Even wat korte guidance voor mensen die zelf willen zien of een MkII kast al dan niet refinished is. Er is namelijk een groeiende bewustzijn rond het feit dat refinishen ook betekent materiaal weghalen, en dus vervormen van de lijnen. Ook ziet een fabrieksoriginele sunburst er anders uit. Ik zeg niet dat dit een wereldramp hoeft te zijn, een opgemaakt kast ziet er veelal mooi fris uit, maar voor de puristen onder de verzamelaars kan dit toch meespelen. Voor mensen die een mooi als nieuw horloge willen niet. Niet voor iedereen even relevant dus, dit topic.
Ik gebruik foto’s die ik online heb gevonden van opgemaakte kasten (veelal door Omega zelf) en vergelijk deze met foto’s die ik net genomen heb van mijn fabrieksoriginele MkII. Ik highlight op die manier een aantal issues.
Samenvattend kunnen we stellen dat het wegnemen van materiaal vooraan de volgende dingen doet:
A) Maakt het horloge minder bol, en dus platter. Dit zorgt ervoor dat de kast er minder ‘vol’ uitziet, en dat het glaasje hoger uit de kast gaat uitsteken. Erg jammer als je bedenkt dat het idee van de MkII net was om het nieuwe verbeterde NASA horloge te worden zonder uitstekend glas, wat minder kans op fracturen door stoten zou geven…
De volgende foto van een door Omega opgemaakte kast toont dit fenomeen goed, zeker in vergelijking met foto 2 (mijn exemplaar):
B) aan de bovenzijde van de kast zijn de sunburst delen aan de zijkanten, ter hoogte van de 80 en de 250 ongeveer, veel breder geworden - origineel kunnen we met moeite over 1mm spreken;
C) punt B zorgt ervoor dat de gepolijste band op de overgang tussen voorzijde en zijkanten veel dunner wordt - vaak gepaard gaande met optisch veel minder scherpe overgangslijnen omdat het hoogteverschil tussen de voorzijde en zijkanten ook een stuk minder is geworden. Bovendien, door de natuurlijke vorm van de kast, en het feit dat de machine om de sunburst te slijpen overal evenveel druk uitoefent - vaak zo ingesteld, omdat er niet veel ruimte is naar de bandaansluiting toe om materiaal weg te halen, zie deze foto:
resulteert punt B veelal ook in het feit dat de gepolijste band van voren naar achter niet overal even breed meer is, maar ter hoogte van de 80 en de 250 veel dunner is dan aan de uiteinden - dit zorgt er ook voor dat optisch op de zijkant geen bijna perfect boogje meer te zien is, dan wel een boogje met een putje in het midden;
D) sunburst en randen - veelal is een opnieuw geslepen sunburst veel minder subtiel en veel meer ‘aanwezig’ dan de originele facetten. Vaak ook overdreven gesatineerd. Typisch bij opgemaakte kasten is dat de randen waar de sunburst facetten eindigen veel minder uitgesproken zijn, omdat de machines niet tot op de echte rand hebben gedrukt - kan een meer rommelige look geven.
2 andere aandachtspunten bij MkII’s zijn de caseback (vaak is de gravering volledig weggesleten) en het originele glas wat een smalle “C” hoort te hebben in Tachymètre.
Aanvullingen, opmerkingen,… altijd welkom 
Er valt over dit topic nog veel meer te vertellen maar dit moet toch al enig inzicht geven om opgemaakt van origineel te kunnen onderscheiden.
