Natuurlijk zie ik de grap er van in, maar julie begrijpen me niet. Als ik me er hard voor maak schud ik de Credor zo uit de kontzak, en is die Breguet, Hentschel of Reverso er ook gewoon volgend jaar, zonder dat ik wat hoef te flipperen.
Dan heb ik hem. Maar wat heb ik dan nog over om in gedachten mee te spelen?
Wat ik echt wil, is nog iets te willen hebben. Anders word ik blasé.
Wij gaan ons misschien nog eens verrast voelen. Is dat nou niet de halve lol?
Ik gelukkig wel. Wie geld biedt krijgt hem zo om de oren.
[quote=“Fate_Amenable_To_Change, post:1906, topic:488764”]
Ik betwijfel of dat op mij werkt, dan gaan er eerder hakken in het zand.[/quote]
Nog niemand tegengekomen waar het niet werkt. Maar wel moet je soms eens de wortel aanpassen. Bij de ene zie je directe actie, bij anderen zie je iets groeien.
Nu ik erover nadenk, bij 1 persoon werkte het niet, die kreeg ik niet over haar angsten heen.
In dat geval zou ik iets anders strepen. Maar die H1 lijkt bijzonder mooi.
Edit: dju, het wil maar niet lukken met die quotes
Dat is ook blasé zeg. Het gaat er niet om of je het morgen kan kopen. Het gaat om de reis.
Maar eenmaal je gralen in bezit (en ik spreek uit eigen ervaring) kom je er achter dat er weer andere gralen zijn.
En dan wordt het pas echt interessant. Want dan zijn die nomos, die seikos en een chrono van Excelsior park hartstikke leuk maar meer ook niet.
Maar goed. Je moet er natuurlijk wel zelf klaar voor zijn om de volgende stap te nemen.
Jammer dat zover ik weet de GS botique in Frankfurt Credor niet meer verkoopt. Hadden eind 2019 beneden Seiko en Grand Seiko/boven Credor liggen. Ook een stuk betaalbaarder dan de Brequet natuurlijk. Ik vond persoonlijk €20 k plus eigenlijk best wel veel geld voor een horloge.En bij mijn weten doet die de grosssdatum ook voor mij correct als in de eerste 10 dagen een 0 ipv leeg vlak.
Geen idee wat die tegenwoordig kost? Ca €9k?
Maar zijn horloges van merken zoals
Kudoke
Habring2
Felipe Pikullik
Wellicht ook iets als we dan toch in de kleine merken hoek blijven.
Je maakt de fout om jouw beleving op mijn karakter te willen projiceren. Ik vrees dat ik zo niet tegen ontwerp of eigendom aankijk. Neem nu de Nomos die je noemt:
Die vind ik oprecht leuker dan elke A. Lange & Söhne die ik ooit vast heb gehad. Ten eerste omdat het ontwerp me gewoon beter aanstaat. Het gebruik van kleur, de vormtaal, en het feit dat ze geen barokke overbodige gravures op de balansbrug zetten is fantastisch.
Maar ook omdat het functioneel gewoon veel onbezorgder is, als kameraad. Men steekt me niet neer om de Nomos, ik kan er mee gaan scuba-duiken, het maakt allemaal niet uit, de Nomos is er voor me. En als hij een beurt nodig heeft is die betaalbaar.
Ik ben geïnteresseerder in een trouwe hond naast de luie stoel dan in een luipaard voor de troon. Wat mij betreft kan “de volgende stap” ook gewoon een stap achteruit zijn.
In het geval van mijn sales manager groeide het besef dat het een domme en incompetente eikel was. Maar of dat nu het doel moet zijn?
Je hebt dus nog niet beseft dat equilibrium beter is dan groei?
Dat lege vak van Lange, ja, dat was ik straal vergeten. Zo slecht.
Enneh, die Hentschel is geen vervuiling, Henk. Da witte gij ook.
Die Credor wordt bij mijn weten niet meer gemaakt. Dat wordt echt, echt zoeken. Ik dank dat ze voor rond de 4-7K te vinden moeten zijn, afhankelijk van de staat.
Ik streef altijd evenwicht na, maar dat wil niet zeggen dat je ook een evenwichtige collectie niet kunt laten groeien. Vijf jaar geleden vond ik ook dat ik een redelijk evenwichtig geheel had, maar toch is mijn collectie (imho) aanzienlijk gegroeid. Niet zozeer in aantal, wellicht wat in waarde, maar dat is het doel allerminst natuurlijk.
