Na een paar maanden van niets kopen ben ik deze week weer eens teruggegaan naar de roots. Dat zit zo.
Toen ik begon met de horlogehobby, we schrijven 2015, was ik nog een arm bankiertje in Londen. Ik had echter dit forum gevonden dus zat veel op Nederlandse horlogewebsites te bladeren, stiekem onder het werken. Om mij heen zaten mensen met APs en Rolexen, maar ik vond het toen nog onkies om >500 euro uit te geven voor een horloge. Zonde ook, als beginner. Ik keek dus vooral naar de Japanners. Aldus kwam ik uit bij het onvolprezen Monsterwatches - die site leek toen wel hét Seikoparadijs.
Ik keek vooral mijn ogen uit onder het tabje “Chrono”. Wat een veelheid aan kleurrijke klokjes stond daar zeg!
screenshot via Archive.org, ik hoop dat dit okee is
Je moet bedenken, dit was nét voor het uitkomen van de ‘New Turtles’, welke een kleine vloedgolf in Seiko-land zouden veroorzaken. Die kwamen namelijk uit in zwart, gilt, pepsi, Batman, Coke, etcetera. Maar die had je toen nog niet, dus zag ik vooral dit Seiko-land:
SKX007 en SKX009
Zwart-zwart en pepsi. Geen extravagante uitspattingen verder.
Seiko maakte nog niet zoveel divers of color, zullen we maar zeggen, in the parlance of our times.
(ik weet trouwens niet meer hoe vaak ik geprobeerd heb met google uit te vinden wélke kleur plaat de SKX009 nou precies had… zwart of blauw??)
Geen raar gekleurde duikers dus… behalve de SSC-serie!
kleurenschema’s die te obscuur zijn om een koosnaampje te hebben: SSC239, SSC615, SSC613, SSC617
Ja, dat was toen heel gedurfd. Fortis maakte in de mid-2010s natuurlijk ook de kleurrijke “Aquatis”-serie, maar die zou ik pas enkele jaren later ontdekken. En die had ik bovendien veel te duur gevonden!
Een “”“innovator”“” als Proxima of Addiesdive was toen ook nog heeeeel ver weg.
Goed, de Seiko SSC-duikchrono’s dus. Veel naar gekeken, een paar keer bijna gekocht (voor 239 euro nieuw 
). Uiteindelijk kocht ik ze niet, maar kwam ik thuis met
en
Ook leuke horloges, welke ik nog steeds met plezier draag, ook al is mijn collectie iets “duurder” geworden in het decennium dat sindsdien is verstreken. En vooral iets bedaarder qua kleuren.
Maar, soms dacht ik weer terug aan de kleurrijke SSC’s. Een paar jaar later zag ik er eentje op een Pools huwelijk. De drager ervan vond het waarschijnlijk wat vreemd dat ik regelmatig naar zijn pols staarde. Om het amoereuze evenwicht een beetje te herstellen heb ik die avond toen maar een bevallige jongedame het hof gemaakt 
Toen ik de volgende ochtend ongelooflijk brak wakker werd waren zowel de jongedame als de SSC verdwenen, never to be seen again.
Ahum. Tot vorige week dus. Inmiddels ben ik een Belgische ambtenaar dus soms scroll ik verveeld op mijn telefoon. En daar zag ik op Marktplaats: “Seiko prospex horloge” (sic)
Een schandalig laag bod later, even wachten op de verzending, en toen was 'ie er ineens:
De Seiko SSC019. Weliswaar niet de meest funky kleurencombinatie die Seiko in deze serie gemaakt heeft, maar “gewoon” een Pepsi.
Maar wat voor één! 43 milimeter, een kloeke beuker. Met “licht opgelegde” markers, en een plaat die ondubbelzinnig blauw is.
Ik was zo blij als een kind dat ik eindelijk zo’n mooie Seiko SSC had gescoord! Gek, want in mijn la liggen oa een Seiko SLA025 en meerdere mechanische chrono’s. Dit blijft gewoon een kwarts-instappertje die redelijk roemloos in de vergetelheid is geraakt. Maar dit horloge had iets magisch voor mij, misschien juist door de reis die ik sindsdien had gemaakt in horlogeland.
Het heeft de kast die doet denken aan de BFK, de wijzers van de SKX, en een band die de “stock” van de Sumo zeer zicht benadert (inclusief duikers-extensie). Het geheel zit lekkerder dan mijn SUN019, heeft meer “presence” dan mijn SKX007, en de bezel draait heerlijk. O zo heerlijk. Een frisse klik, een vastberaden draai. Niet zo zompig als de Seiko-duikers die ik gewend ben, maar wel “steviger” dan bovengenoemde Fortisduiker. Hondsbrutaal. De lume is Seiko-waardig, maar niet zo fel als de Sumo.
De volgende dag zijn we lekker samen gaan wandelen:
en badderen:
Altijd even “dopen”, mijn horloges. Handig ook om meerdere dingen tegelijk te kunnen timen met de bezel en de chronofunctie!
Maar goed, objectief bekeken is het gewoon een fijne alleskunner. Solar, 200 meter, ISO, lume, etcetera. Jammer dat Seiko ze niet meer maakt. Een paar telgen uit deze reeks hebben het nog een tijdje volgehouden - er kwam bijvoorbeeld een Save The Ocean- en zelfs een PADI-versie van uit - maar de rest van de SSCs gingen dus redelijk roemloos ten onder. Ze zijn bijvoorbeeld ook nauwelijks meer op Ebay te vinden: van bovenstaande SSC239 is er één te koop, gek genoeg in Indonesië. Voor een stuk meer duiten dan de ~200 euro waar ik ze vroeger voor zag.
Seiko maakt nu nog wel “solar chronos”, maar die hebben niet meer dat SKX-DNA dat ik zo leuk vond aan deze. Of de gedurde kleurtjes. Ik ben benieuwd waar ze allemaal zijn gebleven?
