De korte samenvatting: Titanium horloge met vieze wijzerplaat gekocht. Er groeit mos op. Blij mee. Deurscroll’n veur ploaties. Muziekje voor de sfeer:
Ik heb al diverse pogingen ondernomen om een wat sportiever hoekiger horloge te kopen. De Yema Flygraf was te hoog en topzwaar, de Grand Seiko SBGV245 was te kwetsbaar en te moeilijk te combineren, en beide horloges verlieten het pand weer.
Tegelijkertijd heb ik een lange geschiedenis met groene horloges. Ik probeerde het met de Seiko Alpinist en ook met de SPB153 Uemura duiker. Ook die horloges hebben het pand verlaten.
Dit verhaal gaat over een sportief horloge met een uitgesproken hoekige kast, in het groen. “What could possibly go wrong?” schoot me door de kop toen ik op de bestelknop drukte, maar het viel mee, dat zul je zien.
Zoals mensen weten ben ik bezig met een queeste om de grotere horloges uit m’n verzameling te bonjouren en in te krimpen. Niet per se in aantallen (al gebeurt dat stiekem wel een beetje), maar meer in maat. Ik wil comfortabel. Ik wil m’n horloges niet meer over m’n pols voelen bonken, en ik wil geen plek meer op het einde van m’n ellepijp.
Dat is een klein beetje de schuld van de Santos die ik een maand of zo geleden kocht. Dat horloge draagt in alle opzichten superlatief. Het is comfortabel, elegant, mooi plat en lekker klein. Plaatje voor de sfeer:
Ik had in dat kader mijn geliefde maar veel te grote Grand Seiko Spring Drive verkocht, en dus niks meer in de kist met een werkelijk onderscheidende wijzerplaat. Aangezien ik na de Santos geen zin had om een slordige acht a negen duizend Euro uit te geven aan een GS Omiwatari met Spring Drive handwinder zat ik om inspiratie verlegen. Toen ben ik maar eens in het “Laat je Chronomaster zien” topic gaan neuzen, waar ik de blauwe variant van @Ojjz tegenkwam.
Nu had ik al vrij vlot geroepen dat dat horloge niks was vanwege de hoogte van 12mm, waarop de goede man terstond voorstelde om eerst eens een lunch te doen zodat ik het horloge in levenden lijve kon bekijken. Welnu, dat had ik niet moeten doen, want vanaf dat moment ging het hard. Man, wat een machtig mooi en comfortabel ding.
Allereerst even wat achtergrond over het merk. Citizen bestaat al 98 jaar. In het verleden noemden ze zich kortstondig de Shokosha Watch Research Institute, en die naam doen ze heden ten dage nog steeds eer aan. In 1924 brachten ze hun eerste zakhorloge uit op de Japanse markt, met het idee dat ze producten wilden maken die in het leven van de drager zouden passen.
Citizen heeft sindsdien z’n sporen wel verdiend. Iedereen hier weet wat ze met Eco Drive hebben gedaan, velen van ons zijn met een NY0040 duikertje begonnen, en zoals @Abel terecht opmerkte in een ander topic, ze kunnen zo maar eens de eerste Japanse firma zijn die een duikhorloge uitbracht, een slordige twee jaar voor Seiko:
Citizen staat bekend om dingen als dePromaster flight horloges, de Aqualand, Fugu, Orca en Ecozilla duikers, en voor de iets meer hardcore fans ook de vierkante kolos die de 1300m Professional Diver heette.
Daar kan Seiko met de Tuna qua lompheid nog een puntje aan zuigen, zeg maar.
Maar in 1995 richtte Citizen ook hun premium “The Citizen” lijn van horloges op. Die zouden zo hoogtechnologisch mogelijk moeten zijn, en optimaal comfort moeten bieden om zo echt een integraal deel van het leven van alledag te zijn. De kernprincipes vertaalden zich naar perpetual calendars, wereldtimers, hypo-allergene materialen en meer dressy horloges zoals deze uit 1998:
Je zag bij dat model overigens de kastvorm van een aantal huidige Chronomaster en The Citizen horloges ontstaan. Die ontwerp-taal is, net als de huisregels van Tanaka bij Grand Seiko, door de The Citizen lijn heen blijven lopen in de 27 jaar dat ze bestaan. Voor wie nu denkt dat ze alleen quartz ontwikkelen, ze hebben recentelijk ook het mechanische uurwerk 0200 ontwikkeld met een free sprung balans.
In 2005 kwam Citizen met Super Titanium. Ze hadden op dat moment al zo’n 35 jaar ervaring met het maken van titanium horloges. Het eerste horloge van titanium ooit rolde tenslotte in 1970 van de band in de Citizen fabriek in Japan.
Maar ook op het gebied van quartz is Citizen één van 's werelds leidende fabrikanten, als ze al niet de autoriteit zijn. Ze maken de facto de meest accurate autonome uurwerken op de planeet met de in 2019 uitgebrachte Caliber 0100. Eén seconde per jaar afwijking. M’n hersens doen pijn als ik er aan denk. Er zitten zo’n 31,54 miljoen seconden in een jaar.
Welnu, dan zijn we daarmee aangekomen bij het horloge wat ik heb gekocht. Het is de culminatie van al het bovenstaande. Begin dit jaar bracht The Citizen een tweetal horloges uit om de seizoenen te vieren. Het blauwe van de zomerse luchten, en het groene van de ontluikende lente waren de eerste twee uitvoeringen. In September zijn daar een grijze en rossige aan toegevoegd voor de herfst en winter, en samen is dat de gelimiteerde Iconic Nature collectie.
Na de lunch met @Ojjz ben ik eens in de kleurstellingen gedoken en heb ik de groene besteld. De lente. Zie hier mijn NA;
Het horloge draagt fantastisch. Los van het feit dat het dus van DuraTect-coated super titanium is, is de kast zo’n 38x45x12,3mm groot, waarbij een groot deel van de dikte in het zeer bolle saffierglas zit. Het resultaat is een horloge wat je niet voelt. Het weegt niks, is niet te groot, schuift mooi onder manchetten, is neutraal van temperatuur op de huid en hypo-allergeen.
Toch is er genoeg te beleven op de kast. Zoals jullie kunnen zien is het een mooie hoekige typisch Japanse kast die ondanks de facetten op de lug bijna rond loopt, van punt tot punt. De bezel steekt over de kast uit, de zijkanten zijn niet slab sided, maar lopen iets taps toe richting de bezel, en er ligt een black polished bevel over de lugs, waarbij de bezel iets in de kast verzonken ligt. Je kunt een onderbreking in de ronding zien op acht uur.
Tel daarbij op de frosted kroon met adelaarslogo, en je hebt een mooie compleze kast die heel erg met het licht speelt. Gelukkig is de bezel gepolijst, zodat ik niet weer in de SBGV245 problemen kom als er een krasje op komt. Deze zal wabi sabi goed verdragen.
De kast in alle ere, het is natuurlijk de wijzerplaat die de ster van deze show is. Hij is groen, en van tosa washi papier gemaakt. Dat is één van de dunste en fijnste papiersoorten die Japan langs artisanale weg produceert. Over die wijzerplaat zit een saffieren schijf waar alle real estate op gemonteerd en geprint is, inclusief de Citizen adelaar.
Het saffier is één van de helderste stukken glas die ik ooit gezien heb, dus het uitzicht op dat alles is voortreffelijk.
De wijzers zijn van een Grand Seiko-achtige klasse. Je ziet de klassieke Japanse Dauphine wijzers met een dop op de secondewijzer, geborstelde bovenzijde en facetten aan de zijkanten. De indices en logo’s lijken boven de wijzerplaat te zweven vanwege het saffier. In plaats van de Citizen adelaar had ik liever cursief Chronomaster gezien, maar het zij zo.
De indices zijn in een soort Amsterdams geveltje geslepen en reflecteren heel erg veel licht. Er glinstert je ten allen tijde wel iets tegemoet, ook bij schemer en bewolkt weer.
Voor wie nu denkt, hee, op die foto ziet die wijzerplaat er wat gladjes uit: Dat is niet zo.
Zoals je ziet is de fumé/gradient dial van deze citizen uiterst dynamisch. Wanneer je hem onder bepaalde hoeken bekijkt lijkt hij zacht, dan lijkt hij weer een wirwar van vezels. Dit zorgt voor steeds een andere beleving.
Over het uurwerk kan ik kort zijn. Dat is dezelfde A060 eco drive die ik in m’n NA topic van m’n eerste Chronomaster met Washi paper dial besprak. Perpetual calendar, ditmaal tot 2400 correct, +/- 5 seconden per jaar afwijking, licht aangedreven. Zie hier voor meer informatie:
Daarmee is het wel één van de betere uurwerken ter wereld, en ik hoop dan ook dat deze het gewoon 30 jaar gaat doen zonder gemor. En met z’n 100m waterdichtheid kan ik ook nog claimen dat hij GADA is. 
Kortom, ik ben bijzonder in m’n nopjes met m’n horloge. Hij past perfect in m’n nieuwe verzamel-filosofie, en is een mooie hekkensluiter in m’n trio van Grand Seiko, Junghans en nu Citizen High Accuracy Quartz horloges.
.