NA: Masters of time - De zoektocht naar perfectie

Na wat cryptische posts her en der over mijn NA van gisteren heb ik de schroevendraaiers van @vierport ontvangen, en kon ik de band op maat maken om er eens goed voor te gaan zitten. Het licht is tanende, want het is herfst, dus vergeef me de wat moeizame foto’s.

Allereerst, om in de sfeer te komen, een muziekje. Kersenbloesems, uitgevoerd op een Koto.

Voordat ik actief met deze hobby begon keek ik naar horloges als pure stukken techniek. Dat een man een horloge nodig had, daar was ik van overtuigd, maar ik zag het als een pure technische oefening om een horloge te hebben wat nauwkeurig, robuust en waterdicht was, wat mogelijk altijd door bleef gaan.

We schrijven 2010. Het is vijf jaar nadat ik mijn Seiko Chronograaf in Israël had gekocht, en het horloge had al veel littekens opgelopen van het leven waar ik het aan onderworpen had.

Ik vind het wat oubollig en klein, ik was net bezig een nieuwe baan te beginnen, en ik was toe aan iets sportievers, maar wel iets wat zorgeloos de tijd correct bij zou houden. Iets wat het beste van het beste vertegenwoordigde zonder in astronomische bedragen uit te monden.

Kortom, het werd een groter horloge. Op dat moment vond ik dat ik onder de 800 Euro twee kandidaten had die zin hadden. Enerzijds was daar de Tissot T-touch serie van sportieve horloges met een destijds revolutionaire interface, anderzijds waren daar de Citizen horloges die met Eco-drive, radiografische synchronisatie en een 200m waterresistentie een totale set-and-forget beleving belichaamden.

Kortom, op basis van mijn puur technische gedachten kocht ik dit horloge:


Het verhaal wordt wat langer, dus hier even een wat herfstachtiger muziekje om er doorheen te komen.

Ik wist nog niks van saffier versus mineraalglas en had geen sjoege van het juiste ontwerp of comfort. Ik had mechanische, door een veer aangedreven horloges afgedaan als een anachronisme. Kut-technologie die te breekbaar, onbetrouwbaar en duur was om nog een blik waardig te keuren.

Zo modderde ik door met veel te grote, veel te sportieve horloges die weliswaar altijd goed op tijd stonden, maar als een lul op een drumstel sloegen bij de pakken die ik inmiddels aan moest voor m’n werk.

Tot ik in 2015 een Seiko 5je van Amazon.de bestelde.

Zoals iedereen weet zijn die dingen crack. Niks gateway drug, een volledige verslaving barstte los. Ik kocht mechanische horloges bij de vleet. Seiko duikers, SARB’s, Duitse horloges van onafhankelijke merken, Italiaanse retro-duikers, niets was te gek.

Dit was een verslaving die er in culmineerde dat ik in 2018 in de Seiko Boutique in Amsterdam stond om een Grand Seiko Snowflake te kopen. Een horloge van 5500 Euro wat maar nipt net zo accuraat was als een quartz van 180, maar mechanische horloges waren nou eenmaal de shit, en niets was vernieuwender op dat gebied dan een Spring Drive.

Eénmaal om de pols viel het tegen. Waarom weet ik niet. Was het de kastvorm? Waarom vond ik dit niet cool? Hoe dan ook liep ik de tent uit met een plattere Grand Seiko. Met een quartz uurwerk. Een uurwerk wat ik me voor had genomen niet te willen, in de weken die naar dat bezoek aan de boutique leidden.


Mijn interesse in quartz was weer tot leven gewekt. Ik loerde naar Citizen Chronomasters, ik loerde naar Bulova Precisionists, ik loerde naar alles wat los en vast zat, inclusief de Conquest VHP quartzen, ook al vond ik ze nog zo lelijk en chunky.

Ik had namelijk wel gemerkt dat kleinere horloges beter staan, lekkerder zitten, en minder snel tegen muren aankomen, dus m’n Promaster Sky dagen waren voorbij, en de Conquest was geen optie.

We spoelen vooruit naar 2020. De tweede GS quartz was een feit. Ik wilde iets wat sportiever was, en iets wat een stootje kon hebben. Ironisch genoeg ligt juist dit horloge ter reparatie in Japan omdat het van tafel flikkerde, en moet ik er nog een week of zes op wachten:


Het viel van een tuintafel op beton.


Au. En zo voelde ik mij dan, in horologisch opzicht:

Intussen had ik koffie gedronken met @PowerReserveFan, en zijn Snowflake was toch weer aan het kietelen. Die hagelwitte wijzerplaat met het structuurtje er in… Maar toch… Het metaal, de kastvorm, ze deden het tegelijkertijd wel en niet voor me, maar niet genoeg voor het bedrag van een Snowflake.

Kent u dat, dat u van afstand steeds naar hetzelfde zit te loeren, maar weet dat u het niet moet doen?

Enfin. Ik had de Citizen Chronomaster, de 0100 en hun laatste innovaties wel op het netvlies, maar had nog nooit actie in die richting ondernomen omdat ik niet in Titanium geloofde omwille van zowel de Snowflake als mijn oude Seiko chrono.

Tot ik deze nazomer steeds maar weer op het model uitkwam. En @PowerReserveFan me wist te vertellen dat @vierport er eentje op de website had staan. De afgelopen weken heb ik veel zitten lezen en loeren, en eindelijk was het Donderdag zover. Onder het genot van een matige bak koffie in regenachtig Dordrecht heb ik evenwel een zeer plezante deal kunnen doen met Paul, en was ik de eigenaar van een nieuw horloge.

De “The Citizen” Chronomaster met de Washi-paper dial was een feit. Het gaat om het model AQ4020-54Y. Dit horloge volg ik al sinds de review van @Bidle, een hele tijd geleden. Het is de niet-lumed Eco-Drive versie met een doorsnee van 37mm en wat kleingeld.

Het horloge is echt veel kleiner en uiteraard lichter dan de GS SBGV239 uit m’n verzameling. De wijzerplaat is wat kleiner, en de band is bijna een rammelband te noemen. Het gehele geval weegt namelijk maar 81 gram.

Het is namelijk gemaakt van Citizen’s super-titanium, compleet met hun welbekende Diashi…eh, wacht, Tegime… eh, nee, wacht… DuraTect coating. Die coating beloofd een veel grotere hardheid dan staal, en na het debacle met mijn SBGV245 was ik daar hard aan toe.

Wabi-sabi in alle ere, ik word nog zwetend wakker als ik van dat opengetrokken tomatenblik droom op die bezel van dat horloge. Au.

Maar goed. De wijzerplaat van deze Citizen bestaat, omdat het een Eco-Drive uurwerk betreft, uit een stel zonnecellen waar ze een vel traditioneel Japans Washi-papier hebben gespannen. Daaroverheen ligt weer een transparante plaat, waar de logo’s en indices op zitten.

Dit zorgt er voor dat je de indices en logo’s ook boven het papier ziet zweven. Papier wat overigens in schril contrast tot de altijd uniforme Snowflake en Skyflake dials per wijzerplaat verschillend getekend is. Het horloge wat @vierport bij zich had om te passen heeft een andere tekening dan het horloge waar ik mee onder de arm het pand verliet.


De wijzers zijn bijna net zo strak als die van de GS. Op de secondenwijzer kunnen we kleine onvolkomenheden zien als we 'm onder macro bekijken, maar de uren- en minutenwijzer zijn fantastisch scherp. De bovenkant is geborsteld, terwijl de bevels van de wijzers juist weer zwart gepolijst zijn. Oftewel, zaratsu finishing:

De band is een rammelig ding wat echt geen reet weegt. Sterker nog, er zit een behoorlijke speling op de schakels die er voor zorgen dat de band doorbuigt als je 'm van de zijkant bekijkt.

Maar tegelijkertijd is de sluiting van een fantastische kwaliteit. Alles is mooi afgewerkt staa… eh, Titanium, de sluiting ziet er goed uit, en er is ook geen sprake van een gat, omdat de sluiting doorloopt over de eerste schakel heen.

Helaas is hij geschroefd en niet met pin & collar uitgerust. Ik vind dat jammer, omdat schroeven in potentie los gaan, en je schroeven kunt verneuken. Het op maat maken was dan ook een zeik-werkje waar ik m’n partner even bij nodig had om één van de twee door @vierport opgestuurde schroevendraaiertjes vast te houden.


Eénmaal om de pols, en passend, valt wel op hoe enorm comfortabel dit horloge draagt. Je voelt letterlijk niet dat het om je pols zit. Het is licht, trekt geen haren uit je arm, de sluiting is niet dik, raar gebogen of te aanwezig, en de gepolijste onderdelen tussen de gesatineerde schakels geven de band net zoveel cachet als die van m’n SBGV239.

Hij is sowieso comfortabeler dan de banden van m’n SBGV245 en de SPB069 die ik hier en hier al uitvoerig heb besproken.

Achterop het horloge helaas wederom geen zichtbodem. Da’s jammer, want het Chronomaster uurwerk zou, net als de 9F quartzen van Seiko, gezien mogen worden. Wel prijkt er het klassieke Citizen adelaars-logo op de plaat. Dit zou je kunnen zien:

Maar dit is het geworden:

It’s a blue world zonder zichtbodem.

De kast is gelukkig wel fantastisch. Het is weer een vingeroefening in Japans ontwerp, precies zoals ik het graag zie. Van de zijkant bezien is het misschien wat generiek te noemen. Lugs die naar beneden afbuigen, een gesatineerde zijkant, wat is hier bijzonder aan? Maar ja, dan begin je op beveltjes te letten, en zie je facetten, vormen die in elkaar over lopen en allerlei kleine details.

Neem nu de bevel die over de hele lengte van lug-tip tot lug-tip loopt. Die buigt aan de linkerkant om de bezel heen, en is ook niet recht. Het is een soort kom-bocht die in een vloeiende kromming eindigt.



Ook aan de kroonkant is het mooi. De kroonbeschermers zijn strak maar noch te groot, noch te scherp. Excuses voor de veegjes, da’s allemaal van m’n vingers. Ik heb best op die band zitten pielen, dus het horloge was wat vettig, en ik had alleen een trui aan om 'm een veeg te geven voor de foto. :slight_smile:


Ondanks z’n kleine maat van 37,5mm in doorsnee en 44,5mm lug to lug is het horloge op de pols best aanwezig. Ik denk ook dat dat komt door de rehaut die wat diepte en extra textuur geeft. Wederom, sorry voor de slechte foto’s, het licht liet me hier in de steek.

Wat het vermelden ook waard is, is hoeveel mooier ik de kleur van dit metaal vind ten opzichte van de Seiko titanium horloges. Het is schoon en kraakhelder, net staal. Da’s ook één van de redenen dat dit horloge zo mooi smoelt, in mijn beleving.


Uiteraard moeten we het over perfectie hebben. Want het afwerkingsniveau is echt, echt uitstekend, maar in mijn beleving net een tandje minder strak dan de GSsen van deze wereld.

Die perfectie zit 'm in het uurwerk. Los van het feit dat het een door licht opgeladen uurwerk betreft wat zichzelf in mijn horlogedoos al tien jaar heeft bewezen, heeft het ook een paar features die mijn 9F82’s nog niet hebben:

  • +/-5 seconden per jaar maximale afwijking
  • Onafhankelijk verstelbare urenwijzer
  • Perpetual Calendar complicatie
  • Wijzer-correctie die meerdere malen per dag plaats vindt, indien nodig

Mogelijk, maar daar wil ik vanaf zijn, tikken de wijzers nog straffer op de indices dan die van de GS. Ook zit er geen enkele vorm van backlash op de secondenwijzer. Hij tikt minder statig dan de twee-delige beweging van de GS seconenwijzer, maar hij doet het blaartrekkend exact.

Hier zien jullie twee video’s. In de eerste zie je dat de datum verder springt omdat het een maand met 30 dagen is, in de tweede hoe de datum exact in de ene seconde tussen 12 uur en 12:00:01 verspringt. Die laatste is een slo-mo die bij 1000fps op is genomen.

Zijn er echt negatieve punten aan dit horloge te vinden?

Nee. Het is, in velerlei opzicht, het perfecte horloge. Comfortabel. De absolute technologische apex van de onafhankelijke tijdmeting, als je caliber 0100 buiten beschouwing laat, robuust, krasvast, waterdicht, en onderhoudsvrij.

De cirkel is echt rond. Er ligt een tweede Eco-Drive in de kist die al mijn voortschrijdende horologische inzichten van de laatste tien jaar vertegenwoordigt.

153 likes

Fraai, mooie plaatjes erbij. Top!
De tekst heb ik eerlijk gezegd niet helemaal gelezen :see_no_evil: … maar volgens mij druipt het enthousiasme ervan af. Terecht, hele mooie aanwinst.
Veel draagplezier. :ok_hand:

2 likes

Erg mooie aanwinst!

1 like

Leuk ding, +1 voor Mac Miller.

2 likes

Mooi horloge! :star_struck:

1 like

Wat een heerlijk ding zeg!

1 like

Mooi horloge!

Slet.

3 likes

Mac Miller was een baas. Dat die man gestorven is zeg… Nondeju. Zo kut.

Vooruit. We doen er nog één.

Hulde!

Dank je.

I take pride in me hobby.

4 likes

twee dingen:

  • teeeeering wat kan jij ouwehoeren zeg
  • wat een gaaf en mooi horloge. gefeliciteerd en geniet ervan.
6 likes

:man_facepalming:
Alle broeken in de was?

Mooie Citizen! Erg coole plaat!

Ik heb zelf een titanium Citizen eco-drive gehad en dat was een beater tot het einde. Super licht en idd ook een rammelband.

Maar niet zo mooi als deze.
Veel plezier ermee.

2 likes

Gaaf horloge zeg!

Vooral dit intrigeerde mij.

Heel bijzonder die instelling.

Veel plezier ermee!

3 likes

Heel mooi. Vooral de wijzerplaat en de wijzers.

Ergens denk ik dat ik een 39mm een nog mooiere maat zou vinden, maar dit kan ook prima.

2 likes

Veel plezier met je horloge @Fate_Amenable_To_Change! Met veel plezier je verhaal gelezen.

1 like

Mooie aanwinst. Prachtige plaatopbouw en 37.5mm is een prima maat.
Mag ik vragen waarvoor dat gat boven de kroon dient op foto 2980?

Je haalt ze wel erg snel binnen he? GS, emaille plaat, groene duiker en nu deze…

1 like

Kan iemand een executive summary geven?

2 likes

Ja, het is een ontzettend gaaf horloge! Gefeliciteerd!

Jazeker. Da’s de “return to reset”, “return to reference position”, “check calendar” en “power reserve” knop. Afhankelijk van kroonpositie, druktijd.

:slight_smile:

Ik begon het jaar met 26, heb er nu nog 24. Junghans, Citizen Eagle 7, Airman: Verkocht.

Nu nog de Witte Stargate en de Skagen weg, en dan heb ik exact 22 horloges, die twee kisten vullen. Ik ben klaar, als het ware. De Lord Matic is geserviced en heeft een NOS glas… Hoppa.

Misschien als er ooit nog wat stuk gaat een Spring Drive GS.

1 like

Krachtig knoppie!

Heerlijk stukje weer Chris! De tweede Chronomaster in een week tijd hier. We moeten de beide witte dials maar eens snel naast elkaar leggen. :coffee: :tumbler_glass:

2 likes

Prachtige aanwinst !!
Gefeliciteerd.

1 like

Absoluut! Ik heb volgende week een soort virtuele kick-off, maar dat achter de rug kom ik Twente wel eens onveilig maken.

1 like