Misschien niet echt een NA, want ik had hem vorig jaar gevonden bij mijn moeder thuis.
Ik heb er ooit al over geschreven, maar ter opfrissing van het geheugen een samenvatting.
Mijn vader had vroeger een horloge dat hij dag en nacht droeg. Het was een wit horloge op een zwarte perlonband. Hij vertelde me dat het horloge zichzelf opwond door bewegingen van de pols. Ik vond dat uitermate intrigerend. Dat men zoiets had uitgevonden!
In 1980 overleed mijn vader plotseling tijdens een partijtje tennis. Zijn horloge verdween bij mijn moeder thuis in een geldkistje met papieren die mensen altijd nodeloos lang bewaren en al helemaal niet weg durven gooien als ze bejaard zijn. Het dook vorig jaar ineens op toen mijn moeder dat kistje opende en mijn nichtje van 18 het ding meenam om een paar keer te dragen. Na 38 jaar bleek hij nog steeds te lopen. De interesse van mijn nichtje taande echter als snel en het belandde ergens bij mijn zus in de la.
Toen ging ik op het horlogeforum en zag ik tot mijn verbazing dat mensen stokoude horloges bewaarden en zelfs opknapten en daadwerkelijk droegen. Ze noemden het vintage en er was een eigen hoekje voor. Ik werd nieuwsgierig naar mijn vaders horloge, dat hij in de jaren '60 had gekocht. Ik vermoedde dat het een Prisma of zo was. Volgens mijn moeder was het āeen eenvoudig horlogeā. Maar mam, wat voor merk was het dan? Oh, een Omega. Nu was mijn interesse toch wel gewekt. Ik verzocht mijn zus het horloge op te zoeken en er een foto van te maken. Ik herkende het van het forum als een Constellation.
Daarop plaatste ik een topic op het forum met fotoās van die Conny met de wat provocatieve vraag of dit rijp was voor de vuilnisbak. Het glas was ernstig bekrast en de achterkant zag er beroerd uit doordat mijn vader het bijna 15 jaar op hetzelfde perlonbandje had gedragen.
Dat topic staat hier:
Het leverde 60 reacties op, naast meerdere PBās. Sommigen wilden het wel kopen, maar de grote gemene deler van de adviezen was toch: laten opknappen en gaan dragen. Inmiddels had mijn broer zich ook gemeld als potentiĆ«le drager, zodat we besloten hem om en om te dragen. Overdracht steeds bij familieaangelegenheden. Na inventarisatie van de adviezen besloot ik het naar Nico Rijsman in Culemborg te brengen voor een servicebeurt, nieuw glaasje en een nieuwe kroon, want die was niet origineel.
Ik kwam onderaan de lijst, maar voor een horloge dat 38 jaar in de kast heeft gelegen kon ik wel geduld opbrengen. Als ik het goed heb onthouden is het horloge uit 1966.
En vorige week was hij klaar. Nico stuurde hem op zodat ik niet opnieuw naar de Betuwe hoefde te rijden. Hij is in mijn ogen prachtig geworden. Ik had een paar weken geleden al een struisvogelbandje gekocht. Tot mijn vreugde had Nico er nieuwe springbars opgezet zodat ik niet hoefde te gaan zoeken naar de juiste maat. Tip: als je springbars losmaakt zonder dat er een band omheen zit is een vuurwerkbril geen overbodige luxe.
Fotoās dus. Hij is van mijn vader geweest, dus zoals je op de close up fotoās ziet zit er PAtina op.
Na die onnavolgbaar briljante grap: het horloge.
Voor wie het tot hier heeft volgehouden: dank voor het lezen van mijn woordenstroom en het kijken van de fotoās.
