Executive summary: Soort van GADA gekocht, maar wel technologie-gedreven. Blij mee. 
Wie mij een klein beetje kent op dit forum zal weten dat ik horloges al sinds 2005 koop in de hoop dat ze overal inzetbaar zullen zijn, op het werk, in het water, in vergaderingen, maar ook in de bar, op de golfbaan of bij het klussen in de tuune.
Het tweede wat je opgevallen zou kunnen zijn is dat ik op het moment een drang heb om de gemiddelde diameter van m’n verzameling horloges drastisch te verkleinen, het liefst in combinatie met een svelte kasthoogte en een lager gewicht. Kort en goed, dames en heren, ik wil horloges die gewoon breed inzetbaar zijn zonder in de kiloknallers te verzanden.
Dit topic is het resultaat van die gedachten-oefening. Even een muziekje voor de sfeer:
Ironisch genoeg ben ik, om Styles te parafraseren, niet meer wat ik ooit was. Maar qua horloges is het een soort van full circle geworden. Na mijn aanvaring met een nukkige modulaire chronograaf in de vorm van een Speedy Reduced kocht ik m’n eerste poging tot een GADA horloge, deze trouwe Seiko quartz:
Ik dacht toentertijd nog dat 50 meter echt 50 meter betekende (iets wat Omega tegenwoordig grappig genoeg juist goed doet), en dat quartz toch het summum van de technologie was. Stom toevallig kwam ik op een 37mm kast van titanium uit, ik was nog niet met de hobby bezig.
Jaren later kocht ik in Nederland een horloge wat ik toentertijd als “net” ervoer. Ik moest af en toe een pak aan voor het werk, en dacht dat iets zwarts en discreets daar wel bij paste. Mijn eerste radiografisch gesynchroniseerde Citizen was een feit. Bij pakken. Discreet. Hou je vast:
Met 200m waterdichtheid, een 44mm kast en 23mm bandaanzet was dat natuurlijk belachelijk onder een pak. Stijllessen waren mijn deel. En toen ik later over het verschil tussen high accuracy quartz en valsspelen door radio-synchronisatie leerde bleek het ook nog eens geen verheffend uurwerk te zijn. Ik begon het horloge steeds minder te dragen, en deed het vorig jaar na 10 jaar trouwe dienst weg.
Maar de filosofie achter die aankopen is recentelijk toch weer in m’n hoofd geslopen. Ik ben het snobisme over mechanische horloges volledig voorbij en omarm m’n technocratische neigingen volledig met het horloge wat ik gisteren op heb gehaald:
Het is de schuld van @peter_bij_de_tijd en @HorlogeHalle. Frank stelde me aan de Junghans Meister Mega voor tijdens onze koffieleutjes, en toen Peter m’n Tourby over kwam nemen kregen we het weer over Junghans. Dus ging het jeuken en dook ik de site op.
Nu heb ik al eens een Junghans Meister Driver gehad. Die deed ik weg omdat de kleurstelling niet bij m’n huidskleur paste, en ook omdat hij met plexi en spatwaterdichtheid doodeng was om te dragen. Ik had steeds het idee dat het allemaal te breekbaar voor me was, terwijl de kastvorm en maat van deze horloges toch wonderbaarlijk comfortabel bleek:
Datzelfde euvel had de Max Bill in mijn beleving ook. Allemaal gecoate acrylglaasjes, 30m waterdichtheid, het was het allemaal niet. Maar toen ik na het bezoek van @peter_bij_de_tijd rond ging neuzen ontdekte ik dat Junghans in de afgelopen drie jaren stiekem een grote re-vamp van het assortiment heeft gedaan. Veel modellen zijn inmiddels met saffier uitgerust, en hebben 50 meter waterdichtheid. Mijn interesse was gewekt.
Een Max Bill. De oplettende burger zal opgevallen zijn dat Junghans er keurig een saffier-stickertje om heeft gedaan, en dat de woorden “Mega Solar” op de wijzerplaat staan. Even een stapje terug in de tijd.
Junghans begon in 1861 in de buurt van Schramberg als “Junghans und Tobler”, een fabriek voor onderdelen van klokken, maar ze begonnen rond 1866 ook met horloges. Het zou nog tot 1930 duren voor ze hun eigen uurwerken maakten, maar vanaf het begin van de 20e eeuw was Junghans één van de grootste klokken- en horloge-fabrieken ter wereld.
Na de oorlog ging het bedrijf in 1953 over in andere handen, en de nieuwe eigenaren betrokken een Zwitserse artiest en ontwerper, Max Bill, bij de re-vamp van hun producten. Het Max Bill ontwerp was geboren, in eerste instantie als klok, maar later ook in de vorm van de welbekende horloges.
Hier zie je dat de befaamde “keukenstoel-vier” al gebruikt werd.
Junghans hield zich vanaf het begin ook al met de quartz technologie bezig. Na het timen van de Olympische spelen in 1972 kwamen ze rond 1985 met 's wereld’s eerste radiografisch gesynchroniseerde tafelklok, en in 1990 presenteerden ze een twede wereldprimeur met het eerste radiografisch gesynchroniseerde horloge, de Mega 1.
Advertentie met dank aan @grootmokum die hier meer over het onderwerp schrijft:
Sindsdien heeft Junghans toch een zekere reputatie hoog te houden op het gebied van quartz uurwerken. Dat culmineerde een paar jaar geleden in de introductie van hun J101 uurwerken.
De Junghans J101 is een high accuracy quartz uurwerk wat autonoom een maximale afwijking van 8 seconden per jaar heeft. Los daarvan heeft het de mogelijkheid om wereldwijd alle radio-signalen die de tijd uitzenden te ontvangen, is er sprake van een perpetual calendar, en loopt het op zonne-energie. De wijzerplaat bevat zonnecellen, ook al zie je dat niet.
Uiteraard kun je het horloge ook als reishorloge gebruiken, want als je de kroon uittrekt kun je instellen in welke tijdszone je je bevindt, en zal het horloge de locale tijd aangeven tot je het wijzigt. Dit is ook nodig als je in de UK woont, vanwege de overlap in ontvangst tussen de twee zenders.
Verder is het bijzonder om te zien dat de secondewijzer twee maal per seconde tikt, en dat de minuut-wijzer stram op de minuut-streep blijft staan tot de secondewijzer rond is. Pas wanneer hij de 12 aantikt zie je de minuutwijzer een streep verder gaan. Op onderstaande foto is goed te zien hoe dat er uit ziet:
De wijzers en wijzerplaat zijn oude bekenden. Het zijn mooi gepolijste wijzers met de traditionele kromming op het eind, omdat de wijzerplaat iets bol staat. De lume beperkt zich tot uur- en minuut-wijzer, één bolletje op 3, 6 en 9, en twee bolletjes ter oriëntatie op 12. Het horloge is zowel in daglicht als ook het donker geweldig afleesbaar.
Mijn exemplaar heeft een datum die niet uitgelijnd staat. Ik ben in contact met Junghans om dat te verhelpen.
De wijzerplaat heeft verder een licht korrelige structuur, en presenteert zich als zilver, wit of lichtgrijs afhankelijk van het licht van het moment. Uiteraard ontbreekt de klassieke Max Bill / Bauhaus 4 niet.
De kast is met een diameter van 38mm en een dikte van 9mm sowieso al een genot om te dragen, ook omdat de lug to lug erg kort is. De band schuift, dankzij de schotelvorm van de kast, onder de wijzerplaat, en de lug to lug afstand is daarmee een waanzinnig compacte 40mm.
Maar in het geval van de Max Bill Mega Solar hebben ze er ook nog voor gekozen om de kast, kroon en gesp in titanium uit te voeren. De grijze uitvoeringen zijn in geborsteld titanium gedaan, maar de horloges met witte plaat hebben een gepolijst uiterlijk.
Met band en al weegt het horloge dan ook een whopping 24 gram. Jawel, dames en heren:Zegge vierentwintig gram. Drie gram meer dan je ziel zou wegen, als we het mogen geloven. Daarmee is het horloge eminent comfortabel. Je voelt het gewoon amper zitten. Het schuift niet, het drukt niet, het is gewoon aanwezig om je te vertellen hoe laat het is.
Met bol saffier, 50m waterdichtheid, perpetual calendar, een tijdloos uiterlijk en een uurwerk wat nooit voor een batterij-wissel zal moeten gaan is dit toch echt het ultieme GADA horloge, zolang snorkelen maar niet op je menu staat, zoals @Official_Timekeeper terecht aankaartte:
Go Anywhere, Do Anything horloges kunnen van alles zijn zolang ze maar bij het karakter van de eigenaar passen. Ondanks het datum-issue ben ik erg in m’n nopjes met deze aanwinst. Hij draagt als een wolkje, en het is één groot technocratisch feest.
en ondergewaardeerd merk dat Junghans
Duurt het wachten op de citizen niet gewoon wat lang? Heb zelf momenteel ook alle moeite om me te bedwingen tot er een tank voor me binnen komt. 