De meeste herkennen aan de titel wie de NA schrijft, daar moet ik toch eens over nadenken… 
Ja, weer tekst en ik zal wéér mijn best doen het kort te houden. Dank als je de moeite neemt om het te lezen! 
Mocht je alleen de foto’s willen bekijken, scroll dan even door.
In ieder geval, met dank aan @Brambo Het is weer zover.
Introductie
Ik heb wat foto’s gepost in “Wat dragen wij vandaag” en verrassend genoeg kreeg ik al dan niet via PB de vraag of ik hier geen NA over wilde schrijven. In ieder geval @Fate_Amenable_To_Change, @HorlogeHalle, @Brambo, om een paar supporters te noemen, het heeft even geduurd omdat ik wat research wilde doen.
Maar, om te beginnen: Jaren geleden, eind negentiger jaren van de vorige eeuw, toen ik nog jong en onbezonnen was, en een baan in de ICT had waarbij ik nogal wat binnen en buiten Europa reisde, werkte ik met een Zwitserse projecleider samen die helemaal weg was van high-tech materialen. Nu was het bedrijf waar ik voor werkte daar ook wel van.
En op een willekeurige dag tijdens een meeting ving ik een glimp op van zijn horloge. Een Rado Diastar. We hebben het voor zover ik me kan herinneren verder nooit met elkaar over horloges gehad, maar ik vond dat een prachtig horloge. Saffier, Keramiek, Titanium bij elkaar en dat ook nog gecombineerd in een horloge. Ik snapte toen ook zijn liefde wel voor dat High-Tech spul. Wel een you-hate-it-or-you-love-it horloge.
Ik zat aan de you-love-it kant. Helaas was zo’n horloge veel en veel te duur, ik zat middenin de kleine kinderen, dus helaas hij kwam er nooit. Wellicht was ik er ook niet echt aan toe.
Gelukkig kwam er de jaren daarna genoeg voorbij aan horloges.
Rado
Eerst even naar Rado door de jaren heen, uiteraard met wat grote stappen.
In de eind jaren vijftig begon uurwerkmaker Schlup & Co. die toen ook zijn 40-jarig bestaan vierde, met het produceren van de eerste (duik-)horloges onder de merknaam Rado. Het wás de tijd van duikhorloges en het overwinnen van de grenzen aan waterdichtheid.
De ontwikkelingen stonden niet stil en in de jaren zestig van de vorige eeuw begon Rado met het gebruiken van “scratch-proof” materialen zoals hardere metalen en saffierglas in horloges. Dat was nog geen gemeengoed in die tijd. Zo onstond in 1962 de Diastar 1.
Om direct de stappen naar mijn horloge maar door te zetten, in 1986 kwam het eerste horloge van Rado op de markt met band waarin keramiek was verwerkt, Scratchproof. Niet gezegd dat het niet kan krassen, maar het komt aardig in de buurt.
Rado ontwikkelde uiteraard door en begin jaren negentig werd high-tech keramiek het handelsmerk van Rado horloges. Zo ontstond de Rado Ceramica in 1991, meen ik, met een compleet geïntegreerde horlogekast en band, gemaakt van saffier en high-tech keramiek.
En dan belanden we aan bij mijn NA. De ontwikkeling ging nog een stapje verder. Een kast en band van Saffier en keramiek, gecombineerd met een titanium onderkast en vouwsluiting. Nou, wat wil je nog meer, over high-tech materialen gesproken. De Rado Diastar Ceramic was geboren. Wel al een prijzige bezigheid voor een quartzhorloge. Pakweg CHF 2.000,–.
De NA
Op een blote dag kreeg ik een seintje van @Brambo dat hij een Rado Diastar op de kop had getikt. En dat was nou net zo’n horloge als destijds mijn projectleider om had.
Er bleek achteraf wat werk aan te zijn, en voordat ik deze NA posten wilde ik toch meer informatie inwinnen, met name omdat we niet helder kregen hoe oud het horloge is.
Na het onderhanden nemen van de band, het laten uitvoeren van een waterdichtheidstest en een controlebeurtje lukte het met pijn en moeite het wat afgesleten serienummer te achterhalen en heb ik contact gezocht met Rado.
En, op basis van het serienummer en wat andere kenmerken blijkt hij dus mooi Vintage te zijn. Eén van de eerste uitgegeven Diastars uit deze serie van maart/april 1994. Op de kop af dus 25 jaar oud!
Nou, dan is dat materiaal wel erg robuust.
Dus om maar naar de foto’s toe te gaan, hierbij de Rado Diastar Ceramica:
Ik vindt het prachtig, ik heb geloof ik tegen @HorlogeHalle gezegd dat dit eigenlijk tot op zekere hoogte juist zo Japans aandoet. Dus de liefde voor GS-kunst vanwege de precisie afwerking en kunst door het gebruik van High-Tech materialen ligt voor mij erg dicht bij elkaar. 
Zoals te zien is, is scratchproof niet 100%, al moet er wel behoorlijk moeite voor gedaan zijn om deze krassen te veroorzaken.
Titanium, keramiek, anti-allergisch, een geschroefde kastbodem. 5atm waterdicht getest.
De vorm van de kast en de integratie van de band. Geweldig! 
Ongetwijfeld zijn er meer horloge merken die op ingenieuze wijze zaken aan elkaar bevestigen. Het blijft kunstig:
De band heeft slechts één pin om de schakels op zijn plek te houden. Aan de buitenkant wel te verstaan. Ik heb de hele band uit elkaar gehad om schoon te maken en het is een prachtig in-elkaar-schuif-systeem. Elke schakel bestaat uit drie delen.
Tsja, het draagcomfort is echt uitmuntend. Ik kan niet anders zeggen.
Daarnaast is het horloge best universeel te dragen, casual kan best:
Al ben ik wel geneigd om het aan de businesscasual kant te scharen.
Als dresshorloge is het niet te versmaden.
Hier wilde ik het weer bij laten. Dank voor het lezen en kijken!
Jaco
