Opmerking: links naar andere topics vind je aan het eind van dit artikel.
Mijn horlogekist is vol, dus een NA betekent niet alleen “hello” maar ook “goodbye”. Het eerste horloge dat op de nominatie staat voor vervanging is een Concord Saratoga chronometer, niet omdat hij me niet meer bevalt, maar vooral omdat ik door een nieuwe werkomgeving nu dagelijks wat sportievere horloges draag die niet per se onder de manchet van een overhemd passen. Voorop gesteld: als “wat sportiever” de doelstelling was heb ik jammerlijk gefaald. Bovendien ontdekte ik ondanks de intensieve zoektocht na de aankoop een misschien nog aantrekkelijker horloge, dus dit is een NA met een bijsmaak. Daarover straks meer.
De Concord is mijn enige horloge met een blauwe wijzerplaat, dus de vervanger moest die ook hebben (Ik OCD? Wel nee, hoe kom je erbij!). Duikers en GMT’s zijn niet aan mij besteed en ik heb al twee chronografen, dus het moest een strak gelijnd model met drie wijzers en eventueel datum worden, automaat of quartz, stalen of titanium bracelet, met een budget van circa € 1.000. Die enkele keer dat ik een dress watch draag kies ik mijn door velen onderschatte Junghans Max Bill of Rado Diastar.
Door schade en schande wijs geworden en met de Tien Geboden in het achterhoofd heb ik advies ingewonnen bij andere forumleden vóór de aankoop. Op mijn hulpvraag kreeg ik veel zinvolle adviezen, waarvoor dank. De winnaar was de Seiko SARX045 “Deep Blue Tuxedo”, met dank aan @Jesus voor de tip.
Over dit model is een paar jaar geleden een beknopte NA met mooie foto’s gepubliceerd, maar ik vind dat dit deze beauty meer aandacht verdient, ook omdat Seiko sindsdien goede alternatieven op de markt heeft gebracht.
De voornaamste alternatieven waren voor mij:
- Seiko SPB249J1 / SBDC159 “Deep Lake” Alpinist
- Seiko SPB167J1 / SARX077 “Sharp Edged”
- Monta Noble (onlangs verkrijgbaar in de blauwe rubriek).
In een ideale wereld had ik een kruising van deze drie horloges gekocht:
- De wijzers en wijzerplaat van de Alpinist
- De kast van de Sharp Edged
- Het Sellita SW300 uurwerk, de bracelet en de gesp van de Monta.
Deze horloges verloren de wedstrijd van de SARX045.
- De gesp van de Alpinist steekt zo ver boven de bracelet uit dat het wel een doppenwipper lijkt. Met een sloopkogel van 40 kilo ook wel bekend als “hond” is dat vragen om problemen.
- Toen Seiko het sublieme ontwerp van de Sharp Edged had voltooid merkte iemand op dat het Seiko logo ontbrak. Het platform waarop dat logo staat bederft een verder heel mooi ontwerp.
- De kast van Monta is weinig onderscheidend. Bij de aanzienlijke hogere prijs dan de andere kandidaten is een COSC-certificering bovendien wel op zijn plaats.
Het moest daarom een Seiko SARX045 worden: in weinig opzichten perfect, in alle opzichten goed. De zoektocht naar een mooi exemplaar had wel wat voeten in de aarde omdat het een Japan Domestic Market (JDM) model is. Bovendien had ik mijn zinnen gezet op een hagelnieuw exemplaar, en dat is lastig omdat hij al een poosje niet meer wordt gemaakt. In Japan zijn ze her en der nog verkrijgbaar, dus vijf dagen later stond DHL op de stoep.
Zoals de Fransen zo mooi kunnen zeggen: “l’histoire se répête”. Met de SARX045 was er net als met m’n Grand Seiko SBGA211 Snowflake geen directe klik zo luid als die van mijn Eijsbouts torenuurwerk.
Het ontbreken van die initiële klik zat hem in het feit dat de wijzerplaat donkerder bleek te zijn dan ik verwachtte. Zoals de Britten zo mooi zeggen: “it grows upon you”, dus naarmate ik hem langer draag ga ik hem mooier vinden.
Onder het motto “the proof of the pudding is in the eating” heb ik toch besloten om de staat van het horloge te veranderen van “ongedragen” (dus gemakkelijk te verkopen) in iets waarvan de staat wordt bepaald door ruim 40 kilo onstuimige hond, een aftandse boerderij met allerlei randjes en richels die vragen om innig contact met horloges, en een grootschalige verbouwing waarbij je een vraag van de aannemer niet telkens wilt beantwoorden met “even geduld, ik doe mijn horloge af en loop daarna met je mee”.
Het uurwerk
De SARX045 is uitgerust met het 6R15D uurwerk, een iets latere versie dan de 6R15C die in m’n Seiko SDGM001 Grand Cocktail zit. Seiko ontkent dat er wezenlijke verschillen tussen die edities zit.
De meetwaarden in de Weishi 1000 time grapher zijn goed: +10 seconde per dag, een amplitude van 264 graden en een beat error van 0,1 ms.
Het 6R15 uurwerk biedt een gangreserve van 50 uur, fors minder dan z’n modernere broertje, het 6R35 uurwerk, dat o.a. wordt gebruikt in de eerder genoemde Alpinist. Mijn horloges overnachten in een watchwinder, dus mij is het om het even. Uiteraard biedt dit uurwerk hacking en de mogelijkheid om handmatig op te winden, waarbij opvalt hoe soepel de bediending gaat.
De 6R15 en 6R35 doen hun werk op 3 Hz / 21.600 tikken per uur, met de bijbehorende wat schokkerige gang van de secondewijzer. In dezelfde prijsklasse doet mijn Junghans Max Bill het met 4 Hz / 28.800 tikken per uur beter. Daar staat tegenover dat een lager tikgetal naar verluidt een grotere gangreserve mogelijk maakt en tot minder slijtage leidt. Hoe dan ook: er valt prima mee te leven, en Seiko moet natuurlijk wel wat argumenten overhouden om je tot de aankoop van een Grand Seiko te verleiden. (Bij mij lukt dat prima, want de stand Seiko – Grand Seiko is inmiddels 3 – 2.)
De wijzerplaat
In de filmpjes die ik vóór de aankoop op YouTube heb bekeken wordt vooral de wijzerplaat van de SARX045 geroemd. Zoals ik hierboven schreef viel die mij in eerste instantie wat tegen want het subtiele verticale krijtstreepje komt pas uit de verf als je heel goed kijkt. Dat neemt niet weg dat de diepblauwe wijzerplaat een genoegen is om naar te kijken.
De wijzers hebben precies de juiste lengte en zijn mooi scherp. Gelet op de blauwe wijzerplaat ben ik blij dat Seiko af heeft gezien van een blauwstalen secondewijzer. De wijzers zijn wel wat dunner dan die van m’n Grand Cocktail, en de AR coating van het vlakke saffierglas is niet meer dan redelijk, dus de afleesbaarheid blijft iets achter bij andere horloges zoals mijn Oceanus OCW-S100. Ik had graag een mooi bol glas gezien – de eerder genoemde Alpinist en de Oceanus doen het wat dat betreft beter.
Als de SARX045 opnieuw zou worden uitgebracht zou hij onderdeel zijn van de Presage lijn en als zodanig genoemd worden op de wijzerplaat. Dat is gelukkig niet gebeurd, dus de wijzerplaat is mooi leeg gehouden. Het cursieve lettertype van het opschrift Automatic past minder goed bij de hoekige vormgeving van de kast en bracelet.
De indices zijn mooi dun uitgevoerd, maar blijven qua afwerking achter bij de SDGM001 en vooral bij de Snowflake. Dit model heeft geen sportieve pretenties, dus lume ontbreekt.
De kast
Ik vind de vormgeving van de hoekige kast bijzonder geslaagd, ongeacht de prijs. De afwerking is bovendien uitstekend. Met een diameter van 39,5 mm, lug-to-lug van 48 mm en een kastdikte van 11,3 mm past hij prima om mijn pols van ongeveer 18 cm. Door de dunne bezel toont de SARX045 groter, en lijkt hij even groot te zijn als mijn Snowflake en Oceanus (beiden 41 mm).
De cabochon (dat onyx steentje op de kroon) kende ik al van mijn SDGM001 Grand Cocktail en past wat mij betreft niet bij de hoekige vormgeving van de kast en de bracelet.
De SARX045 heeft een lug width van 20 mm, tapered naar 18 mm bij de gesp, dus lekker universeel. Hij is voorzien van een hardlex glasbodem. Ik had liever een wat dunnere kast met een gesloten deksel gezien. Begrijp me goed: het 6R15 uurwerk is netjes afgewerkt, maar ik val bij de aanblik niet in katzwijm.
Bracelet en gesp
Ik had nooit verwacht dat ik zo enthousiast zou kunnen zijn over een Seiko bracelet: wat een genot om naar te kijken. Het begint al met de aanzet, die qua vormgeving goed aansluit bij de kast. Lugs en bracelet lijken echt voor elkaar te zijn gemaakt, en dat heb ik wel eens anders gezien. Jammer dat de maatvoering te wensen overlaat: die kieren tussen de bracelet en de lugs zijn domweg te groot, of zoals een HF-lid laatst over een ander horloge schreef “groot genoeg om er een Toyota in te parkeren”. Maar ja, het is nu eenmaal geen Grand Seiko.
De H-vormige schakels wijken sterk af van m’n andere (Grand) Seiko bracelets: prachtig geborsteld en met gepolijste zijkanten, en tussen de H’s kleine eveneens geborstelde schakels met gepolijste facetten aan de kopse kanten. Elke draaiing van de pols is een schouwspel – klasse!
De gesp is lekker klein en redelijk afgewerkt. Een beperking die alle mij bekende Seiko’s en Grand Seiko’s met bracelet m.u.v. sommige duikers hebben is het ontbreken van micro-adjustment. Dankzij “half links” kun je altijd een redelijke pasvorm vinden. Zo’n aanpassing doe je echter niet even op een warme dag waarop je pols net wat dikker is. De Monta daarentegen biedt een zeer fraaie TOLMIA (TOoLless MIcro Adjustment – wie bedenkt zo’n acroniem?) met een hoog Tudor/Rolex gehalte. Nadeel is wel dat de gesp daardoor groter wordt, daar waar de SARX045 zoals gemeld een kleine en vlakke gesp heeft.
Draagcomfort
Het ideale horloge staat, loopt en zit perfect. Met dat staan en lopen zit het wel snor, maar lekker zitten is niet het sterkste punt van de SARX045. De voornaamste oorzaak is zo’n forse gewicht van ruim 150 gram in combinatie met het ontbreken van micro-adjustment. Op warme dagen zou ik de band graag één of twee stapjes van 2 mm ruimte willen geven.
Een andere oorzaak van het wat beperkte draagcomfort is het feit dat die o-zo-mooie bracelet aan de zijkanten vrij scherp is. Let wel, er valt prima te leven met de SARX045, maar ik betrapte me er deze warme zomer op dat ik ‘m zelden de hele dag draag, dit i.t.t. de Oceanus en de Snowflake (evenmin met TOLMIA, maar wel van titanium).
JDM
Het is mij een raadsel waarom dit een JDM-model is. De gemiddelde Japanse man is twaalf centimeter kleiner dan de Nederlandse (171 resp. 183 cm), en hun polsen zijn navenant dunner. Aziaten dragen graag wat grotere horloges, dus een doorsnede van ongeveer 40 mm is niet alleen in Europa en Noord Amerika maar ook daar lekker universeel. Dan breng je zo’n beauty toch wereldwijd op de markt?
Plussen en minnen
Samengevat zijn de sterke punten van de SARX045:
- Heel mooi vormgegeven kast, bracelet en wijzerplaat.
- Prima uurwerk.
- Als je er nog een kunt bemachtigen een vriendelijk prijskaartje (reken op € 750 à € 900), maar ik kan me heel goed voorstellen dat je voor dat bedrag zo’n Alpinist SPB249 kiest: een mooier uurwerk, een bol glas, fraaie wijzers met lume, etc.
De voornaamste nadelen van de SARX045:
- Gelet op het prijskaartje had er een bol glas en een betere AR-coating op gemoeten.
- De bracelet en gesp zijn prima, maar het draagcomfort is niet subliem.
- Een gesigneerde kroon i.p.v. de cabochon had m.i. beter gepast.
- Ik had graag meer betaald voor een 4 Hz uurwerk zoals de 6L35.
- I.t.t. de SDGM001 mist de SARX045 een diashield coating.
Tot slot m’n gebruikelijke balanced score card. De SARX045 krijgt een royale 8,6: optisch (30%): 9, draagcomfort (15%): 7,5, afleesbaarheid (15%): 8, precisie (10%): 9, functionaliteit (10%): 9, prijskwaliteitverhouding (20%): 9. (Het Excel model voor die berekening deel ik graag, maar weet nog niet hoe ik dat via dit forum kan doen.)
Mosterd na de maaltijd
Het lezen en bekijken van filmpjes over horloges stopt niet na een aankoop, en leidde tot twijfel over mijn aankoop. De aanleiding was de Citizen “Silver Leaf” NB1060-12L (zie https://citizen.jp/shop/collection/g/gNB1060-12L/). Een van de suggesties die ik kreeg n.a.v. mijn hulpvraag was de Citizen NB1050-59L (zie https://citizen.jp/shop/collection/g/gNB1050-59L/). Net als de Silver Leaf en de SARX045 is dat een JDM model, maar goed verkrijgbaar via een van onze HF-leden (tot zover het reclameblok). De NB1050 heeft sterke kanten zoals 4 Hz uurwerk, maar ik stoor me aan de matige afwerking van de wijzers. Bovendien schijnt het op maat maken van de bracelet door het gebruik van twee collars per schakel (?) lastig te zijn. De NB1060 Silver Leaf is echter andere koek dan speculaas. Fraaie wijzers, een waanzinnig mooie wijzerplaat en het bolle glas maken van de NB1060 een topper. Hij wordt echter geleverd op leer, en dat stond niet op de verlanglijst, maar die wens is niet in steen gebeiteld. Ik aarzel bij de kleurstelling van de strap, maar het zou best wel eens een strap monster kunnen zijn waarop je met allerlei kleuren en materialen kunt variëren. Gaat de NB1060 Silver Leaf mijn SARX045 verdringen? Ik denk het niet, maar sluit het niet uit. Er is nog één vrije plek in mijn watchwinder, maar die is eigenlijk bedoeld voor een volgende Grand Seiko (hi-beat automaat of Spring Drive). De ratio zegt “rustig doorsparen”, maar de emotie knabbelt.
Hoe dan ook: bedankt voor het lezen!
Links naar andere artikelen:
NA: Junghans Max Bill 34 mm: NA: Junghans Max Bill 34 mm
Rado Diastar: een verhaal met een zwart randje: Rado Diastar: een verhaal met een zwart randje
Tien Geboden, of toch weer een misser?: Tien Geboden, of toch weer een misser?
Advies bij zoektocht naar een blauwe NA: Advies bij zoektocht naar een blauwe NA
Limited editions, voorraadmodellen, JDM en andere lokmiddelen: Limited editions, voorraadmodellen, JDM en andere lokmiddelen
NA: Grand Seiko SBGA211 Snowflake: NA: Grand Seiko SBGA211 Snowflake
NA: Oceanus OCW-S100: NA: Oceanus OCW-S100
NA: Seiko SDGM001 “Great Pretender?” en Weishi 1000 time grapher: NA Seiko SDGM001 “Great Pretender?” en Weishi 1000 time grapher
Bracelets met pin & collar aanpassen: tips: Bracelets met pin & collar aanpassen: tips
Dit leverde mij althans de nodige leereffecten op door je informatie te vergelijken met de aangeven bronnen en foto’s .De lengte van je stuk van was echt relevant omdat dit inhoudelijk meerwaarde verschaft .Zou ik ook nooit ‘inkorten’ omwille van de soms korte leesspanne van mensen ;door de toevoeging van relevante foto’s creëert dit toch een voor ieder wat wils .Met de opmerking dat ieder keuze proces vrijwel altijd een “mosterd na de maaltijd “effect oplevert en dat dit wederom een perpetuum mobile idee in zich heeft ,wil ik je feliciteren met resultaat van je gedeelde zoektocht 