop ze voor mezelf en niet als show-element en om mee te pochen, zo van “kijk eens wat ik kan betalen”.
Er zijn mensen die een Patek Philippe nautilus “magisch” vinden. Ik vind die dingen persoonlijk foei lelijk en zou er echt geen halve ton of meer voor over hebben. Koop daar liever een leuke boot van, om maar wat te zeggen. Het enige magische aan horloges in die prijsklasse (en nogmaals, mijn persoonlijke mening) is dat er mensen zijn die überhaupt zoveel geld over hebben voor een klokje, hoe bijzonder dat ding ook mag zijn qua techniek.
Maar goed, inder de streep zijn horloges emotie en dat is voor ieder weer persoonlijk.
Nu heb ik er eentje in handen gehad, en er zat een indice scheef. Op een vintage horloge wat voor meer dan 35K in de vitrine lag, als ik me dat goed herinner. Het kon ook meer geld zijn.
Je hebt gelijk, de prijzen zijn magisch in de zin dat het inderdaad evidente veblen-goederen zijn waar de prijs niet meer in verhouding staat tot materiaal, afwerking, productiekosten of zelfs maar innovatie en techniek. Want dat laatste waag ik ook in twijfel te trekken bij een simpele Nautilus.
Ik kan me dus meer dan uitstekend vinden in wat je daar zegt, maar stel wel vragen bij de vermeende bijzonderheid van die Patek.
Dat ik ooit nog eens dikke doekoe in een Grönefeld One Hertz of Credor Eichi II zou uitgeven is een droompje, maar aan simpele driehanders met een standaard mechanisch uurwerkje?
Ik bedoel, van zo’n horloge begrijp ik het. Daar heeft een stel Tukkers drie jaar op zitten tekenen, vijlen en polijsten.
Dat heb ik soms al bij een simpele massa-geproduceerde Rolex. Waar eindigt de hype en begint het werkelijk te verantwoorde aankoop-/investeringsbedrag. Maar goed, dan ga je jezelf ook weer deels op dat - daar issie weer - emotie vlak begeven.
Of die van jou verkopen(hint ) en voor de blauwe gaan! Qua laat en band(staal) was ik liever voor de blauwe gegaan, maar heb al teveel blauw in de collectie…