Afgelopen mei was ik in Servië op bezoek bij mijn schoonmoeder, waar ik prompt bij binnenkomst virulent ziek werd. Tests zeiden dat het een verkoudheid was, maar ik was 7 dagen plat en verveelde me intens. Mijn vrouw kreeg het, mijn schoonmoeder kreeg het ook, en ik was nipt beter genoeg om de reis terug te ondernemen toen de “vakantie” afgelopen was.
Maar ja, ik had iets om naar uit te zien bij thuiskomst, want wat doe je wanneer je je verveelt? Horloges kiek’n. Ik had een advertentie gezien van een Yema Speedgraf die voor een schandalig laag bedrag verpatst werd. En net toen ik eindelijk toehapte… was ie pleite. Damn you, @Drebin. Ik viste achter het net, en hij wilde z’n nieuw verworven chrono niet kwijt. Drat.
Dus had ik tijdens mijn ziektebed zelf maar op bestellen gedrukt, 'm naar m’n neef in Nederland laten verzenden, en wist ik dat ie op m’n eetkamertafel stond te wachen in z’n obligate Yema etui.
Sindsdien heb ik het horloge best veel gedragen, ook weer mee naar Servië om schoonmoeder te bezoeken en bij te staan met een paar dingen, maar ik ben gewoon straal vergeten om een NA te schrijven.
Dus bij deze. Muziekje voor de sfeer. Een Frans muziekje. Check het album. Het is erg goed.
In maart had ik de Yema Flygraf M1 al gekocht, en ik was onder de indruk. Dus zat ik met een schuin oog naar de Speedgraf te kijken, terwijl @anon2889582EV me aanmoedigde omdat hij het zo’n cool ding vond. Tegelijkertijd keek ik hevig naar de nieuwe Hanhart 417ES, omdat die platter was, met maar 13mm dikte. Maar de Yema had z’n maat weer mee, met 39mm doorsnee tegenover de 42 van de Hanhart. Ik twijfelde hevig, maar een gesprek met @Drebin waarin hij ook wat foto’s stuurde trok me over de streep.
De Yema Speedgraf is een interessant fenomeen met een geinig stukje geschiedenis. In de jaren zestig hadden ze een racing chronograaf in hun line-up die de bijnaam “Daytona” kreeg. Want ja, racing. De vintage versie zag er zo uit, en was voorzien van een Valjoux en bol acrylglas:
Grappig genoeg is die bijnaam niet aan het horloge blijven hangen want Rolex. 
Eén van die Yema’s was een favoriet van Mario Andretti. Dat ging om wat tegenwoordig onder de naam Rallygraf verkocht wordt, en daar hebben ze dit jaar ook keurig een limited van uitgebracht met een Valjoux er in, die nog steeds verkrijgbaar is.
Ze deden na de sixties van alles. Leverden aan de Marine Nationale en gingen de ruimte in, maar na de quartz crisis raakten ze toch in zwaar weer. Het merk werd in 1988 door Seiko gekocht en verdween van de radar. In 2004 herrezen ze weer als onafhankelijk merk en hadden ze weer een Franse eigenaar die aan de weg begon te timmeren. Yema heeft sindsdien weer een paar eigen uurwerken ontwikkeld die dan ook bijvoorbeeld in de Flygraf gebruikt worden.
De Speedgraf is dus een her-uitgave van de OG vintage racing chronograaf uit de jaren zestig, maar nog wel met een knipoog naar het Seiko verleden. Binnen in de kast ligt namelijk een Seiko NE86A Column-wheel chronograaf te snorren. Da’s een 28.800 bph uurwerk van SII, een automaat en dus wat dikker dan de handwinder in de Hanhart.
Dat zie je dan ook aan de dikte van de kast, als ik eerlijk ben. De maten zijn 39x47,8x15,5mm, met een 19mm bandaanzet. Op papier zou ik me dood moeten ergeren aan dit horloge.
Maar veel van die dikte zit 'm in de enorme box saffier die ze bovenop dat ding geprakt hebben. Het is nog net geen top hat, maar dat maakt het horloge wel charmant als geen ander. Ik merk dat ik op dit moment erg van de bolle glazen ben. Ook de kroon is mooi voorzien van het logo, en het hele vehikel is strak gepolijst. Of, nou ja, strak… Er zijn in geen velden of wegen bevels te vinden. Het moet gezegd.
De bezel is ook een simpele weerstand-draaier. Het voelt allemaal veel minder skeer dan de bezel van m’n Vostok Amphibia, en dat is maar goed ook. Iedere keer als ik een slinger aan de Amphibia geef lopen de rillingen over m’n rug, zo krast dat over mekaar. Dat is hier een poepie beter gedaan.
De wijzerplaat is voorzien van lume in opgelegde indices, een tachy-schaal en een minute track. Maar aangezien de minutenwijzer nogal blocky is kan het soms wat moeilijk zijn om 'm exact gelijk te zetten. De subdials zijn voorzien van concentrische ringen, en hebben allebei een ander wijzertje.
De vintage vibe minutenwijzer voor de chronograaf functie meet, in tegenstelling tot de 45 minuten van de 60’s Valjoux, 30 minuten. En Seiko eigen verspringt hij niet per minuut maar glijd hij mee met het weg tikken van de Chronograaf-seconden.
Aan de achterkant zien we een mooi diep gestanst deksel met het Yema wapen er op, en de plaats van oorsprong, Morteau, vlak bij Besançon. Ik vind dat ze dat leuk doen. Wat ook erg mooi is is de 100m WR die dit horloge geniet. Op een tropic kan ik er zo de plomp mee in springen.
Nu is het horloge een enorme bandenslet. Ook al is 19mm niet de meest flexibele maat, je kunt tegenwoordig wel steeds meer spul in 19mm krijgen. De originele rally-band is fantastisch. Dun, soepel en mooi. Maar ik heb er toch nog wat bij gekocht.
Het horloge draagt ondanks de hoogte comfortabel. Op één of andere manier comfortabeler dan de op papier lagere Flygraf, die het veld heeft mogen ruimen omwille van het comfort van de Archimede. Als dit verhaal me iets geleerd heeft is het of @Drebin vertrouwen, of passen voordat je een oordeel over maten velt.
Misschien moet ik toch die Hanhart dus nog eens gaan proberen, maar deze gaat voorlopig nog even nergens heen. Vive la France! Het is een horloge met een zekere koddigheid en wat imperfecties, maar heerem’ntijd wat heeft dat ding karakter, wat is ie cool en wat is ie makkelijk draagbaar.
I approve. Ik wens mij een aangename voortzetting met deze Fransoos in de doos.
)
