Edit: net even Google aangeslingerd. Ik dacht eerst een poor man’s versie van Esscher te zien, maar het bleek gewoon de marketing afdeling van Benneton te zijn die, eenmaal werkloos geworden na de jaren 90, stevig aan de PCP is geraakt.
Als dat je stijl is zal een GS inderdaad waarschijnlijk nooit aanspreken. En vice versa. Ik vraag me af, is er een liefhebber van Haring en van GS hier?
Ik verdien geen centjes, ik verdien geld. Ik ben geen vier jaar oud.
Maar het forum schijnt bevolkt te worden door lieden voor wie geld gewoon een niet aflatende hoosbui is. Het zal als mana uit de hemelen neder dalen, en voor die heren van stand zal geld geen enkele rol spelen.
Dan is het niet raar dat het gepeupel wat nog wel eens een berekening moet maken je shockeert. Godsamme zeg, zit je daar achter je Louis Quinze bureau met een Bollie in de hand HF te lezen in de werkkamer van je landgoed, komt plots deze ongewassen, puriteinse en werkschuwe massa je blikveld binnen lopen.
Ik zou ook een kramp krijgen.
Da’s gezond. Ik ben meer van de paling, helaas. Da’s minder gezond.
Grand Seiko.
Ik heb een zwak voor het merk.
De geschiedenis, de zoektocht naar perfectie en het feit dat het even wat anders is, spreken mij enorm aan.
De afgelopen jaren heb ik verschillende horloges mogen proberen, hoezeer ik het ook probeer, ze doen mij niets, echt 0.0. Geen idee waarom maar het is nou eenmaal zo.
Op foto’s helemaal top! Nog steeds als ik deze langs zie flitsen denk ik, wow!
Maar eenmaal om de pols is het het net niet. Ja, de afwerking van de kast is mooi, maar een volledig glimmende kast vond ik gewoon te veel voor een dergelijk horloge. Daarnaast zijn de verhoudingen zoek. 39,5mm X 15mm dik, helaas.
Dan naar de elegantere horloges, ook hier gaat mijn hart niet sneller van kloppen.
Het is echt allemaal prachtig gemaakt maar eenmaal om de pols mist het dat laatste stukje sex appeal voor mij.
Ik wil nog steeds heel graag een GS mooi vinden en mijn zoektocht is nog niet afgelopen.
Maar tot op de dag van vandaag is GS voor mij net als Tooske.
Op papier klinkt het allemaal heel goed maar er in het echt is er niets waarvan het bloed sneller gaat stromen.
Dat klopt. Maar ik ben dan ook een platte boerenlul die bezig moet zijn met wat hij krijgt voor z’n knaken.
Bedenk er dan wel bij dat ik in beginsel niks over de prijs van horloges had gezegd, ik heb alleen maar aangegeven dat ik categorisch weiger om premium te betalen om iets te mogen kopen. Ik loop niet warm voor dingen die voor de RRP niet verkrijgbaar zijn.
Da’s al.
En ik denk dat de stellingname dat je niet boven list wenst te betalen helemaal niet zo’n platte of calvinistische is.
Tsja, ik weet het niet. Er is zeker een verschil in elegantie te zien. Ik denk dat merkbeleving toch ook wel een hele sterke rol speelt. Ik vind ze alle drie elegant en saai.
Het feit dat seiko ook goedkopere modellen maakt is psychologies een onbewust dingetje bij velen denk ik, niet geheel onterecht overigens. De merkbeleving van Rolls-Royce is toch anders als je weet dat het ook scootmobiels maakt. Voor mij blijft grand seiko een top merk
Ik vind het eigenlijk wel mooi! Zie je ook waar je meer voor betaald. En hoe snel de prijs oploopt voor kwaliteit.
Doet mij in ieder geval goed nadenken of ik het het allemaal wel waard vind en nodig is.
Zeker door hier op het forum rond te hangen verlies je snel de realiteit over wat normaal is (dus de norm).
Dit soort vergelijken kan je niet maken vanachter je computer, kijkend naar plaatjes.
De magie komt pas over als je dit soort stukken vast hebt, liefst naast elkaar.
Dat is een kwestie van appreciatie en… bijstellen.
Ooit was ik op zoek naar een nieuwe eettafel. Ik had er wel een idee van wat ik wilde maar geen idee van de prijs. Dus plakte ik daar een bedrag op wat ik er als max. wilde aan uitgeven.
In mijn zoektocht zag ik verschillende modellen die in mijn vooropgestelde budget vielen maar geen een beviel me. Dus dacht ik: “ik ga eens kijken bij ietwat duurdere tafels”.
Daar was ruimere keuze. Meer design enz. (en dat betaal je ook) maar daar viel me bij op dat de functionaliteit er niet was. Ik stond versteld dat zelfs duurdere tafels niet eens stevig staan.
Ik ging verder in mijn zoektocht en vond een eettafel die voldeed. Weer moest ik mijn budget bijstellen. Ik bestelde de tafel en ik ben er nog steeds heel tevreden over.
Moraal van het verhaal: als je niet weet waarvoor de prijs staat dan kan je niet oordelen of iets duur is of niet.
Ik zie ze veel creativiteit en vrijheden nemen. Als je, om maar even wat te noemen, naar de kasten van IWC kijkt en dan met GS vergelijkt zie je een heel groot verschil in creativiteit.