Net (of in ieder geval nog niet zo heel lang) binnen: een Omega Constellation Electronic Chronometer.
Als relatieve Omega fan, was ik al een tijdje met een schuin oog aan het kijken naar een C-shape Conny. Ik heb ze onder andere hier op het forum al vaker langs zien komen en iedere keer betrapte ik mezelf erop dat ik graag een Constellation zou willen hebben. De sobere wijzerplaat met het sterretje erop, trok me enorm aan. Nu lijkt het zo te zijn dat dit sterretje is voorbehouden aan de mechanische chronometers uit die tijd, maar ik heb wat bijzonders gevonden. In dit horloge zit het Omega caliber 1250 (ESA9162) uurwerk, dus het zou eigenlijk een f300hz moeten zijn maar…
- Er staat geen f300 op de wijzerplaat
- Het ontwerp van de wijzerplaat lijkt sterk op de Constellations met een automatisch uurwerk (uit die tijd), inclusief de ster welke je niet bij de f300 Constellations ziet.
- Het nummer in de achterkant van de kast is 198.741. De 198 zou correct moeten zijn voor een stemvork horloge, maar 741 is erg hoog. Volgens watchforum.co.uk ligt het hoogste, normale f300 modelnummer rond 198.076. Er zijn een paar hogere nummers, maar dit lijken speciale dingen te zijn zoals de 198.1742 wat een zakhorloge is met een stemvork en 198.5001 welke een massief 9k gouden kast heeft (zie ook: electric-watches.co.uk).
- Er zitten geen Omega merktekens in de binnenkant van de caseback.
- Er zijn enkele pagina’s die het typenummer 198.741 vemelden en deze lijken allemaal Omega’s uit Japan te zijn. Daar heb ik deze ook vandaan. Daarnaast vind je nog wel eens de 198.765, ook uit Japan.
De (naar mijn onbescheiden mening) prachtige wijzerplaat:
De kale achterkant:
En het vreemde, hoge casenummer (198.741):
Het lijkt er dus op dat Omega (sommige?) f300 modellen in Japan verkocht als Electronic Chronometer met een wijzerplaat die zeer sterk lijkt op die van de automaat. Onderstaand ook nog een plaatje (helaas in lage resolutie) uit een Japanse catalogus. Er schijnen ook Seamasters uit die periode te zijn die in Japan een soortgelijke behandeling hebben gehad (dus het uiterlijk van een automaat, maar een stemvork uurwerk erin).
Opzich is het niet heel vreemd dat je in Japan veel “unieke” Omega’s kunt vinden. De Japanners zijn gek op horloges uit hogere prijsklasses (een status dingetje) en ze zijn gek op techniek. Dus het is niet gek dat Omega hierop al een hele tijd inspeelt met speciale edities en aangepaste modellen specifiek voor de Japanse markt (zie bijvoorbeeld dit stukje over Speedmasters speciaal voor de Japanse markt). Zeker omdat ze ook de ambitie hebben om altijd het nieuwste (met de nieuwste technologie) om de pols te slingeren, worden hier relatief veel nieuwe horloges verkocht. Dit zorgt natuurlijk ook weer voor een flinke markt voor gebruikte horloges, waar ik zo nu en dan eens een blik op werp. Verwacht geen koopjes en houdt rekening met verzenden en import heffingen, maar je kunt hier wel eens leuke, bijzondere dingen vinden zonder dat je een poot uit gedraaid word (onderaan de streep). Aan de andere kant is garantie natuurlijk wel een dingetje en persoonlijk ophalen is ook een uitdaging, dus ben je bewust van de risico’s als je besluit (via een proxy-service) een horloge uit Japan te halen.
Terug naar de C-Shape Constellation:
Dit type is in de jaren 60 ontworpen door Gerald Genta (de man die later ook de AP Royal Oak, PP Nautilus en IWC Ingenieur ontwierp). In december 1964 was de internationale lancering in de vorm van model 168.009 (caliber 561 met datum). Volgens de Omega database was de C-Shape zat de C-Shape in de collectie van 1966 tot en met 1972, maar dat lijkt dus niet helemaal correct. De laatste modellen werden in 1978 verkocht, waarmee het type 14 jaar in omloop is geweest. Op basis van het serienummer (3462xxxx), ga ik er van uit dat mijn exemplaar in 1972 is gemaakt.
De C-shape was een fors ander ontwerp dat de Connies hiervoor. De geïntegreerde lugs zorgden ervoor dat het horloge een stuk groter leek, iets wat in lijn ligt met de trend dat horloges groter werden in de jaren 60. De C-shape was destijds een model wat qua populariteit onder de vorige generatie (Pie Pan) Constellations zat. Ik moet zelf toegeven dat ik de Pie Pan wat tijdlozer vind dan de C-shape, dus ik kan me voorstellen dat een fors ander ontwerp in die tijd wat wenkbrouwen heeft doen fronsen. Gelukkig zijn er wel flink wat van verkocht, zodat een aantal het overleefd hebben en nu op de “pre-loved” markt circuleren.
Voor de liefhebber, biedt deze PDF nog wat meer info over de C-Shape periode van Omega.
De 20mm lugs maken het gemakkelijk om standaard, niet originele banden te scoren. De bekendste band voor dit horloge is de 1040 met 518 endlinks. Hoewel de 1068 Beads of Rice (BoR) band met 586 endlinks ook zou moeten passen. Daar gaan we achter komen, want naast de wat goedkoop aandoende mesh band die er nu op zit, heb ik ook een BoR band (met 523 endlinks) weten te versieren. Een mooie leren band moet ik nog eens gaan uitzoeken, hoewel ik misschien nog eens ga experimenteren met een (ingetogen) NATO.
Het bekende Omega caliber 1250 uurwerk is in feite een ESA9162 uurwerk met wat extra (blad)goud in de afwerking. Dit uurwerk is vanaf 1970 tot en met 1979 (naar het schijnt) in diverse f300 Omega’s gekomen (bron: electric-watches.co.uk). Dit uurwerk is gebaseerd op het Boluva Accutron uurwerk wat ontwikkeld is door Max Hetzel. Afhankelijk van merk en type, trilt de stemvork 300 tot 720 keer per seconde. Hierdoor tikt het horloge niet, maar zoemt het. Daarnaast zorgt het ervoor dat de secondewijzer 300 tot 720 keer per seconde beweegt, waardoor het lijkt alsof deze volledig vloeiend loopt. De 1250 doet zijn werk op 300Hz (en vandaar dat de meeste Omega’s met dit uurwerk bekend staan als f300)
Het ESA 9162 uurwerk is door diverse horlogemakers gebruikt, waaronder Baume et Mercier, Eterna (1550), Cerina (29-151), IWC (150), Longines (6312), Tissot (2010) en Zenith (50.0).
Omega had meerdere varianten in omloop, waaronder de 1250 (drie wijzers, met datum) en de 1260 (drie wijzers, met datum en dag). De 1255 lijkt in dezelfde familie te zitten, maar is in feite een ESA9160 stemvork uurwerk (chronograaf met datum en dag).
Bron: calibercorner.com
Het horloge ligt nu (helaas maar gelukkig) bij Gerrit van accutron.nl. Hij is echt een specialist met een aanstekelijke passie voor z’n werk. Erg leuk om daat even geweest te zijn, vooral ook omdat we beiden een bepaalde liefde voor Volvo’s hebben en hij een hele mooie P1800 op de oprit had staan vandaag. We hebben samen even gekeken naar de algehele staat en we waren het er over eens dat het horloge geen zwaar leven heeft gehad, (kast is messcherp en lijkt niet gepolijst, minimale oxidatie op sommige componenten maar niet noemenswaardig) maar dat er wel wat is bezuinigd op het onderhoud. Vooral het index palrad was aardig versleten en gaat vervangen worden. De rest was gelukkig (op het eerste gezicht) goed in orde dus na een goede schoonmaak- en smeerbeurt moet ik weer jaren kunnen genieten van dit horloge. Ik kan niet wachten tot ik het horloge met een paar weken weer terug heb! Gelukkig is er tot die tijd de Seamaster.
Zoals wel vaker vind ik het leuk om te weten wat ik draag, dus vandaar dit lange verhaal met een aantal verwijzingen. Mocht het niemand kunnen dienen in hun zoektocht naar een C-shape Constellation, dan heb ik in ieder geval plezier gehad aan het schijven ervan. En mocht je ooit een Constellation C-shape tegen komen met een onwaarschijnlijk hoog case-nummer en een wijzerplaat die in grote lijnen doet denken aan een automaat, dan hoef je je niet meteen druk te maken dat deze nep is: wie weet is het wel een Zwitser in (of uit) Japan.
Als ik het horloge terug heb, beloof ik overigens wat extra foto’s te maken en plaatsen en zal ik het verhaal aanvullen met een kort stukje over de revisie door Gerrit / Accutron.nl.
