Het is acht dagen geleden sinds je een reeks prachtige, egwaar vintage NOS chronografen kocht op een heul erg reputabele website.
Het is drie dagen sinds de astmatische, door overheid dan wel unie opgelegde (en vrij zinloze tenzij ter spekking der respectieve bodemloze gaten met snor, pruik en monocle vermomd als begroting) beperkingen in aandrijfkracht brutaal gecastreerde viercilinderbestelwagen piepend en met een Onslow-waardige knal plus bijhorende dieselroetwolk tot stilstand kwam voor de deur, en de oorbeldragende kauwgompoppende koptelefoonrockende helmboswuivende held der pakketleveringen je hartslag deed verdubbelen en je broeksmaat halveren.
Het is twee dagen sinds het triomfantelijk, laurierkrans en strijdwagen implied, posten in de Elite HF subfora met select publiek. Glory, glory hallelujah!
Het is één dag, 23 uur, 58 minuten en een sprenkeling seconden sinds de wrede realiteit als een massieve Vlaamse kassei je smoelwerk frontaal raakte, met je zelfvertrouwen als rondvliegende tand- en botsplinters en je reputatie als schuimende robijnrode spatten bloed met snot.
De chronos waren gasp geen NOS. O tempora, o mores! Zoiets kon niet zonder gevolg blijven. Standaarden zijn er om hoog te houden. Ordnung muss sein.
Het moeten smeken om je account - in het zweet uwer aanschijns door jaren van plichtsbewust opgepepte, suikerovergoten edoch uiteraard je status van op het slagveld der woordlogsvoering verdiende strepenhouder doorschemerende variaties op HOI WELKOM te poneren in de zoveelste “Nieuw hier effe voorstellen” draad verdiend; door haviksogengewijs elke verwijzing naar nepperts (oh, cruel irony!) meedogenloos te vlaggen naar de HF Inquisitie in een gemiddelde tijd die Usain Bolt als best wel acceptabel zou evalueren voor een Olympische honderd meter met matige tegenwind opgeklommen vanuit de ongewassen Trustlevel 1 Dalits van de HF maatschappij, tot de eenzame piek van Trustlevel 7 - te mogen houden heeft een vieze smaak in je mond nagelaten.
Ook letterlijk, moet je toegeven: de leden van de HF Elite Penitenziagite Council zijn geschapen als Brabantse trekpaarden, en je articulus temporomandibularis geeft moeilijk te negeren signalen dat een set scharnierprothesen vóór het bereiken van de wettelijke pensioenleeftijd plots een te budgetteren realiteit geworden is.
Je account heb je nog, maar je Trustlevel 7 ben je kwijt. Je complimentary Patek HFLE heb je moeten inleveren. Je bent terug een Trustlevel 6, en de delicate huid van je linkerpols slaakt een geluidloze schreeuw van getormenteerde vernedering door de TL6 complementary geelgouden Rolex Daytona HFLE…
…waarvan je alle Romeinse numerals onbewust als EX7 leest. Alle vijf je vriendinnen hebben je verlaten. Als er nog zin is in dit leven dan ligt het op de vierentwintigvoudige bodem van het kratje 0.5l Cara Pils naast je.
Of… is er een verlossing mogelijk? Kan de heul erg reputabele website alsnog vleermuispersoonsgewijs ter hulp snellen en de broodnodige verborgen schat opduikelen teneinde de zegen der HF Goden te krijgen en de vereiste tsunami aan hartjes te veroorzaken waarop je, Beach Boys neuriënd, de opperste regionen binnensurft? Je twijfelt een paar seconden, de rauwe wonde veroorzaakt door het hoogverraad van Romain nog op je ziel en verhemelte. Dan klik je. En lo and behold…
Het summum van casual, classy, dress watch perfectie. Atlantic.
Het wit van de dial is maagdelijker dan de gemiddelde World of Warcraft speler. Het subtiele reliëf, geribbeld voor haar en zijn genot. De spotteloze opgelegde indices. En niet minder dan één en twintig robijnen, monneer. Prima, jaaa, die naam heeft ie niet gestolen.
En dan zie je… nog een Atlantic. Eveneens een vlekkeloze dial, ondanks een leeftijd van drie van je ex-vriendinnen opgeteld. Het toeval! Dit is een gunst der horlogegoden, een exemplaar uit hun meest verborgen opslagplaats, een Pulp Fiction stijl machina ex deus.
Maar… het houdt niet op! Een waar banket aan egwel vintage NOS exemplaren uit de Encyclopedia Atlantica wordt geserveerd, swipe na swipe.
Soms met een variant für Hanz, Heinrich und Helmut;
Sommigen met een vernuftige rechthoekige uitsparing voor het absoluut originele opgeschilderde logo;
Ook de zwarte edities mogen niet ontbreken teneinde de ESG score veilig te stellen;
De een verzekert je nog eens extra dat het weldegelijk om egwel vintage NOS Original unieke stukken gaat;
De ander is een mysterie op zich want ofschoon Extra toch voorzien van… vier robijntjes minder, en géén opgelegd logo. The mind, it be a-bogglin’.
Hoe de heul erg reputabele verkoper de hand heeft kunnen leggen op een dergelijke collectie van waarlijk vlekkeloze, NOSer dan NOS kunstwerken der burgerijdresswatches, ongetwijfeld na decennialang Sherlock Holmes waardig zoek- en speurwerk in ogenschijnlijk water-, licht- en luchtdicht gesloten kelders, koffers, kasten, kisten en kluizen, is een onbetwistbaar huzarenstuk. Wat trouwens kan kloppen, die huzaren, want dat speurwerk heeft zich afgespeeld in… Polen.
De bitterzoete herinnering aan je eigen uitwisseling naar Polen glijdt voor je ogen. De wijdse landschappen. De hardwerkende mensen. De kurwa, driemaal per zin gebruikt. Oleg die de welgeschapen achteruitgang van zijn zus aanbiedt in ruil voor twee liter in een varkensstal gestookte aardappelvodka. Olga die protesteert en drie liter eist. De katers. Oh god, de katers.
Als het waas van voor je ogen is weggetrokken heb je een half dozijn mails staan. Er slaat rook van je credit card. Het is gebeurd. Alea iacta est.
You’ll be back, bitchez.
maar goed dat ik nog niet aan de whisky zat 
