Vol trots liet ik enige tijd geleden mijn net geservicede Heuer Carrera zien bij een bevriende antiekhandelaar, ook aan tafel zat een man op leeftijd die mij vroeg: “Heb je verstand van horloges, is dit misschien wat?”. De mouw rolde omhoog en er kwam een grailwatch onder te voorschijn. Sindsdien ben ik die man daar nog twee keer tegengekomen en het viel me op dat het horloge nogal vuil was, dus ik heb aangeboden de kast even wat op te frissen. Mind you, dit is zijn enige horloge en hiermee staat hij ook de tuin om te spitten…
Dit is de IWC Da Vinci reference 3758 - 03 (staal), gemaakt tussen 2004 en 2006. De Da Vinci is een model bedacht door Kurt Klaus bij IWC die dit als een soort hobby project heeft ontwikkeld in de jaren negentig. Wat dit horloge bijzonder maakt is de volledige jaaraanduiding op de wijzerplaat voor het geval je vergeet welk jaar het is.
Dit horloge is een volwaardige perpetual calendar, deze schakelt dus correct alle dagen van het jaar en houdt rekening met de 29e februari in het schrikkeljaar. Dit bovenop de maanfase indicator en de 12 uur chronograaf.
Een bijzonder detail is het gebruik van stukjes bladgoud in de maanschijf, in het licht weerkaatst dit verschillend om het meer op een echte sterrenhemel te laten lijken, heel fraai. Let ook even op de chronowijzer die extreem smal is.
De kast is fors met 42mm maar ook een dikte van 16mm, door het gebruik van de scharnierende lugs blijft het geheel echter toch goed draagbaar, maar het is absoluut een blok om de pols. Wat mij opviel is dat het horloge geen gesigneerde kroon heeft maar dat hoort zo.
De binnenkant van de vouwsluiting is helemaal rond gepolijst voor extra draagcomfort (niet op de foto), deze sluit zo strak dat ik me afvroeg of ik hem niet stuk zou trekken.
De incidices zijn geschilderd, en op sommige plekken afgekapt, ik stoor me daar verder niet aan maar het had niet gehoeven. De kroon en pushers hebben een wat eigenzinnig vorm waar ik niet zo kapot van ben maar als totaal werkt het.
Ik heb het horloge gedragen (vooral omdat ik het nergens wil laten liggen) en ondanks het formaat is het toch een fijn draagbaar horloge. Dat ook goed afleesbaar is, al denk ik dat als ze de numerals hadden weggelaten het een iets fraaier geheel was geworden.
Op de Timegrapher had dit horloge praktisch geen afwijking en dat op alle posities, daar was ik wel enorm van onder de indruk, zeker voor zo’n gecompliceerd horloge. Ik weet dat IWC zijn eigen echappement maakt voor ingekochte uurwerken en dat doen ze blijkbaar goed.
Ik heb het horloge met een satéprikker helemaal schoongemaakt en daarna met een zachte poetsdoek helemaal gereinigd, dus hij gaat zo terug naar zijn baasje. Ik heb eigenlijk nog nooit zo’n wow-gevoel gehad bij een horloge dat in feite zo understated is, het waren 24 prachtige uren waarin ik één datumwissel heb mogen meemaken.
Om dat gevoel met jullie te delen hier een filmpje van een vergelijkbaar model:
Of een leuke ruil?
