Ik kocht ergens begin dit jaar een werkbank met volledige inhoud uit nalatenschap van een horlogier/juwelier. Daar zat een hoop oud gereedschap bij dat met collectieve HF hulp werd geïdentificeerd, en ook een rommelboeltje aan onderdelen.
Voordeel aan zo’n berg is dat je met wat graven soms nuttige dingen vindt. Zo zocht ik onlangs een onderdeel waarvan ik dacht dat ik er eens een paar had zien zitten in een doosje met random schroeven en andere rommel. Goed, dan gieten we dat doosje uit op de werkbank en kijken eens. Maar wat zat er verstopt onder de rommel?..
Een ring. Vuil en stoffig - even een poetsdoekje erbij. Bladgoud, voor zover ik kan zien. En een inscriptie: Josef 14. 9. 55.
Dat moest wel een trouwring zijn…
De dame waarvan ik de hoop kocht - het nichtje van wijlen meneer horlogier, ook een dame van zoetjesaan pensioenleeftijd - had haar account bij de 2dehands site al verwijderd. Haar gsmnummer had ik nooit gezien. Maar ik herinnerde mij dat ze kapster was, en ongeveer het adres. Google to the rescue?
Het was een vreemd telefoontje. Wie ik was, en als het niet te kordaat was, kende ze soms een Josef? Ja, dat was de horlogier dus. En had die soms een trouwring?
De euro viel meteen. Ja, hij had de gewoonte zijn ring uit te doen bij het werken. Hij moet werkend onwel geworden zijn want eens overleden was zijn ring onvindbaar. Tante had weken gezocht, tevergeefs, en was er het hart van in. Ze waren getrouwd op 14 september '55.
De dag nadien is de ring, dik verpakt en aangetekend, de post op gegaan. Met een foto van de goed gebruikte werkbank erbij want dat zou tante deugd doen.
Als ik hier geen karma puntjes mee gesprokkeld heb, dedju.
Wat een ontzettend leuk en uniek verhaal. Goed gedaan Jochie!
Overigens en terzijde:
Als ik de foto uitvergroot, zie ik dezelfde goudkleur in de gravering. Ik denk daarom dat de ring wel degelijk massief goud is, maar met een gerhodineerde binnenkant. Rhodium is een edelmetaal uit de platina familie en wordt (ten onrechte) ook wel witgoud genoemd. Het laagje rhodium maakt de ring slijtvaster en het wordt soms ook gedaan omdat het dan beter draagbaar is voor mensen wiens huid slecht of allergisch reageert op sommige goudlegeringen.
het is al een pak jaren geleden dat iemand me dat noemde!
Zou kunnen, was me ook opgevallen. De vlekken die je ziet op de foto gingen er echter niet uit met een polijstdoekje, eerder integendeel; ik gokte maar dat de ring verguld was na het graveren. Heb niet de tijd genomen om m’n koffieweegschaal naar beneden te halen om het soortelijk gewicht te checken, Archimedesgewijs.
Ongeacht hoe, al was hij puur edelmetaal, die moest terug naar huis
.
het is al een pak jaren geleden dat iemand me dat noemde!