Na de aardige reacties die ik kreeg op mijn postje over het kleine stokoude dametje ( zie hier ), waarin mijn pleidooi voor meer aandacht voor dames horloges, bij deze nog een paar kleine horloges uit de zelfde bron (‘de tas’) waarvan ik het leuk vind om ze te laten zien.
Niet zo oud als het Soleure jaren '20 horloge, maar gewoon leuke dameshorloges, die draagbaar zijn (als ze het doen) en waarmee ik wil laten zien dat ook eenvoudige horloges een heleboel verzamel-, opknap-, knutsel- en uiteindelijk ook draagplezier kunnen opleveren. Is het niet voor je zelf, dan toch misschien voor je echtgenote, je kind, een familielid of zomaar iemand die je er blij mee kunt maken. Dit hoeft (bijna) niks te kosten, ze zijn ook bijna niks waard, maar behalve de lol om die dingen weer tot leven te wekken zijn het hele leuke weggevertjes.
7 stukjes deze keer.
3 quartz horloges en 4 mechanische klokjes, allen zo ongeveer uit medio jaren '70, schat ik.
Voor de twee aan de linkerkant heb ik zelf een bijpassend zacht leren bandje gemaakt, voor het 3e horloge van links had ik nog een mooi n.o.s. kalfsleren bandje liggen en voor de de 4 kleintjes daar naast moet ik nog eens met een paar stukjes leer aan het werk.
Hier een Junghans 45/0231, 22 x 28 mm groot en slechts 6mm dik. Binnenin een ‘5 jewels unadjusted Gemini W-Germany’ quartz uurwerkje. Geen kalibernummer, of het moet het nummer 04341 zijn dat op het Junghans gemerkte batterijklemmetje staat (zie foto) ‘W-Germany’ wijst op vóór de val van de muur, toen er nog een West- en een Oost Duitsland bestond, dus van vóór 1989.
De moeilijkheid om dit horloge weer bruikbaar te krijgen was niet het uurwerk, dat liep meteen toen er een nieuw batterijtje in ging, maar het feit dat het (mineraal) glaasje gebarsten was. Ik heb dat kunnen verwijderen en heb toen uit een stukje vlak acryl plexy glas volgens de methode zagen, slijpen, vijlen, meten, vijlen, meten, vijlen meten en polijsten een nieuw glaasje gemaakt. De eerste twee mislukten. De derde poging leverde een passend glaasje op. Het kan nog beter maar na enkele uren prutsen was mijn geduld op. Niks meer aan doen. Kastje poetsen, klein leren bandje maken en er is weer een leuk klein en in dit geval zeer elegant dameshorloge beschikbaar voor een liefhebster.
De volgende is ook een quartzhorloge.
Het merk is Alba. Zoeken op Google levert de informatie op dat het van Japans fabrikaat moet zijn. Onder het simpele klemdekseltje zit dan ook een eenvoudig Japans Quartz werkje met het nummer Y481B maar er is geen fabrikanten naam te vinden. Geeft niet. Batterij er in en ze doet 't.
Het originele plexi glaasje laat zich nog netjes polijsten, het gold plated kastje is nog mooi, zeker na een poetsbeurtje en ik heb er een donkerrood zacht leren bandje bij gemaakt dat mooi past bij de donkerrode metallic wijzerplaat.
Nummer 3 is een mechanisch hand opwindertje met een Nederlands merk: Commodoor.
Commodoor is bekend van de super goedkope horloges die in de Jaren '90 bij de ‘Kijkshop’ te koop werden aangeboden.
Dit klokje is van iets oudere datum, toen er van dat merk ook nog nette mechanische horloges te koop waren. Maar let op… niets is wat het lijkt. Lees verder en huiver.
De vormgeving van het kastje is grappig, met een dial met romeinse cijfertjes en zelfs een seconden wijzer. Aardig voor een dameshorloge van slechts 23mm. Het blijkt een ‘schoenpoetsdoosje’, met een hele dikke caseback. Als je die openmaakt… verrassing. Los in het kastje ligt een uurwerkje van de meest basic kwaliteit die je je kunt voorstellen.
Een soort blikken plaatjes met daartussen, jawel, diverse plastic onderdeeltjes. De herkomst is onduidelijk, maar na goed kijken met een loep zie ik: ‘Unadjusted Japanese parts assembled in Hong Kong 0.0 Jewels’
De herkomst mag dan onduidelijk zijn, dit exemplaar is in elk geval fraai gepersonaliseerd met een fantastische vingerafdruk! Niet de mijne!
We zien hier dus de absolute onderkant van de markt, uit een tijd dat quartzhorloges nog heel duur waren en goedkope mechanische horloges dus vaak uit Oost-Duitsland (Ruhla!) en Hong Kong kwamen. Maar er staat wèl ‘Jap Movt’ op de wijzerplaat! Kwaliteitje!
Als ik het werkje uit het kastje til en het tegen het licht nog eens goed bekijk zitten er plastic onderdeeltjes in! Dat is tegenwoordig bij (Chinese) Quartz uurwerkjes normaal, maar redelijk bijzonder bij een mechanisch uurwerkje uit naar mijn schatting eind jaren '70.
Het is daarom verbazingwekkend dat dit horloge na zeg eens pakweg ruim 40 jaar, na bij mij op de werkbank te zijn beland, afkomstig uit een tas vol junk, nu al weken keurig op tijd loopt (jawel, ik heb het elke dag even netjes opgewonden). Leuk toch? Naast al het horlogegeweld van duizenden euros dat we hier (overigens met groot plezier en veel respect) te zien krijgen is dit dan een mooi voorbeeld van de andere zijde van het horlogespectrum…
Dan zijn er nog 4 hele kleine klokjes die ik niet allemaal afzonderlijk ga bespreken, omdat er nog geen bandjes opzitten en omdat er aan 3 van de 4 nog wat moet gebeuren.
De eerste van de 4 is een Prisma, ook een Nederlands handelsmerk, maar dan wel van een iets meer gerenommeerde reputatie dan de Commodoor voornoemd. Het is een elegant klein quartz horloge, in cosmetisch zeer nette staat dat met een nieuwe batterij onberispelijk loopt. De charme van dit super kleine klokje, met een diameter van slechts 19mm is naar mijn mening de spartaanse vormgeving in combinatie met de witte wijzerplaat met Breguet stijl cijfertjes en de binnenring van heel veel hele kleine goudkleurige puntjes waardoor je, ondanks dat er geen seconden wijzer op zit, tòch goed kunt zien dat het horloge loopt. Als je goed kijkt. Luisteren of ze tikt heeft bij een Quartz geen zin, of je moet wel héél goeie oren hebben. Er moet nog een mooi zwart leren bandje op en dan kan ze zo naar mijn dochter in Zürich die gek is op dit soort elegante goudkleurige miniatuurtjes.
De tweede van links is ook een Prisma. Ietsje groter, 21mm, met een chromen kastje. Ook een stuk dikker, maar dat heeft een reden. Zo klein als ze is: het is een automaat. Het uurwerk is een Zwitserse ETA 2657. Ook hier weer: verbazingwekkend voor een horloge van deze afmetingen en deze leeftijd. Ze loopt, met dat kleine automatische uurwerkje, met secondenwijzer, en datum, na zeg eens 50 jaar nog steeds redelijk (1 à 2 minuten per dag afwijking) op tijd. Helemaal in orde is ze nog niet: ze laat zich vóóruit netjes gelijk zetten, maar achteruit knarst er iets en haperen de wijzertjes. Iets met een niet goed zittende tirette of een scheef kroonwieltje of zo. Daar moet ik, of iemand die daar echt verstand van heeft, dus nog eens naar kijken. Maar ze is zeker nog niet rijp voor de Kliko!
Nummer drie is een klein charmant handopwindertje genaamd Tosca van maar 18mm doorsnede met piepkleine wijzertjes en een secondenwijzer! Opgelegde indices. Tosca loopt als een kieviet. Ook hier is nog wel werk aan. Eigenlijk hetzelfde idee als bij de Prisma automaat, maar hier wil ze alleen achteruit gelijk gezet worden, vooruit blijft de boel hangen. Repareren gaat hier echter een probleem worden want eenmaal opengemaakt blijkt tot mijn teleurstelling er een met het voornoemde Commodoor horloge overeenkomstig kermisuurwerkje uit Hong Kong in te zitten. Een Chinese penanker met plastic onderdeeltjes repareren lijkt mij vooralsnog geen haalbare optie. Een mens kan niet alles hebben.
De laatste dame aan de rechterzijde heet Golday. Ze is een klassiek ogend jaren '60 stijl kleintje van 20mm doorsnee. Toen ze bij mij arriveerde wilde ze na de eerste inventarisatie nog goed lopen, maar na een paar dagen hield ze daar volledig mee op. Vuil, denk ik. Omdat ze er leuk uit ziet en in de categorie valt die mijn dochter leuk vind, zal ik haar nog wel een keer door een deskundige laten nazien. Vooral de rode seconden wijzer maakt deze little lady toch heel leuk en omdat ze in eerste instantie wel heeft gelopen, heb ik goede hoop dat ze nog weer eens aan het werk kan.
Het is (weer) een langer verhaal geworden dan ik dacht, maar ik vond, zoals ik in het begin van deze post al opmerkte, het leuk om nu eens een paar horloges te tonen die hier op het Forum niet vaak aan bod zullen komen: uit de rommeldoos en dan ook nog oude dames horloges. Ik dacht: ik ben hier de meukmaster, ik doe het gewoon.
Ik heb weer veel plezier gehad met het maken van dit artikeltje, en ik hoop dat ik jullie, gewaardeerde Forumleden weer plezier heb bezorgd met het lezen en plaatjes kijken.
Tot een volgende keer!
Groeten,
Lex
…
, mooi werk Lex!
Lex…
, misschien wel weer verwant aan de Emkoza van de fam Koster ?!