Bij deze doe ik even een korte NA, want ik heb eerder al ellenlange verhalen opgehangen over Grand Seiko quartz horloges:
Dit is m’n vierde, inmiddels. Maar ik denk dat deze en m’n Kirazuri blijvertjes zijn. Waarom? Nou, de SBGV245 was het niet voor me, en ik liet me verleiden om m’n SBGV239 waar het allemaal mee begon te verkopen aan een heer die er gelukkig erg blij mee is. Maar na de aanschaf van m’n Kirazuri spring drive, de SBGA465, miste ik toch een simpele quartz GS. Dit is het verhaal van die vervangende quartz GS. 
Even een muziekje voor de sfeer:
Blij dat de heren het weer doen, en blij dat ze het nog kunnen. Bon, terug naar de horloges.
Er waren twee kandidaten: De 37mm SBGX261 in piano-lak zwarte wijzerplaat uitvoering, en de SBGP011 die we hier in het topic behandelen. Da’s een 40mm quartz horloge met sunburst bruine wijzerplaat die altijd zwart lijkt. Ik had de SBGX261 besteld, maar er ontstonden leveringsproblemen die in een wachttijd van twee maanden zouden resulteren. Nu ben ik notoir ongeduldig, dus kandidaat 2 kon binnen vijf dagen op m’n mat ploffen. Alzo geschiedde.
Gisteren was het zo ver. De koerier kwam langs, en ik ging met schroevendraaiers en loepje aan het werk. Aangezien deze jongen exact dezelfde afmetingen heeft kon ik de band gewoon naast deze leggen en hetzelfde aantal schakeltjes aanhouden. Erg fijn.
Het enige verschil tussen deze twee kasten is de dikte. Die is van de quartz variant maar 10,5mm, maar verder zijn lug to lug, doorsnee en het pas maken van de band exact hetzelfde.
De inmiddels vertrouwde schroeven en pins had ik zo uit elkaar en éénmaal pas zat het nieuwe horloge dan ook net zo lekker als de Kirazuri. Ik ben enorm groot fan van deze banden. Ze zijn wat losjes, en er is geen snelverstelling. Maar de sluiting is van zware kwaliteit staal, maar toch luchtig gehouden door de kleine gesp en de rond geslepen scharnieren:
Samen met de halve schakels die er bij zitten heb je dus een band die echt perfect draagt, in al z’n eenvoud. Eén van de weinige bracelets die ik echt lekker vind zitten op termijn. En dus kon ik het horloge om de pols gooien.
Dit is nou typisch Grand Seiko. De wijzerplaat is een festijn wat niet door een camera te vangen is. De sunburst is ten allen tijde gewoon aanwezig. Als ik binnen zit in de schaduw, of in lamplicht kijk, altijd is daar een erg subtiele sunburst. Die is negen van de tien keer zichtbaarder dan hij op m’n SARB033 was, maar op de foto zou je het niet zeggen. Tenzij je hele slechte foto’s in direct zonlicht gaat maken:
Een bruine sunburst dus. Zo mooi, zo subtiel in normale omstandigheden. Maar ook de rest van het horloge mag er zijn. De wijzerplaat heeft de kenmerkende rust van een GS quartz horloge, zonder verder opschrift. De wijzers zijn geborsteld omdat hier sprake is van een donkere wijzerplaat. Aan de zijkant zijn wel zwart gepolijste facetten te zien. Uiteraard hebben we hier ook weer een afgedopte centrale as.
De indices zijn allemaal geribbeld en van facetten voorzien zodat je ten allen tijde licht over de wijzers en indices ziet dansen. Het is een festijn wat mogelijk gemaakt wordt door dit soort details:
De kast is bijzonder comfortabel te noemen. Ik had al gezegd dat ie net in de goldilocks-zone zit voor mijn pols, dus 40mm groot, 47mm lug to lug, 10,5mm dik. De waterdichtheid is wederom 100 meter, het saffierglas is lichtjes gebold en erg goed ontspiegeld, zodat je bijna in de plaat kijkt.
Uiteraard is er ook hier weer sprake van mooi naar beneden lopende lugs, zodat hij goed om de pols valt. De end-links zijn wel mannelijk, dus de Lug to Lug op bracelet wordt wel zo’n 50mm. Eén verschil met de Kirazuri spring drive is de kroon. Die is ook hier netjes gesigneerd met het welbekende glanzende GS logo in een blasted achtergrond, maar het is dit keer geen schroefkroon.
Dan blijft het uurwerk nog over. Ik kan daar geen plaatje van maken, om de doodsimpele reden dat dit m’n vierde Grand Seiko met metalen schroefbodem is. Gelukkig doet het internet het.
In de SBGV239 en SBGV245 zat de voorganger van dit caliber, de 9F82. Samen met de 9F62 van de kleinere SBGX serie zijn al deze calibers met een 2 op het eind al een behoorlijke tijd op de markt. Het verhaal moge bekend zijn: Gerijpte en zelf gekweekte quartz kristallen, alles in house, service-baar, uurwerk zit in een stof-vrij compartiment, het is voorzien van striping, het mag maximaal 10 seconden per jaar afwijken, het valt te reguleren, thermocompensatie, twin pulse voortbeweging, high torque, en de datum verspringt in een 1000e van een seconde of zo.
De 9F85 is hetzelfde uurwerk maar dan zonder quickset datum. Wacht. What the fuck?
Nou, na de release van de quartz GMT’s werd de roep om een uurwerk met los verzetbare uurwijzer steeds harder, dus Seiko heeft daar in voorzien. Als je de kroon naar de eerste positie trekt kun je de uurwijzer voor- of achteruit bonjouren. De datum loopt mee met de verandering van de tijd, terwijl de seconde- en minuutwijzers gewoon vrolijk door lopen.
Ik heb mijn horloge dus gelijk gezet met de atoomtijd, vervolgens de uren en datum aangepast door simpelweg de uurwijzer rond te draaien, en vanaf dit vertrekpunt kan ik dus zomer- en wintertijd aanpassen zonder dat m’n meting van tijd verstoord wordt. Aangezien quartz toch drie jaar met een batterij blijft lopen is het niet hebben van een quickset maar één keer in de drie jaar irritant.
Aan de andere kant kun je dit horloge dus wel misbruiken als true-gmt. Maar dan zonder de thuistijd. Al met al ben ik blijer met deze implementatie dan met de quickset datum. Daarin ben ik van mening veranderd, want 2 jaar geleden snapte ik het niet, omdat ik een mechanische mindset had.
Al met al ben ik enorm in m’n nopjes met dit horloge. Het draagt fijn, oogt rustig, is super afleesbaar, über-accuraat, past mooi onder mouwen en de sunburst is een snoepje voor degene die het draagt, en niemand anders. Hulde.
Wat wel teleurstellend is is m’n onvermogen om die sunburst fatsoenlijk te fotograferen. Er is vrijwel geen enkele goeie review van dit horloge op internet te vinden, en ik draag bij aan dat probleem door 'm als zwart te laten zien. Zo jammer.
