Het is moeilijk je delivery en je timing te beoordelen als je het schrijft.
Als je nou de volgende keer even een videootje opneemt waarin je het voordraagt, dan hebben wij wat om te lachen.
Ik stel als props een flat-cap, set leren racing-handschoentjes en een herringbone tweed jas voor. En dan graag in een breed Londens accent.
Weer eens wat anders dan The Godfather.
Als jij, zoals hier voorgesteld is, je eigen bankkantoor belt of je een grote transactie kan maken en het geld direct kan afgeven, fine, dan heb je een koppeling aan die bank en een legitieme reden om daar te zijn.
Maar een willekeurige bank binnenstappen? Nee. Sorry. Dat blijf ik raar vinden.
Wat was dat voor raar figuur joh? Want ik vind het juist wat aanstootgevend om bedragen van boven de 50 Euro in de broekzak te moeten hebben.
Dat doet me aan die keer denken dat ik mijn in Israel opgebouwde pensioen uitkocht. Ik verhuisde terug naar Nederland en wilde geen holdings meer hebben in Israel. Het resultaat was dat ik 80.000 Shekels kreeg.
Dus ik geef die miep mijn BIC/SWIFT en Rekeningnummers in Nederland (het was voor IBAN-tijd), kijkt ze me over dat bureau blanco aan met zo’n “wat is dit dan” blik.
Ik zeg “om het geld over te maken”, waarop ze me uitlegt dat wij hier bij het pensioenfonds alleen cash zaken doen (ik poep je niet) om vervolgens 10 minuten te verdwijnen en met een zweterige rol shekels terug te komen.
Uitgeteld, in m’n palm gedrukt, en ik verliet het pand in een staat van shock.
Tuurlijk, het is leuk om op de hoek van de straat een koffie en een verse shoarma af te rekenen van een enorme dikke rol doekoe, maar het voelde niet goed.