Management Samenvatting:
Ik spaarde voor een Speedmaster, maar ik kocht een Chronomaster.
Geen zin in de uitgebreide versie? Jump to [TL;DR] voor foto’s en de NA.
Een vertraagde impulsaankoop
Ik kan me financieel prima redden en hoewel de noodzaak er niet is vind ik het leuk om te sparen voor een nieuwe aankoop. Langere voorpret (en volgens mij geldt dat ook voor de napret), daarbij ook beter voor de WAF aangezien zij dat ook doet voor haar grote uitgaven.
Een aparte bankrekening waar maandelijks een bescheiden vast bedrag naar gaat, regelmatig aangevuld met extraatjes (commissie, meevallers) en de opbrengsten van de verkoop van horloges die de box mochten verlaten. Aangezien tot nu toe de duurste aanschaf een nieuwe Oris Big Crown Pointer Date was hebben we het niet over jarenlange spaarprojecten.
(Ik realiseer me heel goed dat dit niet voor iedereen geldt, voor velen is dit mogelijk wel een meerjarenplan en voor anderen is dit bedrag weer een douceurtje. Dit is mijn persoonlijke ervaring met alle respect voor de situatie van anderen)
Enige tijd terug had ik het besluit genomen dat het nu maar eens moest gebeuren: De Speedmaster ging er komen, en na het passen van verschillende modellen koos ik voor de FOIS.
Maar er moest natuurlijk wel eerst gespaard worden…
Aangezien dit spaargewijs wel eens wat langer zou kunnen gaan duren groeit ook de kans om te maken te krijgen met het belangrijkste nadeel (maar ook weer de charme) van de spaarmethode ten opzichte van het in één keer aanspreken van geld wat ergens is gestald. Ik heb het hier over: Afleiding.
Deze komt in twee vormen. Allereerst de verleiding om het inmiddels opgebouwde bedrag onderweg toch maar in te zetten voor tussentijds verleidelijk aanbod. Na Seiko/Citizen lonken eerst de prachtige vintages (Omega, Bulova), maar met name als we boven de €1500 komen blijken opeens die Sinn en Oris modellen niet alleen zeer aanlokkelijk maar ook nog eens binnen handbereik. Nieuw, box, papieren met jouw naam erop, Grab & Go.
Maar we weerstaan de verderfelijke bekoringen en verliezen ons doel niet uit het oog. Integendeel, de tijd die ons scheidt van het einddoel besteden we aan een grondig onderzoek naar de Grail. We lezen en kijken reviews en bezoeken de dealersites om te bepalen wie we onze handel gunnen. Gaan we voor de AD ervaring met de Nespresso, complimenten voor het ('s ochtends zorgvuldig geselecteerde) horloge welke je momenteel casual draagt, relativerende prietpraat over deze fantastische hobby en nu we er toch zijn, het passen van wat andere modellen die we alleen van de plaatjes kennen? Of besparen we ons een paar honderd € met een snelle, gruizige, onpersoonlijke postorderaanschaf van de grijze dealer…
Ah, keuzes, en zo veel tijd om hierover regelmatig van gedachte te veranderen.
En op deze manier sluipt de tweede vorm van Afleiding het proces binnen. Bij het bladeren door het aanbod van een kansrijke dealer, tevergeefs op zoek naar een foto van de FOIS die ik niet al 10x gezien heb valt mijn oog op wat eerst een Patek of JLC leek te zijn maar dan wél betaalbaar. Wat was dat?
Een tweedehands Zenith El Primero Chronomaster Moonphase, slechts ietsje duurder dan een nieuwe FOIS… maar… maar… wat is zij mooi…
Nog zo’n €500 te gaan voor de FOIS… En voor deze zou ik nog wat verder moeten sparen…
En met de eindstreep in zicht voltrekt zich het onmogelijke maar onvermijdelijke; na maanden sparen vervang ik zonder enige aarzeling de bestemming van het bijna opgebouwde bedrag.
Bijt elkaar niet. Geniet er van!
