Degenen die mijn verrichtingen hier op het forum een beetje gevolgd hebben weten wellicht dat ik een beetje een haat-liefde verhouding met Flieger horloges heb. In een eerder topic heb ik al eens beschreven hoe ik van een Microbrand bij een Amerikaan en vervolgens bij een Duitser terecht was gekomen.
Maar ja, ook die Stowa was geen blijvertje, en dat zat 'm in een paar factoren. Ik vond de kleur moeilijk, ik vond het jammer dat er geen geiniger uurwerk in zat en ik vond het jammer dat het horloge maar 50m water-resistent was.
Nu zat ik laatst weer naar een Stowa te loeren, ditmaal de zwarte met geblauwde wijzers en het top grade uurwerkje er in, maar die zijn ook steeds duurder aan het worden. Je bent nu al 1100 Euro kwijt voor zo’n Flieger. Ze zijn mooi van maat, en ook dun, dus da’s wel erg mooi, maar nog steeds 50m WR.
Maar ja, 1100 Euro he? De Fliegers van Laco zijn weer veel betaalbaarder, maar ook 50m WR en inmiddels een 12mm dik. Dat vind ik dan weer onacceptabel, en je krijgt voor dat geld ook geen geblauwde wijzers. Aan de andere kant had ik zitten lezen dat Archimede nieuwe Fliegers heeft. Voor 880 Euro scoor je een Flieger 39, met 100m waterresistentie en zowaar hittegeblauwde wijzers.
Probleem met Archimede is dat ik 't glas niet mooi vind, en de diamant-vormige kroon ook niet. Prima, kun je customiseren, maar dan ben je 220 Euro verder. Op dat moment ben je dus ook 1100 Euro kwijt, maar heb je nog een basic uurwerkje.
Kortom: De Duitsers, daar kwam ik er niet mee. Ik heb ook nog een tijd naar de spullen van Smiths gekeken, maar Eddie schijnt een hele rare vogel te zijn, wat me toch geen goed gevoel gaf.
Kortom, ik had Flieger jeuk die niet gekrabt kon worden met de usual suspects.
Via reviews van de Baltic Aquascaphe kwam ik echter ook langzamerhand bij Yema uit. Yema is een Frans horlogemerk wat sinds het eind van de jaren veertig bestaat. Het is in een onopvallend kantoorpand in Besançon gevestigd.
Het leuke is dat veel van het personeel uit een Franse opleiding tot horlogemaker komt. Die school is het Lycée Edgar Faure, en ligt in het bergdorp Morteau, wat midden tussen Besançon en Neuchatel in ligt. Dit is dus allemaal op een steenworp afstand van het Zwitserse Le Locle en Le Chaux-de-Fonds, maar dan in de Franse uitloper van de Jura.
Het is een gebied waar ik erg van houd. Los van het feit dat ik altijd graag een rondje mocht skieën in Morzine, Avoriaz en Chamonix, en dus veel langs Montreux en Evian gereden ben in m’n leven, heb ik ook op de motor door de Jura en Vogezen rondgereden. Het is daar prachtig rijden op smalle weggetjes.
Met kleinere steden zoals Belfort, compleet met een citadel bovenop een heuvel waar ze nog lang hartezeer hebben gehad van de poging tot Pruissische bezetting. Die mislukte, de Pruisen hadden geen zin om de Citadel nog langer te belegeren, en dus zijn ze maar doorgereden naar Parijs. Het was een soort van overwinning voor Belfort, maar een pijnlijke geschiedenis voor Frankrijk.
Maar goed. Frankrijk dus. En de Jura / Vogezen. Ik ben fan. Al is het maar omdat ik op een berg een Fransoos tegenkwam die geen Engels sprak maar me wel uitnodigde naar z’n zonderlinge en uiterst rommelige huis, om daar een lunch te koken en een rokertje te doen. Zo leuk, ook al verstonden we mekaar nauwelijks. Het was een kolerebende bij die man, maar de wijn was goed en het cigaartje ging er ook in.
Dus toen ik in die ontstaansgeschiedenis van Yema dook kreeg ik allerlei warme gevoelens.
In horologisch opzicht is het een leuk bedrijf. Na de oprichting door Henry Louis Belmont in 1948 werden ze in twintig jaar de grootste Franse horlogeboer: Ze leverden horloges aan de Franse luchtmacht. Duikhorloges, grappig genoeg, de Yema Superman met de karakteristieke bezel-locks op kroonhoogte.
Ze hadden ook race-chronografen waar Mario Andretti een fan van was, ze leverden horloges voor ruimtemissies met Franse astronauten, en er is zelfs een Franse noordpool-missie geweest waar Yema de horloges voor leverde.
Kortom, voor een relatief jong bedrijf een veelbewogen geschiedenis. Het is een onafhankelijk horlogemerk wat in z’n hey-day erg toffe dingen deed.
Maar in 1988 kocht Seiko het bedrijf op. Het is moeilijk te achterhalen waarom, misschien omdat ze in zwaar weer verkeerden, misschien omdat ze IP hadden wat Seiko aantrekkelijk vond. Hoe dan ook is het bedrijf in 2005 weer op eigen kracht verder gegaan, omdat ze terug gekocht werden in private Franse handen. In 2005 investeerden ze er onder de nieuwe eigenaar lustig op los.
Onder leiding van hun R&D man ontwikkelen ze in 2011 hun eerste in-house uurwerk, Calibre MBP1000. Al vrij vlot wordt daar een tweede generatie van gemaakt met een aantal verbeteringen, en komt er een tweede caliber uit met een GMT complicatie, de Yema2000 en Yema3000.
Deze uurwerken schijnen ontworpen te zijn om gemakkelijk geserviced te worden. Ze hebben een 42 uurs gangreserve, en lopen ergens tussen de -10 en +10 seconden per dag. Ze lopen op 28.800 slagen per uur.
Allemaal leuk en aardig, hoor ik jullie denken, maar wat heb je nou eigenlijk gekocht?
Tja. Wat schetst mijn verbazing toen ik via Urban Gentry moest ontdekken dat Yema in 2020 een splinternieuwe pilot op de markt had gebracht? Het horloge wat ik besteld heb, kort en goed, is de Yema Flygraf M1, wat ontworpen is met input van een Amerikaanse stuntpiloot.
Het gaat hierbij om een horloge van 39mm breed, 12,7mm dik en een lug to lug lengte van 48mm. De dikte maakte mij wat nerveus, moet ik bekennen. Da’s 0,3mm dikker dan bijvoorbeeld de Seiko Uemura duiker, wat ik nogal fors vind voor een Flieger. Waarom toch? Het uurwerk is maar zo’n 4mm dik, dus daar kan het niet aan liggen.
Wat blijkt, de Yema Flygraf horloges zijn gewoon 300m water-resistent, voorzien van een schroefkroon en beste bakken lume. Specifiek mijn horloge is dus voorzien van het voornoemde Yema2000 uurwerk, en de kroon is netjes voorzien van het Yema logo, wat ook voor de gesp op de canvas band met lederen voering geldt.
Het horloge werd geleverd in een prachtig doosje, met een Franse slag er aan in de vorm van een tricolore-rits, en er zat een met de hand geschreven lederen garantie-pas bij.
Als je dan naar de achterkant kijkt zie je een zeer diep gegraveerde achterkant met wapen, en een beschrijving van de features. Deze achterkant is, net als de zijkant van de bezel, hoogglans gepolijst.
De voorkant van de bezel is echter net als de zijkant van de kast, voorzien van een verticale brushing die me zeer sterk aan m’n SBGV245 van Grand Seiko doet denken. Natuurlijk zijn er geen spiegel-bevels op de overgangen, maar de afwerking is meer dan prima.
De kast is, met verticaal gebrushte, gesatineerde en gepolijste delen, een dynamische aanblik die toch niet onrustig wordt.
De wijzerplaat is ook een verticale brush, maar dan in antraciet. De Numerals zijn in lume op de plaat geprint, en de wijzers en het vliegtuig-logootje zijn ook van lume voorzien. Het is een heel erg afleesbaar horloge met een syringe-uurwijzer, en recht op en neer staafwijzers voor de minuten en seconden. Leuk detail is de rode punt op de secondenwijzer.
Op de pols merk je wel dat het een wat hoog horloge is. Maar de band, het draagcomfort en de afwerking zijn echt meer dan goed voor het geld. Uiteraard is de lume niet zo strak opgelegd als op m’n Grand Seiko en zijn er geen bevels, maar het is een fantastisch horloge met een geheel eigen karakter.
Tel daarbij op de bijzonder stevige waterdichtheid, en je hebt een winnaar in handen. I approve.
