Bedoel je “eerlijk” dan in de zin van “ik lees de Playboy voor de goede interviews”? M.a.w. je koopt een Rolex of een Omega om er mee te laten zien dat je het kunt betalen (want een VC, een PP, een IWC, een JLC, laat staan een Parmigiani, zegt geen hond wat) en erbij wilt horen (bij wie dan? Bij Bicep? Of René Froger? of eerder bij Robert Swaak of bij de gemiddelde miljonair aan de Eeuwigelaan?) maar je verschuilt je achter het argument van de iconische heritage, de techniek, de traditie? Zal bij velen hier best wel iets van beide argumenten inzitten (of juist het tegenovergestelde: ik wil juist géén Rolex vanwege de poenerige associatie. Als ik de bijdragen in het groen van bepaalde cowboys 
lees dan zit daar ook wel wat in…).
Ondanks mijn oorspronkelijke (geveinsde? vermeende?) aversie jegens bijvoorbeeld Rolex, heb ik er inmiddels twee (een bescheiden OP en een DJ, omdat ik ze gewoon mooi vind), maar blijf ik toch grotendeels weg van het groene deel (sommigen daar reageren sneller en vooral ongenuanceerder dan hun eigen schaduw onder het mom van “grapje”), maar kan ik net zo goed genieten van mijn Serica Commando, Tissot PRX, Seiko Alpinist en Citizen Tsuyosa en, eerlijk, ja ook van mijn San Martin Leyenda Diver (sic!) en Proxima’s uit Middle Kingdom.
Quartz getik plus sportschoolmuzak = -1.
Niet miepen Ruud.
Speciaal voor jou een geluidloze quartz 
Bij mij is het eigenlijk allemaal begonnen rond het jaar 98’. Plots kwam een collega met een Breitling chronomat in de winkel (werkte als verkoper in een telecomzaak in Antwerpen op de Meir). Aangezien ik in mijn eerste job zat en begin van de ladder was mijn loon ook begin van de ladder. Ambitie was geboren van ‘dat is mooi en wil ik ook’ tot ik de prijs wist natuurlijk… Dus 2 extra jobs.
Dan via ebay mijn eerste Colt gekocht. Die wat later verkocht en weer eentje etc etc tot ik die chronomat kon kopen. Een Vitesse. Daaruit is dan mijn eerste Rolex gekomen, een airking.
Ik kom niet uit een ondernemende familie maar zo heb ik geleerd te ondernemen. Dus horloges zijn voor mijn niet het uithangbord voor iemand anders maar vooral een flashback van waar ik kom en een reminder dat waar een wil, een weg is.
Mijn 3 ‘to go’ merken zijn Breitling (het begin), Rolex (yes you can do it) en AP (het ooit onbereikbare).
Mooi verhaal en mooie collectie. Bewonderingswaardig…
Hier heb ik ooit al een keer een topic voor gemaakt
Om verder je vraag te beantwoorden.
Ik ben zelf iemand die meer word getrokken door de merken die een reputatie hebben van hoge prijs / kwaliteit verhouding. Denk aan Glashütte Original, Nomos, Christopher Ward en (Grand) Seiko.
Wat wel mee weegt in de bekende namen is een stuk reputatie van hun horloges. Tried and tested zal maar zeggen. Ook weet je van merken als Rolex dat ze ook behoorlijk waardevast zijn en dus geen gevaarlijke investeringen. Daar waar een Oris bijvoorbeeld goedkoper is maar wel 40% waarde afschrijft in een jaartje.
Ook het feit dat onderhoud goed gedaan kan worden en beschikbaarheid van onderdelen weegt mee.
Daarom denk ik dat ook mensen die echt van de techniek houden en de craftsmanship toch gaan voor een merk horloge. Tis een klap geld en bekend is vertrouwd.
Een oprechte vraag, van welk merk ben jij wel onder de indruk? Denk aan prijs/kwaliteit verhouding. Jij hebt meer horloges van binnen gezien dan misschien 90% van het forum, dus ben wel benieuwd naar jouw mening!
Ik wil op terras/bij de kopieermachine/in het zwembad etc. niet onderdoen voor andere kerels en zeker niet als er leuke vrouwen in de buurt zijn.
Daarom draag ik een Rolex.
Gewoon, 1 keer per week of via Picnic als je daar boodschappen bestelt. 
Horloges zijn voor mannen wat tassen zijn voor vrouwen. Alleen zijn sommige van hun tassen wat duurder.
Onderstaande dus. Zodat je de ziel kunt voelen en zien.
Helemaal.
Gelukkig geen last van. Niet zo’n fan van eenheidsworst ook.
Als je maar gelukkig bent, dan heb je het belangrijkste wel bereikt.
Ik vind mij zelf soms snobistisch omdat, en ik kan het niet laten. Als het geen Casio of Swatch is kijk ik neer op Quartz horloges. 
Ik draag geen premium merken, vrijwel alleen maar microbrands en ander obscuur spul hier. Gewoon, omdat ik dat het leukst vind. Kans is 100% dat ik ook bij een hypothetische blanco cheque alleen maar met gekke dingen thuiskom.
Ik kan me hier niet veel bij voorstellen. Marketing is lucht. Ik koop iets omdat ik het tof vind. Waarschijnlijk bezit ik daarom hoofdzakelijk microbrands…
Slechte marketing ja. Goede marketing is informatief en legt soms in één oogopslag uit wat de bedoeling is.
Slechte marketing is ook: als Smiths de boot volledig missen, terwijl Rolex ermee wegloopt. 
Sinds 2017 koop ik eigenlijk te veel horloges, telkens zie ik weer iets moois, zoals gisteren nog die prachtige kleine Grand Seiko van Fate, ik was meteen weer enthousiast, “die wil ik ook”.
Tegenwoordig zijn er een paar Omega’s en zelfs een DJ, zie:
Horloges zijn prachtig,
Je denkt stiekem toch: misschien pik ik wat van die coolness mee… (maak je geen illusie, valt reuze tegen) maar je trouwt toch ook geen vrouw louter om haar technieken
Hangt er van af hoe goed haar techniek is zeker?
