Waarschuwing: Long read. No pictures.
@KaiseRRuby.
Mooi verhaal, Ruben! Omdat ik ook deel heb mogen nemen aan dit avontuur even nog wat belevenissen van mijn kant.
Toen je mij benaderde om te zien wat er opgeknapt kon worden aan deze klassieke Tissot PR516 automaat vroeg ik je, zoals gebruikelijk, om 'm op te sturen. Toen ik 'm binnenkreeg zag ie er behoorlijk afgeragd uit. Het uurwerk liep, voor zover ik kon beoordelen wel goed.
Met het uurwerk doe ik niets en kan ik niets (daar heb ik de skills niet voor) maar het kastje en het glas zou ik wel een opknapbeurt kunnen geven. Met de band (die er niet was) kon ik ook niks omdat ik in mijn bescheiden voorraad stalen bracelets niets kon vinden dat paste. Ik heb wel een aantal banden liggen, die van andere horloges afkomstig zijn, omdat ik zelf zelden of nooit op staal draag. Echter, net als jij was ik toen nog in de onschuldige veronderstelling dat er wel een passend bandje te vinden zou zijn voor dit horloge. Niets is minder waar! Op dit eigenwijze Tissot kastmodel past maar één band: het model wat er op hoort. Los nergens te vinden natuurlijk. De afspraak werd dus: Jij op zoek naar een passende band of een donor (sloop) PR516 met zo’n band. Dan knap ik het klokje wel cosmetisch op.
Zoals gezegd, het uurwerk was niks mis mee, dat liep uitstekend, het zou hoogstens behoefte kunnen hebben aan een service beurt. Omdat het glas nodig gepolijst moest worden en het niet zomaar uit de kast kon worden gelicht, omdat het met een pakking geseald is in de kast, moest het uurwerk uit de kast om kastje + glaasje samen op mijn mini Unimat1 draaibankje te kunnen polijsten. Ik gebruik de supersimpele Unimat 1 voornamelijk als poets- polijst en slijp machientje, voor echt draaiwerk is ie niet nauwkeurig genoeg. Door de redelijk hoge draaisnelheid gaat het polijsten van plexi glaasjes meestal heel goed. zolang als er geen barsten in zitten. Na het polijsten zien ze er meestal weer uit als nieuw. Glaasjes met een beetje steile rand, maar ook lege horlogekastjes kun je prima op de buitenkant van de drieklauw klemmen. In dit geval dus het kastje met het plexiglas er nog in.
Dus: uurwerkje er uit. Ging prima. Uhmmm… ergens in mijn achterhoofd knaagde een stemmetje dat ik eens iets gelezen had over al of niet het wijzer verzetwerk aan of uit te zetten. Maar het ging zo makkelijk dat ik dacht: Ok, geen probleem.
Het kastje plus het glaasje dus netjes gepoetst c.q. gepolijst, waarbij ik uiteraard heb opgelet om de matte voorzijde van de kast niet geheel glimmend te maken, dat deel dus eerst netjes afgeplakt. Toen het er allemaal weer redelijk krasvrij uitzag kon het uurwerkje er weer in. Geen probleem.
Dan het asje er in… HO! STOP! Het asje ging er niet goed terug in! Proberen proberen , er in en er uit, maar het ging niet meer passen. Verd… heb ik wat geforceerd? Vernield? Lex! Suffert! Blijf dan met je tengels van een horloge uurwerk af als je dat niet goed kan! Het knaagstemmetje in mijn achterhoofd zeurde: zie je nou wel, dat gaat niet goed. Er is iets met die Tissots serie 516! Dat wist je toch?
Wat nu te doen. Het is sowieso vervelend dat er iets stuk gaat als je aan een uurwerk werkt (zeker met mijn op dat gebied beperkte vaardigheden) maar het is pas echt vervelend als het gebeurt bij het werken aan het horloge van iemand anders. Ik voelde me heel schuldig.
Ik ging eens goed in mijn gedachtenpaleis binnen (zie de Sherlock Holmes films met Benedict Cumberbatch) om mijn diepe geheugen te activeren. Er borrelde iets naar boven over ene @wbcoupe die daar ooit eens wat over geschreven had. Iets met veertjes en palletjes en tirettes die verschoven werden bij het er uithalen en weer terugsteken van de opwind as. En dat zoiets een bekende issue was bij de Tissot PR516 serie.
Kortom: Wilko aka Wbcoupe een PB gestuurd en om hulp en advies gevraagd. Hij reageerde zeer vriendelijk en positief en nodigde mij uit met het klokje langs te komen. Hij kende 't probleem, stelde me gerust dat er waarschijnlijk niks stuk was, dat dit een bekend probleem was bij dit Tissot caliber, dat veel horlogemakers dit overkwam en dat ik me dus niet schuldig hoefde te voelen. Zucht!
Het belangrijkste was dat hij dacht dat hij 't wel weer in orde kon krijgen.
E.e.a. leidde tot een buitengewoon hartelijke ontvangst bij Wilco en zijn echtgenote thuis. Na kennisgemaakt te hebben met de poezen en een kopje koffie togen we naar Wilco’s prachtig ingerichte werkkamer c.q. horlogeatelier. Daar lag een prachtige selectie uit zijn indrukwekkende collectie Tissot’s voor mij klaar om te bewonderen! Wow, wow, wow wat mooi. Tijdens het kwijlen (niet op de horloges) ging Wilco met uiterste precisie en geduld aan de gang met de dwars liggende onderdelen in het gemankeerde Tissot caliber. En met succes! Na toch zeker wel een uur of twee precisiewerk op de vierkante millimeter zat het horloge weer netjes in elkaar, met de opwind as op zijn plek en functioneerde alles weer zoals het hoorde. Hulde en bewondering.
The rest is history: Ruben stuurde de door hem zelf gereinigde en weer in elkaar gezette band naar mij op met de opmerking dat ie misschien te kort was voor zijn pols maar dat we het maar moesten proberen. Ik heb de band er netjes aan kunnen zetten en ondanks de wat ruime verbindingen tussen de schakels zag het geheel er naar mijn mening heel acceptabel uit. Op mijn smalle pols paste 'ie precies. Zie de foto die Ruben al plaatste, dat is mijn pols. Vervolgens het ding dus weer opgestuurd naar Ruben. De combinatie van band en horloge bleek bij hem inderdaad toch te krap te vallen, maar Ruben heeft nog een paar schakels kunnen scoren via Ebay. Die gaat hij er nog op zetten en het ziet er naar uit dat het hele project uiteindelijk dan toch succesvol gaat aflopen.
Het hele verhaal vind ik een prachtig voorbeeld van hoe, via ons onvolprezen Forum, drie horloge liefhebbers, met een verschillende belangstelling en focus binnen de horlogehobby en verschillende vaardigheden goed en vooral plezierig kunnen samenwerken om een mooi vintage horloge uiteindelijk weer aan de praat en draagbaar te krijgen.
Bij deze dus mijn verslag van dit avontuur. Geen plaatjes nodig, want die heeft Ruben al laten zien.
Hulde aan @KaiseRRuby omdat die de moed niet opgaf dat het wel goed ging komen en grote complimenten voor @wbcoupe voor zijn vaardigheden met het werken aan een naar mijn idee toch best wel gecompliceerd en nogal exotisch ontworpen uurwerk.
Alle andere Forumleden: Dank voor het lezen!
Groeten, Lex
Het heeft wat geld en moeite gekost, maar het eindresultaat ziet er prima uit 
