Dit verhaal begint bij een bezoek aan mede-forumlid @lexaf. Ik had wat voor hem (en voor @domega) gerepareerd en kwam dat even langsbrengen. Na wat kletsen en horloge bewonderen viel mijn oog op een klein geinig horloge en dit verhaal gaat niet over dat horloge.
In ruil voor dat geinig kleinood mocht ik proberen een scandinavisch uurwerk te repareren die het niet meer deed, een Miljonär. Leuk klusje en ik wou hem graag helpen, maar oh, oh wat een gevecht blijkt dit te worden zeg. Deze Miljonär blijkt een ware “Wolf of Wallstreet”, een ware “Lord of War” die met dubieuze praktijken en onreine ingrepen zijn bestaan vergaart lijkt te hebben.
Als Climholland zou ik dit topic willen omdopen tot “shaving Ryan’s privates” maar dat “dekt de lading” niet. Voor het geval het er iets kapot was had Lexaf er ook een paar “Inglorious Bastards” als donor bij gedaan, maar oh wat had ik de extra troepen nodig, want halverwege demontage en tijdens montage dacht ik meerdere malen dat het “der Untergang” zou worden”. Deze “Band of Brothers” blijkt op welhaast geen enkele wijze samen te willen werken.
Dit verhaal wordt een verhaal van verbazing en verwondering, een waar gevecht met de voorhoede, kanonnenvoer, opoffering, complete frustratie en wanhoop voor een groter goed. Ik denk ook dat dit verhaal gaat bestaan uit een aantal afleveringen aangezien ik niet alles in één keer gedaan en geschreven krijg.
Een disclaimer, lexaf had geen weet van de ziekenboeg die hij mij aanleverde, hem treft geen blaam of verwijt.
De “Wolf” van dit verhaal is dus een scandinavische Militär met een Unitas 6425 uurwerk.
Op het eerste gezicht lijkt deze redelijk strijdvaardig maar marcheren doet ze niet. We beginnen met een demontage, halen de achterkant eraf en………………………vallen meteen in verbazing.
Het eerste wat opvalt is de platine van de opwindveer. Wat is daar gebeurt bij het veertonrad? Een Krupp-staalwerker heeft daar een nieuwe constructie gemaakt om te voorkomen dat de veerton bij opwinden terugdraait. Hiervoor is een nieuwe pin met een andere veer gemonteerd, een groter gat in de platine geboord en een heel stuk uit de platine gefreesd.
Waarom? Waarom? Zoveel vragen. Waarom zoveel werk en zo’n slecht werk om dit te bereiken. En het ergste is, het werkt ook niet goed.
Ter vergelijk een van de donoren ernaast:
Na het geheel verder uit elkaar gehaald te hebben valt ook op dat de spiraal krom is en ook het anker verrot is. Maar wel op een vreemde wijze, hoe krijg je een anker op deze wijze kapot?
Ach, dacht ik, ik heb nog 4 donoren. Maar oh wat was ik onwetendheid van de staat van mijn versterking. Waar ik hoopte op een groep corps-mariniers bleek ik met een police-academy opgescheept te zitten. “Daar komen de schutters” in polsvorm.
Nummer twee ging onder het mes (en mijn ogen op de pijnbank), deze heeft een Unitas 6325. Gelijk aan de 6425, maar dan zonder datum. Wat zag ik: Tapje van het seconderad; afgebroken.
Tapje van het anker; afgebroken.
Tapje van het ankerrad; afgebroken.
Kanonnenvoer oké, maar om nu zelfs je gehandicapte naar het front te sturen……. Als klap op de vuurpijl was ook hier de spiraal krom.
Daarnaast was de brug van de spiraal van een soort pisbakkenstaal waardoor ze ook niet past en de balans obstrueert wanneer helemaal gemonteerd (ik denk dat deze brug van een Unitas uit de 63 serie komt en niet de 64 serie). Deze brug kan een probleem zijn (een brug te ver?).
Snelle rekensom maakt dat ik nu al in de problemen zit; brug van de opwindveer kan ik gebruiken maar zit nog steeds met twee kapotte ankers en twee kapotte spiralen. Op naar nummer drie.
Maar ik moet eerst even van de schrik bekomen en mij schrap zetten voor wat mogelijk nog komen gaat.
Ik hoop dat jullie mee gaan met mijn avontuur vol verbazing…tot snel.
succes!
