Sinds ik de lage landen vorig jaar achter mij liet is een dagtrip naar Houten voor de Rikketik net iets lastiger geworden, en zou ik er al een echte Rolex aan dumpingprijzen moeten kunnen scoren om de dieselrekening er uit te halen. Dus dat zit er niet in, en een echt equivalent hier in Tsjechenland is er - voor zover ik tot nu toe kunnen vinden heb - niet.
Maar wat er wel is…
Via het Chronomag forum, zeg maar de lokale Horlogeforum, viel ik er op: het Salon Exceptional Watches, dat blijkbaar al 10 jaar georganiseerd wordt, en wel door een lid van het forum zelf.
Halen we er een muziekje bij? Bedřich Smetana - Má Vlast, oftewel Mijn Vaderland van meneer Room.
De locatie is het Žofín Palace, gelegen op het Slovanské Ostrov (eiland) in de Vltava rivier, pal in het oude centrum van Praag.
Het renaissancegebouw werd er initieel neergepoot door een rijke industrieel in 1836, en werd opgedragen aan de moeder van keizer Franz Jozef - oftewel hier František Josef - die Sophie heette, oftewel Žofie.
Het was van in het begin een populaire plaats voor alles cultuur. Antonín Dvořák gaf er zijn allereerste concert in 1878, en Má Vlast - de link van hierboven die nu uiteraard door uw luidsprekers schalt - had ook haar première in het Žofín Palace (ha, of dacht je dat de keuze van achtergrondmuziek willekeurig was! Mooi niet! 
).
Nu heeft mevrouw familie in Praag die we maar een paar keer per jaar zien, dus… waarom niet? Hotelletje geboekt, de auto in, en 2.5 uur bollen vanuit mijn geografische vergeetput naar de Gouden Stad, het Hart van Europa, de Stad van de Honderd Torens: Praha.
De volgende ochtend mevrouw en het nageslacht afgezet in de zoo van Praag. Aanrader trouwens - zoek maar eens een zoo waar je de Chinese Reuzesalamander kan zien, laat staan de grootste ter wereld op dit ogenblik: Karlo is met zijn 1m58 en 35 kilogram een stevige brok amfibie-steak.
En ik verder naar de Oude Stad. Het weer was prachtig, de vrouwen evenzeer. Dat laatste moet je maar op mijn woord geloven, ik heb lengte noch breedte om ongestraft foto’s van dames in de straat te kunnen maken.
Het paleis is naar goede Tsjechische - en in mijn Belgische maatstaven nog steeds erg vreemd aandoende - gewoonte, in een pastelkleur geschilderd.
Ik wist op dit moment nog niet wat te verwachten - maar er stonden wel een paar autootjes van de merken die sponsoren geparkeerd.
De broer van @Mr_Broke onder andere, je weet wel, diegene die het financieel nóg meer voor de wind gaat.
En ook een grote lelijke grijze kar die meer kost dan een modaal huis in mijn regio.
Maar goed! Naar binnen, jas afgeven aan de vestiaire, en eens kijken hoe het er van binnen uitziet…
Het was wel een indrukwekkend zicht, het moet gezegd. En de initiële verwondering maakte al snel plaats voor… verbazing. Want wat viel vrij snel op?
- De “grote” gevestigde namen, die waren heel ostentatief afwezig. Geen Patek, Vacheron, Breguet, JLC, Blancpain. Geen Rolex, Tudor, Longines, Omega. Het blijkt dat deze beurs dit jaar niet echt mikt op de high end, of zelfs mid end, van de massaproduktie. De voorbije jaren waren er wel meer te vinden van dit gewicht, zo lijkt het.
- Wat was er wel? Veel kleine fabrikanten van heel speciale horloges. Dingen die zo goed als volledig handwerk zijn, maatwerk, one-offs, de grens met de kunst opzoeken - een @stefanketelaars zou hier perfect passen. En als je wil opvallen in die niche, dan zie je al vaak speciale dingen opduiken. Complicaties die anderen niet hebben. Designkeuzes die hard opvallen. Vernieuwend, uitdagend, intrigerend.
- Lokale horloges, Tsjechische merken. Vond ik wel leuk - en niet enkel omwille van de postcode van hun thuisbasis maar er zaten echt toffe dingen tussen.
Maar evengoed…
- Microbrands, of wat die naam ook moge dekken. Kleinere merken met leuke dingen.
- De mindere goden. Wel kwaliteit, niet de panache van de groteren. Girard-Perregaux, Maurice Lacroix, en dergelijke. Ik heb deze grotendeels links laten liggen.
- Een eenzame Japanner. Citizen had een grote stand. Grand Seiko stond wel op de lijst met aanwezige merken maar die hadden geen eigen blok; ze hadden een trieste drie horloges op 20x20cm in de vitrine van een grote verdeler van verschillende merken. Wel een hele hele mooie drie, dat dan weer wel.
- Duikers. Huh? Ja, Sinn was er, en Doxa, en nog een paar andere wiens naam mij ontschieten want eigenlijk zijn duikers mijn ding helemaal niet.
- G-shock. Eh, what?
- Vostok Europe. Ja, ik maak geen grap. Very exceptional indeed.
Ik heb een paar uur rondgestruind en praatjes gemaakt. Niet alles bekeken want, zoals gezegd, veel dingen laten mij Siberisch 
maar hierna een paar indrukken; waarbij ik me al op voorhand verontschuldig voor de niet al te speciale kwaliteit van de foto’s. Het licht op de beurs was verschrikkelijk - óf te weinig licht, óf veel te fel blauwwit licht. Alle standhouders begonnen elk gesprek met zich hiervoor te excuseren en de organisatie zal zich er toch eens moeten over beraden, zo blijkt.
Meteen na binnenkomen een praatje gemaakt met de mevrouw van de stand van Jochen Benzinger. Ongelofelijk veel detail in de wijzerplaten, verschrikkelijk moeilijk om vast te leggen. Puur zilveren wijzerplaat, tig keren bewerkt om onzuiverheden weg te werken, handwerk guilloche. Heel, heel, heel mooi. En als je de bewerkte binnenkant wil, gaat er een persoon met een superfijne graveernaald dagen en weken aan de slag enkel en alleen op jouw horloge.
En de modellen zijn vrij ver aan te passen: elke bestelling is een project op zich. De regulator in blauw was niet te schatten zo mooi. Fotootje van hun eigen website geplukt want mijn eigen foto was door reflecties geen haléř waard.
Om de hoek stond de favoriet van @lasteraar.
Stonden wel een paar knappe dingen. De wijzerplaat van de Antarctique Green Meteor is 10x mooier in het echt, het spel met licht krijg je niet vastgelegd - pure kunst. Ze mochten wel hun horloges eens oppoetsen want aan de band te zien had dat exemplaar al alle horlogebeurzen van het noordelijk halfrond gedaan Je zou het ding z’n 30K prijskaartje niet geven, zeg maar.
Skeletons doen me bitter weinig. Wel knap gemaakt natuurlijk.
Ik overwoog zelfs heel even te vragen er eentje om de pols te proberen, maar de standhouder maakte er een punt van iedereen straal te negeren tenzij je 55+ was en er uitzag alsof je dringend veel geld wou weggooien om te proberen vergeten dat je vrouw een affaire heeft met haar fitness trainer terwijl je secretaresse frigide is. Dus goed, onwards 
Leuk om te fotograferen, maar teveel publieksbelangstelling om een gesprek te kunnen aanknopen. Maar een naar huidige maatstaven kleine monopusher met leuke brushed wijzerplaat en retro kleurtjes? Niks mis mee, doe je goed Habring.
In hetzelfde thema “vrolijke chronos” was ook het heropgestane (okee, okee, merknaam-afgestoft-door-nieuwe-koper) Cuervo y Sobrinos aanwezig.
Een van de interessantere gesprekken van de dag: Ondřej Berkus. Woont niet eens zo heel erg ver van mij, blijkt. Heerlijke kerel.
In een massa van fijn geklede vertegenwoordigers maakte hij praatjes in een kort gemouwd T-shirt met “Gin - Because Murder Is Wrong” op en afzakkende jeans.
De man is eerder een artiest dan een pur sang horlogemaker - maar de dingen die hij maakt zijn om ter mafst. Centrale tourbillon? Zwevende wijzers die van onder de wijzerplaat gedreven worden? Een “fusée and chain” á la Lange & Söhne? Meh, waarom niet. Zolang het hem maar amuseert.
Bijna alles is custom order. Deze met mother of pearl bijvoorbeeld.
Toen ik die teruggaf, en zei dat ik die toch liever niet liet vallen, was het commentaar… “Och, ik zou er geen traan om laten. Ik vind hem pokke lelijk. Maar bon, klant betaalt, dus klant bepaalt.” Waarvan akte.
Naast zijn stand was een dame live bezig met graveringen aan het aanbrengen.
Ook Sherpa was er. Veel interesse voor hen, had graag eens gebabbeld en gepast maar dat was aanschuiven geblazen dan. Ain’t nobody got time fo’ that.
Voor wie van kleurtjes met een steviger prijskaartje houdt was er Shorokhoff.
Een ander lokaal merk om te ontdekken: Robot Watch. Vrolijke ontwerpen, beetje speciaal; nieuwsgierigheid aanwakkeren werkt. Zoals deze toch-niet-echt-skeleton, waar de wijzerplaat als gaas doorboord is.
Persoonlijk vond ik deze met voorsprong de leukste, met een knipoog naar een Tsjechoslovaakse race-legende en zijn bijhorende legendarische race bolide.
Voor de vintage liefhebbers was er zowaar een verloren gelopen vitrine met zakhorloges. Op zich niet veel soeps, veel prul dat je voor rond de 30 euro op elke vlooienmarkt wel kan vinden, maar dit exemplaar uit 1679 (!) was wel een pareltje. 
Een heel leuk gesprek gehad met de charmante mevrouw Kudoke, echtgenote van de meester horlogemaker die zijn naam aan zijn merk gaf.
Heel leuke complicatie op hun Kudoke 3: drie aparte uur-wijzers, die jump-hour gewijs het uur aangeven op de drie rijtjes. Waarom zijn er twee tegelijk zichtbaar? Omdat je anders bij het veranderen van het uur niet weet of het nu de ene of de andere wijzer is - de uren aan de buitenkant van elke rij zijn dubbel. Hadden ze kunnen wegwerken, zei ze, maar het effect was te leuk om het niet te doen. Op de foto een paar minuten na 6 uur dus.
De Kudoke 2 met handgegraveerde 24-uurs indicatie bovenaan, die in 2019 de prijs in zijn categorie binnenhaalde op de Grand Prix d’Horlogerie de Genève.
Er is ook wat ze "Kunst"Werk noemen: deze octopus bijvoorbeeld.
Het binnenwerk van de 3 is in-house en kan al naar wens afgewerkt en/of opengewerkt worden. En lijkt op een meat and two veg, maar dat mag de pret niet drukken.
Op een Tsjechische horlogebeurs mag uiteraard de nationale trots, in de vorm van Prim, niet ontbreken. Al hadden ze helemaal niks nieuws te tonen buiten hun re-release van de (hier althans) legendarische Spartak, met een originele handgetekende technische tekening als achtergrond.
Beetje jammer, want het ziet er hoe langer hoe meer naar uit dat Prim z’n in-house kalibers zoetjesaan ten grave draagt. De nieuwere, betaalbare lijnen van horloges zijn al allemaal ETA gebaseerd. Enkel een duurdere top-lijn gebruikt nog het originele kaliber. C’est la vie.
Wie wel helemaal in-house zit, en een eigen willetje heeft om U tegen te zeggen: de heren van Prokop & Brož. Ze hebben iets met een eigen smoelwerk, spelen met rare posities van wijzers, en veel véél retrogrades. Heerlijk om zien!
Leuk gesprek gehad met meneer Prokop - dé meneer - terwijl meneer Brož - ja, ook dé meneer - een meter verder ook een babbeltje sloeg. Ook zij werken heel erg on-demand, elk horloge wordt voor de klant gemaakt met alle bijhorende wensen. Wijzerplaat, kast, kleurstelling - doe maar. Voor hen is SEW een thuismatch, ze zijn zelf in Praag gevestigd.
En als ze een regulator maken, ja, dan liggen ze al helemaal in de bovenste schuif bij mij, pardon my Flemish.
Tussendoortje: Speake-Marin, met hun griezelig dunne (6.3mm!) afgeronde-octagonale met Cubitus streepjes behalve dat ze er eerder waren. Heel vriendelijke meneer, horloge gepast, maar zoals verwacht veel te groot voor mijn polsjes.
Desalniettemin, een in-house kaliber maken in zo’n dun formaat, met microrotor - chapeau. Plaatje van de achterkant van op hun website.
Tussendoortjes met WTF-saus: euh ja.
Magic 8-ball, gaat dit horloge goed verkopen?
Weet je wat een horloge nodig heeft? MEER balanswielen. MEER! En als Czapek er twee heeft, dan doen wij drie. Deh.
Tussendoortje met vrolijke kleur: de blauwe Mühle duiker die spontaan een glimlach op de snuit tovert. Ik had achteraf gezien moeten vragen of die bezel ook effectief mee beweegt als kompas.
Daarna een heel leuk gesprek gehad met meester horlogemaker Ludovic Ballouard die met zijn vrouw zijn creaties toonde. Het feit dat we in het Frans konden kletsen maakte het dubbel leuk, tussen tweede- of derde-taal Engels dat courant was op de beurs. Meneer maakt grappige complicaties, zoals zijn “Upside Down” waar elke uur-indice van ondersteboven terug nornaal springt, jump-hour gewijs. Moet je gewoon eens in actie zien, animatietje van op zijn website:
Zijn tweede complicatie heet “Half Time”. Met twee aparte ringen die, nadat de retrograde minuut verstrijkt, verschuiven om samen terug één uur-indice leesbaar te maken. In de handen van de meester zelf:
En natuurlijk ook heel, heel mooi om te zien binnenin.
Laatste polsfoto was voor Schaumburg Watch, die op elke horloge aangeven precies wanneer zonsop- en -ondergang gaan gebeuren. Op jouw specifieke geografische locatie - elke horloge moet apart ingesteld worden door de horlogemaker bij bestelling.
En toen was het zo’n beetje rond. Nog veel andere praatjes gemaakt - met een meneer van Beaubleu, die het leuk vond dat ik zijn horloges op een Raketa Copernic vond lijken; en ook met een Schotse bloke van anOrdain, die een prototype met zwarte email wijzerplaat bij had die ik wel mocht passen, maar toch liever niet fotograferen want nog niet officieel aangekondigd.
Al bij al - heel leuk. Veel leuker dan hadden de grote namen er geweest met hun dure massaproduktievehikels, eigenlijk. De mensen en verhalen achter de kleine artisanale bedrijven, die zijn zó verschikkelijk veel interessanter.
Volgend jaar ga ik terug, zoveel is wel zeker.
genoeg dingen die ik met plezier had willen dragen (extravagant of niet), maar ik heb geen 10, 20, 50K te verbranden aan een niche horloge. Als ik dat wel had, was ik wel naar huis gekomen met een paar ordernummers vrees ik.
